M'n hersens willen er uit
 

Aan het begin van de dag heb ik alleen wat druk achter m'n ogen en een zwaar duf moe gevoel. Hoe meer de avond nadert, hoe erger de druk wordt.
Dinsdagavond had ik een beetje crisis. de begeleiding hier wilde me op laten nemen voor een nachtje, maar ik wou niet. Ik was niet suïcidaal of een gevaar voor anderen en ik had ook geen zin om naar een kliniek te gaan.
Ondertussen werd ik wel steeds gekker. Ik wist niet eens een normaal antwoord te geven op: Hoe gaat het met je? De simpelste vragen wist ik niet eens wat het betekende. Mijn oude psych is er toen ook bij gehaald en zo, want het Riagg laat weer eens niks van zich horen, waar mijn psych echt pislink over is.
Ik raak ook steeds dingen kwijt en het is allemaal zo raar allemaal.
Ipv een kliniek ben ik een nachtje naar mijn vriend geweest en dat heeft wel geholpen. Ik leef momenteel op de 20mg oxazepam per dag en zelfs dat helpt de chaos niet weg te halen.

ik weet wel vaag dat ik ooit ook gewoon zo geleefd heb, maar dat was echt in mijn crisis periode en nu lijkt het wel 10 keer zo erg.
Mijn kamer moet ik ook nog opruimen, alleen...het is niet dat ik mezelf er niet toe kan brengen, maar ik weet van de meeste dingen gewoon niet meer waar ik ze normaal laat :s

Ik voel me echt dement, de helft van de dingen die gebeuren krijg ik gewoon niet meer mee. Ik ben heel achterdochtig weer geworden en ik voel me constant in de gaten gehouden.
Normaal kon ik echt genieten om uren in de zon te zitten. Nou doet dat me echt niks meer.

Ik ben zo bang dat ik een terugval krijg, voor zover ik die nog niet heb en ik weer heel afhankelijk word van mensen. Ik wil weer zijn, zoals ik 3 weken terug was. Gewoon...een normaal sullig persoon.

Weet iemand wat ik nu kan doen met die enorme spanning? Ik heb echt al alles geprobeerd. Een stuk fietsen, van me af tekenen, van me af schrijven, juist totaal iets anders tekenen/schrijven, skaten, heel hard rennen op de training, lezen, wandelen, naar het winkelcentrum, caviahok gemaakt, met mensen iets gezelligs gedaan, maar de chaos achtervolgt me:(

Ik denk dat je steun nodig hebt... zoals je een nachtje bij je vriend bent geweest, dat soort steun ;)
De dingen die jij opnoemt(het van je af schrijven/tekenen/rennen) zijn heel goed, maar blijkbaar helpt het niet goed genoeg... zoek steun bij je vriend, ik denk dat dat het beste is :)

Liefs,
Ruud

hij is ook maar een mens:p Ik kan wel met alles bij hem aankloppen, maar daar belast ik hem ook weer mee en dat wil ik helemaal niet. Dat ene nachtje was niet echt voor steun, maar om hier even weg te zijn.

Geeft mijn huisgenote een dikke *knuffel*...
Gaat ie wel? Je mag best me oren eraf praten hoor...
Schreeuw maar, gil maar, huil maar, ik vind alles best. Ik wil niet dat je je zo kut voelt...
Maar wel 1 ding: HOU JE TAAI, geef dus niet op...

Groetjes, je huisgenootje

i know, maar zeker jou wil ik niet te veel belasten. De enige die ik t gun om heel zwaar belast te worden is Else met dr schijnheilige hoofd(n)

het gaat nu al wat beter. Mn trainer is heeeeeeel lief voor me geweest. Hij was niet eens kwaad omdat ik niet had afgezegd, maar hij kwam naar me toe en gaf me een knuffel en toonde begrip.
Ik voelde me echt gewoon begrepen. Ook al zou hij me sowieso eerder begrijpen dan de meeste mensen die ik ken, omdat het zijn vak is, maar toch. Het was even een eilandje in de stille oceaan.
Ik durfde m alleen niet aan te kijken omdat ik dan moest huilen :p

Maar ik heb nog wel druk op mijn hoofd, maar ben eigenlijk te moe om me er iets van aan te trekken. Morgen krijg ik wss nieuwe medicijnen, die de druk weghalen. Hoop ik...


Liefs

Eendje

Das wel beter. Je mag best een ei kwijt bij mij hoor, als ie maar niet te groot is, gewoon een beetje kletsen ofzow..:P
Ik hoop dat je die nieuwe medicatie snel krijgt en dat ie anders werkt dan wat je nu gebruikt...
*vrolijkt me huisgenootje op* :)

het is een reuze ei, maar dan wel van chocola:cool:
ik neem morgen massage olie mee naar m'n vriend. Ja, dit is een hint marco:p

Ik hoop ook dat t ff beter werkt. Ik wil niet meer stoned rondlopen en niet weten wat ik zeg en zo. Ik wil weer op mezelf kunnen vertrouwen en ik wil weer op anderen kunnen vertrouwen. Het ging allemaal net zo goed:(

maar volgens mijn psych kon het ook zijn, dat ik altijd quasi blij ben geweest en ik het rotte gevoel niet accepteerde en dat het gewoon een uitbarsting heeft veroorzaakt. Net als een vulkaan, soms moet t gewoon mis gaan.

Zoiets heb ik ook van die vulkaan, ik ben altijd wel blij maar ondertussen????
Pruttelt alles in me kop en staat het op uitbarsten...

*weltrusten huisgenootje*