I just need an advice..
 

ik ga jullie hier ff mee lastig vallen..

Ik sta ingeschreven voor begeleid wonen. De verwachting was dat ik 3 maanden zou wachten, en dat kwam mij wel goed uit, want dan was het toch in de vakantie en kon ik mij er volledig op richten.
Nu komt er alleen volgende week al een plekje vrij. Ik heb tot dinsdag de tijd om te beslisssen. Deze week zou dan een kennismakingsgesprek zijn, en volgende week een plaatsingsgesprek. De echte plaatsing zou 3 weken later zijn..
Alles moet dus opeens vet snel. Ik weet dat ik daar gek van wordt. Ik wou het rustig aan doen, niet al dat gehaast.
Nu komt het echte probleem, ik mei doe ik examen. Zo super sta ik er nou ook weer niet voor om alleen maar onvoldoendes te halen.
ik zou dan vlak voor mij examen geplaatst worden. IK weet dat ik dan vol met spanning zit, of ik wel goed overkom, of ik alles wel "goed" doe enz. Ik zal niet meer kunnen leren, ik kan niet leren in een omgeving die nieuw en dus eng is. Ik zal mijn examen dan zeer waarschijnlijk verpesten.

Nu zul je zeggen, school is niet alles, nee.. Maar nu ff wel. IK ben er nu zo dichtbij, alleen nog examen en ik ben klaar. ik moet slagen anders wordt ik gek.. Ik moet me volledig storten op mijn examen. Ik moet goed leren. Ik moet ervoor gaan. Dat moet ik doen zonder andere dingen aan me kop. Helaas zijn die er al maar goed.
Thuis is wel onwijs klote, maar wel vertrouwd.

Ik had dus besloten om het nu niet te doen, maar ik wil het aan de andere kant zo graag, kan niet wachten. En wat gebeurd er als ik het nu niet doe, maar ik dan daarna minder kans?
Morgen moet ik beslissen, ik vraag haar sowieso wat de gevolgen zijn als ik het nu niet doe...

Mijn ouders laten de beslissing aan mij over, maar gaven wel hun mening:"het is nu niet verstandig, als je het nu doet kun je het examen op je buik schrijven, je kan beter die 3 maanden wachten."

(ik hoop dat ik niks vergeten ben te vertellen, en dat het een beetje duidelijk is)

Ik word gek van die twijfel...Wat moet ik doen?? :(

Moeilijke beslissing. Als ik jou verhalen soms hoor denk ik niet dat je het nog lang volhoudt thuis. Daarom alleen al zou ik zeggen: Alles beter dan thuis.
Maar goed, dan je examen. Misschien valt het allemaal wel mee en kun je het erg goed vinden met de mensen daar en wordt je goed begeleid. Ondanks dat het dan allemaal wat rommelig is, heb je iig vooruitzicht op beter en misschien kun je daar juist wel heel goed leren.

Ik denk dat je voor jezelf moet uitmaken hoe goed jij je kunt aanpassen aan een nieuwe omgeving. Als je weet dat je lang moet wennen, dan zou ik het niet doen. Maar ik denk dat er thuis ook genoeg spanningen zijn, die ook niet bevordelijk zijn voor je examens.

Kun je niet eerst wat gesprekken aangaan met mensen van daar en daarna beslissen? (of zeg ik nou iets heel lastigs...?)

Beetje warrig verteld, maar ik hoop dat je het aanbod aanneemt.

ik sluit me aan bij dreen en ja mijn mening heb je al...

Ik ken jou situatie niet dus kan eigenlijk geen oordeel geven maar tot je examen is het nog 2 maanden, dan ben je er vanaf. Hou het het tot dantoe niet nog thuis vol?
Als jij van jezelf weet dat je heel lang moet wennen ergens en hierdoor je examen verpest zou ik al mn kracht bij elkaar pakken en die 2 maanden nog thuis blijven. Je hebt dan iets om naartoe te werken en de opluchting daarna zal groot zijn.

true. Ik weet ook wel dat als ik het nu niet doe er over 3 maanden weer een plek is..
Maar ergens ben ik gewoon zo bang, dat ik die 2e kans niet zal krijgen, dat die mensen denken van ja, die wil toch niet.. enz..

