Dwarrel
 

Het begon in de winkel,
Met mahoniehouten drempel.
Ik kwam binnen met gerinkel,
En ik droeg je weg warempel.

't was een suikerochtend in Milaan:
De Tijd Is Stil Blijven Staan.

Ik weet ook niet wáár dit vandaan komt. Mijn schoonheidsgevoel waait met alle winden mee. Ik omschrijf dit als een absurdistisch-realistisch dwarrel-estetisch dicht.

Het kan komen doordat ik geen grote fan van absurdisme ben, maar de laatste twee regels van je eerste strofe vind ik niet zo mooi, warempel lijkt enkel vanwege de rijm te zijn. Gerinkel kan op zich nog wel, maar je kon ook best binnenkomen zonder gerinkel, het heeft niet echt meerwaarde vind ik, alhoewel het er ook niet veel slechter op maakt :) .

De rest vind ik trouwens wel heel mooi, mahoniehouten drempel en een suikerochtend (y) :cool: . De hoofdletters in de laatste regel werken goed, een mooi einde, het brengt de rust terug.

Warempel, ja natuurlijk. Ik heb bewust erg geforceerde rijmwoorden gekozen. Maar bedankt :) (y)

Mja, dat dacht ik al :) .

:D Nu je het zegt ja...