Hollen of stilstaan
 

Ik ben altijd al iemand geweest die ergens of 100% of 0% mee bezig is. De laatste tijd krijg ik daarom steeds meer moeite met mezelf. Ik moet ergens echt achterstaan wil ik eraan bezig gaan en dan is dat ook voor de volle 100%. Ik ben een doorzetter en als ik ergens voor ga dan zal ik het ook afmaken maar ik kan me de laatste tijd nergens toe zetten. Ik moet nu echt beginnen met het voorbereiden van mijn laatste SE-toetsen en mijn examens maar omdat ik er nog niet van overtuigd ben dat ik echt wil slagen sta ik hier nog niet echt achter en ga ik er dus niet voor. In plaats van om dan een klein beetje te werken doe ik echt geen donder. Ik wordt echt gek van mezelf, kan doodmoe van mezelf worden omdat ik zo af en toe veel te veel wil als ik ergens mee bezig ben maar nu doe ik eigenlijk helemaal niets behalve druk bezig zijn met nutteloze dingen.

Herkent iemand zich hierin en heeft iemand misschien ook tips om hier mee om te gaan. (Het zit gewoon in me en het is niet een tijdelijk iets dus mezelf een schop onder m'n kont geven werkt wel tijdelijk maar daar verander ik mijn karakter niet mee, ik zal altijd zo blijven)

Ik herken mezelf er precies in, als ik me ergens voor interesseer doe ik er ook echt mijn best voor, zet me overal voor in, geef alles van mezelf. Maar al vind ik het maar een beetje interessant, doe ik gewoon niets of iig bijna niets eraan. Het geef-jezelf-een-schop-onder-je-kont werkt dus ook gewoon niet bij mij. Ik doe het namelijk toch niet als het me niet interesseert en dat suckt af en toe best wel heel erg, en ik heb ook af en toe ontzettend de pest aan mezelf omdat ik voor school bijvoorbeeld gewoon niet doe.
Ik kan je eigenlijk ook niet helpen dus, maar ik herken het wel:)

Ik heb dat ook nogal. Óf hard werken en een goed cijfer halen,
óf niets doen en dan ook gelijk een vette onvoldoende halen.
Vaak ook met de gedachte dat áls ik dan een onvoldoende haal,
ik het gelijk goed moet doen oid... Raar en onlogisch wel, mja. :x

Nu kan ik mezelf vaak wel motiveren om wél te gaan werken
met de gedachte dat ik dit jaar wel móet halen, en dat het
niet halen van dit jaar alleen maar bevestigd dat ik het niet
kan oid... :bloos:

Misschien helpt het om de nadelen van het niet-slagen eens
op een rijtje te zetten oid? Heb je er zin in om wéér dit jaar
te doen (of naar een lager niveau te gaan?), het niet afgerond
te hebben, enz?

Waarom sta je er niet voor 100% achter dat je wilt slagen ed,
als ik vragen mag? :)

Voor en nadelen op een rijtje zetten is misschien wel een idee ja, dan heb ik misschien eindelijk eens voor mezelf helder wat ik wil en dan heb ik ook weer een doel om naar toe te werken. Ik kan niet leven zonder doel omdat ik dan niets heb om voor te werken.

Ik sta niet achter slagen voor mijn examen omdat alles op dit moment veel te snel gaat. Ik moet straks van school af als ik slaag maar ik wil nog helemaal niet weg, ik vind het nog ontzettend gezellig met mijn docenten en zo. Mijn klasgenoten mogen me wat dat betreft gestolen worden maar het maakt niet uit of ik slaag of zak, ik raak ze toch kwijt. Bovendien heb ik een tic voor mijn lerares Duits, vind het een ongelofelijk leuk mens en ik kan haar echt niet loslaten op dit moment terwijl het toch ooit zal moeten. Misschien zijn dit voor jullie geen argumenten maar voor mij weegt het allemaal best wel zwaar.

Jezelf leren een schop onder je kont te geven helpt wel. Met denken 'het is mijn karakter, ik zal altijd zo blijven', dat helpt niet, als je zo denkt, dan zal er idd ook nooit iets veranderen.

Ik ben ook altijd al iemand geweest die ergens of 100% of 0% mee bezig is. Maar ik probeer dat wel met m'n verstand te doen. Bepaalde dingen wil ik, bepaalde dingen moeten en die dingen doe ik dan dus ook 100%. Dingen waar ik voor 0% mee bezig ben, begin ik niet aan. School is iets dat moet, ik wil niet de rest van m'n leven geen diploma hebben of op school zitten of wat dan ook, dus doe ik m'n best en dus zet ik me er voor 100% voor in. Soms heb ik geen zin en doe ik niks, maar ik zorg wel dat ik alles op tijd af heb, desnoods door mezelf een trap onder m'n kont te geven.

Idd, je moet er mee leren omgaan.

'k Ben eigenlijk ook zo, mijn reden is gewoon uit angst. Liever gebuisd, omdat ik er niets voor gedaan heb, dan eigenlijk veel leren en dan met moeite erdoor zijn. Gewoon om het feit dat ik dan bang ben voor de reacties en ook om mijn trots, koppigheid of hoe je het ook noemt te behouden.

Nu besef ik dat het belangrijk is een diploma te hebben en dat ik niet meer of minder waard zal zijn omdat ik wat flauwere of net goede punten heb.

ik denk dat het hem dat ook een btje is... zie daantjes vorige topic erover. (of zijn die gevoelens alweer helemaal weg daan?)

voor mij... nou, ik heb eigenlijk niet vaak dat ik me ergens 100% voor in zet.. niet dat ik helemaal niets eraan doe, dat wel... en soms ook wel heel erg hard, maar niet dat ik het 100% kan noemen. Alleen, op het terrein van vriendschappen... als je mn vriendin bent, doe ik (bijna) alles voor je! daar ga ik wel 100% voor.

xxx

Nee, k zit er nog steeds mee en ik KAN het gewoon niet van me afzetten hoeveel moeite is er ook voor doe, ook voor Michel want ik vind het zo lullig :s wat is liefde toch een moeilijk iets.

Daar zit ik nu ook precies mee.

Heb nog anderhalve week om een PWS en 3 PO's te maken.

En 19 mei is m'n eerste examen al, geloof ik, en ik moet nog beginnen met leren.

En wat doe ik? Niets. :| 'Ik begin morgen wel.' :rolleyes:

In ieder geval heb je dan nog 1 maand de tijd om die zaken te doen. Stel voor jezelf een schema op, waarin je aangeeft wanneer je wat gaat doen, en hou je daar aan.

Dat kan ik dan wel weer redelijk, me aan mijn planning houden dus er is nog hoop. :)