:(

Je kunt de situatie toch aan die mensen uitleggen, dat zullen ze vast wel begrijpen en jou na je examen vast nog een kans geven. Als je vertelt hoe moeilijk deze keus voor je is en je zegt wat jou twijfels zijn kunnen ze je misschien gerust stellen door te zeggen dat er na je examen zeker nog een plek voor je is.
iig, succes!

Hej,
Lijkt me erg lastig. Ik begrijp heel goed wat je bedoelt met dat examen. Als je je nu laat plaatsen zak je waarschijnlijk voor je examen en moet je nog een jaar naar school. En als je nu je examen wel gaat doen ben je waarschijnlijk erg gestresst enz enz en daar wordt je natuurlijk ook niet beter van!
Gezondheid gaat natuurlijk voor school, dat is altijd zo. Maar als je er zo dichtbij zit, nog maar één maandje en dan ben je er!

Ik zou denk ik je school afmaken. Dan heb je dat gehad en kan je je volledig storten op andere dingen. Maar de keus blijft aan jou! Wat vind jij nu even t belangrijkst? En ik zou het er in het gesprek ook ff over hebben, succes!

Het lijkt me echt n moeilijke beslissing... Als ik m moest maken zou ik toch na mn examen gaan denk ik. Ik weet dat je t moeilijk hebt thuis, maar ik denk dat jij, als jij strax geslaagd bent, meer zelfvertrouwen krijgt, en dat is ook iets wat voor jou belangrijk is. Het zijn nog 2 maanden, het is zoals je zegt ook vertrouwd, en dat is ook iets wat belangrijk is. Je weet dat je daar over 2 maanden terecht kunt, die zekerheid heb je. Ik zou gaan voor school, dan heb je dat iig achter je, en dan kun je je voor de volle 100% concentreren.
Nogmaals, dat is wat ik zou doen. Ik kan niet voor jou beslissen, maar ik kan wel begrijpen dat je je nu radeloos voelt. Hoop dat je er iets aan hebt, sterkte! xxx MH

Zou je nou voor of na het examen gaan? Uit je verhaal lijkt na, maar in de 1e zin zeg je voor..

Ik moet wel na het examen, want mijn moeder zegt dat als ik nu ga ik het maar zelf moet uitzoeken, en ik was juist zo blij dat ze er nu wel mee te maken wou hebben..
Het zijn 3 maanden die ik nog moet wachten als ik nu ga, niet 2 maanden..

thnx, allemaal voor jullie adviezen.. Ik kom er nog niet echt uit, maar denk dat ik niet anders kan dan na het examen.
blah, maar mijn ouders maken het wel moeilijk door nou net vandaag de hele tijd ruzie te schoppen met me..(n)

Sorry, verkeerd getypt, hetzelfde geldt voor de 2 maanden ipv 3 :o

Heel veel sterkte, hoop dat je er voor jezelf uitkomt. MH

Hier sluit ik me bij aan...

Mir, het blijft toch jouw keuze... ;)

Liefs,
Ruud

Hey meissie,

Kan me voorstellen dat je het nu ff nie meer weet :( maar je moet voor jezelf nagaan of je het nog 3maanden kunt volhouden thuis, dat kan ik nie voor je uitmaken.. want als dit eg nie gaat zou k toch meteen de kans grijpen om weg te gaan. Maar zo makkelijk ligt het natuurlijk niet. Wat betreft je examen: ik weet dat het heel erg belangrijk voor je is om t te halen, maar als je zegt ik MOET het halen en k word gek als k het niet haal (k herken mezelf er wel in hoor), dan word je zoiezo gek. Je kunt nie meer doen dan je best en dat doe jij dat weet ik zeker! en wie weet valt het allemaal erg mee, je dacht steeds bij de pta-weken dat je het nie ging halen maar tot nu toe is het toch meegevallen!! (y) zoals ik al zei..je moet voor jezelf uitmaken, wil ik nog langer hier thuis blijven, hou ik het vol ( want daar kan je leren ook onder lijden). Als je het eg nie meer volhoudt moet je weg lijkt me, en k snap dat je moet wennen aan nieuwe omgeving..maar ik vind gezondheid belangrijker dan school, een jaartje overdoen is nie het ergste wat je kan overkomen, dat dacht ik eerst ook, maar das eg nie zo! en wie weet lukt het je wel, met leren enzo. je kunt nu nie zegge dat je nie kunt leren als je daar zit, het zal reuze meevallen..je kunt je rust daar wel vinden.. meissie ik weet verder nie wat k moet zegge hoop dat je er wat aan hebt. De beslissing ligt bij jezelf..heeel veel succes hoor het nog van je!xxxx knuffels

