eind
 

chaotische gedachten
door flarden wijsheid
en stukjes geluk
met momenten zonder adem
maar een dag zoals deze
maakt alles weer stuk

pijnlijk is de zuurstof
die door mijn longen raast
blind worden mijn ogen
met moeite tracht ik te zien
mijn persoonlijke opstand
veroorzaakt door dit onvermogen

Ik kan jouw gedachten niet lezen
maar ik voel toch verdriet
dat je verstopt diep binnenin
ik durf je er niet meer naar te vragen
mijn onzekerheid laat me twijfelen
is dit dan het eind van ons begin?

:) Hmm..samenvatting van de ged88 die in mijn hoofdje nu rond vloeien na het lezen van dit gedicht: WOW!..moooj..echt....whaa... -hoe doe je dat? ;)-

baaaaaah iemand die het zelfde denkt als ik!!
aaaah wat eng haha.
ik vraag em dat ook steeds af hoe al die dichters dat doen hoor... heb ut nu al zoow vaak geprobeerd.