Wat moet ik hiermee...
 

Tsjah...hoe ik moet beginnen weet ik al niet zo goed... Ik heb het hier nog nooit over gehad, en dacht er ook nooit echt aan, maar nu ik op kamers woon krijg ik tijd om na te denken... Het zit zo, 4 jaar geleden (ik was toen 14) was ik, samen met mn moeder en zus, op vakantie in italie. Gerben was daar ook, een jongen van toen begin 20. Ik had altijd al wel door dat ie naar me keek als ik in mn zwembakje liep, en ook naar andere meisjes. Hij begon steeds een beetje aan me te zitten en ik deed erg afstandelijk. Op een avond, toen we met een hele groep op het strand zaten bij een kampvuur, en iedereen dronken was behalve ik, want ik dronk niks, begon Gerben aan me te zitten. We lagen eerst in een rechte rij zeg maar, maar toen ging iedereen rond het kampvuur zitten maar gerben hield me tegen, zodat we een beetje afgezondert lagen. Hij begon aan me te zitten en ging op n gegeven moment mn broek in. Naja, je weet t wel..... Later pakte hij mijn hand en deed hem naar zijn "ding". Ik gaf misschien wel aanleiding en het is misschien wel mn eigen schuld, omdat ikniet zei dat hi moest stoppen. Ik spurtelde wel tegen maar was gewoon heel bang. Op een gegeven moment kwam ik uit een roes zeg maar, en ben ik heel hard weg gelopen. Ik ben in mn tent gaan liggen en heb de hele nacht niet geslapen. Ik ben 's nachts nog gaan douchen omdat ik me echt vies voelde. Ik weet dat t misschien we mn eigen schuld is omdat ik duidelijker had moeten zijn, maar ikzit hier nu heel erg mee, ook omdat ik een vriendje heb en ik heb nu altijd het idee dat ik dingen "moet"doen voor hem,maar dat wil ik eigenlijk helemaal niet. Wat moet ik doen en hoe gaan degen ermee om die ook zoiets hebben gehad???

Groetjes San

het is niet jou schuld, als jij niet wil, klaar.
Misschien kan je voor jezelf gaan praten met een psycholoog. Misschien helpt dat een beetje?

weet niet of dit nou op het goeie forum staat...Maar goed, misschien is het al een begin om wat lef bij elkaar te zamelen en het je vriend te vertellen. Ik neem aan dat hij zeker wel begrip zal hebben voor jouw situatie, en misschien kan hij je een beetje van dat gevoel afhelpen

Praten met je vriend lijkt me idd het beste.

En: => psychologie.

dit is idd niet echt een topic voor sex maar meer voor pschy...

Praten met je vriend en miss wel met iemand die je kan helpen is de beste remedie

Vertellen aan je moeder, vertellen aan je vriend. Dat scheelt al de helft. Wegstoppen heeft niet echt geholpen he?

En dan slijt het wel. Doe het rustig aan, en als je bezig bent met je vriend, wees je er dan heel goed van bewust dat het hier is en nu, en hij. Niet daar, en toen en Gerben.

En geef hem de kans om wat er tijdens die vakantie is gebeurd uit te wissen. Hij kan Gerben en de nare herinnering eraan uitwissen.

Als je nooit heb gezegd dat je het wel wil of daar aanleiding voor hebt gegeven, zit HIJ fout! Ik bedoel je hoeft je echt niet schuldig te vinden! Wist je dat je als je als meisje in Amerika van gad8en verandert nadat je overeengekomen bent om sex te hebben en hij dan toch doorzet, het dan ook verkrachting is...! Je hoeft je dus nergens schuldig over te voelen, als je ff lief naar m hebt gekeken, wil niet zeggen dat je met m naar bed wil!! Tis, zoals de vorrugen ook al zeiden slim om erover te praten, tis best schokkend. Als je erover praat, ben je t lekker kwijt en hoef je er niet in je eentje mee rond te lopen... Hoef ni gelijk met een psycholoog, gwoon je ouders ofzow, als je er goed mee op kan schieten...

suc6 rmee iig!!!

Bedankt voor jullie berichten allemaal, dat doet me in ieder geval al echt goed... Ik had ook wel g edacht dat eruit zou komen dat ik het erover moet hebben,maar met mn moeder heb ik absoluut geen goede band, en met mn vriendje, tsjah...dat is allemaal nog niet zo diepgaand en lang bezig. Ik vind het ook gewoon sowieso moeilijk om te praten, hoe moet ik beginnen....het is al 4 jaar geleden... Dat vind ik echt heel moeilijk!! Ik sta er ook best wel van te kijken dat het me nu zoveel doet, omdat ik er niet zo heel veel mee bezig geweest ben, behalve toen het net gebeurd was, maar na een paar maanden heb ik het laten rusten ofzo. Ik weet het niet. Het is ook niet dat ik het er niet over "wil" hebben, maar ik zou niet weten hoe en durf het eigenlijk niet zo.... En zeker niet met mn moeder, dan het eerste met mn vriendin. En ja, dat ik me niet schuldig hoef te voelen, is fijn om te horen, maar toch hebik ergens het idee dat ik het had kunnen voorkomen als ik gewoon meteen was opgestaan en weggelopen,maar dat deed ik niet.... Maar echt bedankt voor jullie reacties.