\

ja, misschien heb je wel gelijk, maar die 3 maanden moet ik toch wel overleven? (I hope so) mijn moeder staat er nu niet achter en als ik nu ga mag ik het alleen uitzoeken, ik weet dat het mijn leven is enz. En dat ik voor mezelf moet kiezen en niet voor mijn moeder. Maar ik was zo blij dat ze er wel achter stond. Dus ik moet wel na mijn examen,...
En ja, die moet k echt halen..

thnx, :)

oke, mening is veranderd... Ik ga ervoor.
Ik heb er heel kort met mijn coordinator van school over gesproken, en die vertelde van"Als ik mijn hart volg dan moet je dit nu doen" en "alleen om school moet je het niet laten" "jij slaagt wel, ik sleep je dr wel doorheen, je kan op school leren enz.."
ik dacht hij zal het wel weten, ik ben nu ook niet overtuigd dat ik ga slagen, dus ja, ik heb niks te verliezen.

Thuis was er nog zo'n hulpverlener van mijn moeder. Ik was blij want zo kon ik het erover hebben waar iemand bij was.
Uiteindelijk kwam het eruit, het examen was gewoon een smoesje om het uit te stellen. Het doet haar hoe dan ook pijn, of ik nu ga of over 3 maanden, en over 3 maanden is ze weer wat opgeknapt, hoop ik, en dan stort ze weer in.

Ik krijg de praktische hulp, spullen enzo.. van mij pa. Gister werd duidelijk dat hij er alles aan zou doen om mij zo snel mogelijk weg te krijgen.

Leren doe ik wel op school, en anders doe ik het nog een jaar over.
En elk weekend ga ik naar huis, voor mijn moeder.

xxx mir

(y)(y) Hou die gedachte/instelling vast. (!)

Je heel goed kennen doe ik niet, heel veel over je weten evenmin.
Toch denk ik dat ik je goed genoeg 'ken' en genoeg over je
weet om te kunnen zeggen dat dit volgens mij een hele
goede stap in de goede richting is.

En dat jij er met de instelling van hierboven zeker weten komt,
al lukt dat misschien niet in één keer (en al zullen niet al je problemen/moeilijkheden in één keer opgelost zijn). :)

Heel veel succes! (f)

meid, ik ben zo trots op je! :)

Liefs,
Ruud

Hey Mir,

ik vind het ontzettend sterk van je dat je er toch voor gaat. Toen ik je eerste post las, wilde ik reageren zovan 'ga er voor en stel het niet uit.' Maar die post is al niet meer nodig :)

Ik denk dat ditgene is wat jij nodig hebt om weer de goede richting op te gaan. Ik ben blij dat je al zo gauw de kans gekregen hebt.

Ik vind je echt heel moedig en veel sterkte en succes de komende tijd!!

Fijn dat je eruit bent, hoop voor je dat alles goed komt. Sterkte :)
Liefs, MH

Hey lieve mir!
vind het goed omte horen dat je beslissing hebt gemaakt!! ik sta altijd achter je beslissingen, maar deze vind k toch wel knap van je hoor!!! (y) :) ik weet zeker dat het gaat lukken, zeker als je er nu zo tegen aan kijkt, wees maar blij met die lieve mensen op school waar je mee kunt praten! hoop dat ik je nog wel spreek enzow, maar ik vind het belangrijkste dat jij aan jezelf kunt werken!! Ik wens je egt alle geluk van de wereld, k denk aan je ..en ja..geloof ook steeds meer een beetje in jezelf!!!!
xxxxxx

heey meis ({)(})
ik had het natuurlijk al van je gehoord toen je bij mij was.
ondertussen heeft ze gebeld he? je bent toch wel doorgegaan...? je hebt toch OOK tegen haar nu wel 'ja' gezegd?

mir, ook ik ben heel erg trots op je!!!!!! (maar dat zei ik al door de telefoon). het gaat je lukke meissie... en als het je ff niet lukt, weet je dat je altijd kan bellen he?

liefs, en huggol, wen

En hoe is het gegaan..? ik ben eigenlijk wel benieuwt hoe alles is gegaan..

