Vergeten Ruimte
 

In een donkere vergeten ruimte
met een kille stenen muur,
opgesloten met betraande ogen
starend, naar de deur

Langs de kieren sijpelende wind
die aanvoelt als een natte doek,
dan de warmte van de tranen
die de eenzaamheid vergroot

De leegte en de duisternis
die de somberheid versterken,
gevolgd door de stilte
en een vlaag van spijt



Graag ff jullie mening, tnx :)
kus, Snowflake

zo erg? :P

mooi, ik krijg echt een eenzaam gevoel hierbij.

Eej tnx :D