Gister heb ik gezegd dat ik het doe, ik moest toen 's middags zelf bellen om een afspraak te maken voor een kennismakingsgesprek.
Die is nu morgen om 11.00 uur en ik neem mijnn hulpverleenster van jz mee (help-die bijna weggaat).
Wel jammer dat er dan bijna geen bewoonsters zullen zijn. Maar ja.

Maandag 19 april om 11.30 is het plaatsingsgesprek.. pff.. daar zijn een heleboel mensen bij. Mijn hulpverleenster van jz(en een nieuwe, die haar gaat vervangen) en may be mijn ouders.

spannend allemaal, maar ik zie het wel...

(net een 5,7 gehaald voor een oefenexamen engels :(/:))

xxx mir

succes morgen meid!!! ik duim voor je!!

ja-hoor.
Net waar ik op zat te wachten. Ik dacht al wanneer zou het komen.

pa op tilt. pa onredelijk. Pa flipt tegen mij, pa wilt er niks meer van weten. Mir snapt er niks meer van. pa gaat die mensen weleens bellen. Hopelijk flipt hij daar, zien ze eindelijk hoe hij echt is, mir kan het wel vergeten.

't zal wel.

alleen maar meer reden om dit door te zetten, toch?

Ik kan me wel voorstellen dat je vader misschien het idee heeft dat hij iedereen kwijt raakt. Toch mag hij jouw beslissingen niet in de weg staan.

Succes.

oei-oei...

Ik was er vandaag. En ik vond het eng, niet leuk. Ik ga nog wel, en wil ook wel. Maar angst overheerst ook wel.
Die begeleider was wel top, aardig enzo. Morgen ga ik met mijn ouders kijken.
Daar zie ik tegenop. Ze zullen het vast helemaal afkraken, omdat het er niet "geweldig-mooi" uitziet.
Ik wil dat ze het ook leuk vinden, dat ze me steunen, helpen. enz.
Mijn moeder gaat me wel helpen, ze wil het. Zij gaat maandag mee naar het plaatsingsgesprek. *ook eng*
Ze zal wel veel huilen, ze vind het zo moeilijk. Ik moet dan ook altijd meejanken.
Die mensen zullen wel denken, wat een jankwijf.

Die meiden heb ik alleen ffies gezien, niet gesproken. *vond ik ook eng*
Ze zien er leuk uit, spontaan, vrolijk, enz.. (niks achter zoeken hoor) en dan kom ik aan: "verlegen, niet zo vrolijk, vol me angst" enz.
Ik ben echt bang, bang dat ik niet in die groep pas. Dat ze mij zullen haten. Bah..

Maar ergens komt ook het gevoel, straks na mijn examen kan ik die kamer helemaal mooi maken. leuke spulletjes.. enz.. Dan is het dichterbij mijn toekomstige zomerbaantje. En dan wordt ik eindelijk zelfstandig.

maar af en toe zou ik nog best dat kleine meisje willen zijn

Er komen daar toch regelmatig nieuwe meisjes? :) Ze zullen je echt een kans geven hoor. :) (y)

Sterkte de komende dagen.

Mjah....dat denk ik ook wel....en maak dan wat moois van je kamer.... :)

Kom op....even doorzetten en je zult zien dat je er iets heel moois voor terugkrijgt... (y)

mir, ik had dit nog niet gelezen, maar al wel van je gehoord (natuurlijk? :p). en nogmaals, ik vind het zo erg goed van je!!! echt waar meis, heel dapper. maak er wat van he?!! (K)