niet kunnen slapen door angstaanvallen:s:s
 

Ik heb dit de laatste week, maar hiervoor heb ik het ook al een paar keer gehad.
Ik heb veel erge dingen in mijn leven meegemaakt, die ik veelal heb opgekropt.
Nu durf ik gewoon niet meer te gaan slapen, omdat ik dan heeel erg bang wordt. Ik krijg dan een soort hyperventilatie, en hartkloppingen en ik ben gewoon heel bang. Die angst valt haast niet te beschrijven en ik weet ook niet precies waarvoor ik bang ben. Het voelt alsof ik geen grip op het leven heb en niet weet wie ik ben wat ik doe, echt heeel erg raar.
Ook heb ik soms gehad dat ik mijn ogen dichthad(want ik wou toch proberen te slapen) en dat ik me opeens helemaal niet meer kon bewegen, maar ik kon nog wel gewoon denken. Dit duurde dan een paar seconden.

Heeft er iemand hetzelfde?

Mijn vader heeft dit ook gehad en hij heeft er pilletjes voor, ik heb er af en toe een halve van genomen en dit hielp wel, maar ik wil deze pilletjes eigenlijk niet gebruiken, omdat je er daarna niet meer zonder kan.

Heb je er al eens over gedacht om hier met iemand over te praten, je huisarts bijvoorbeeld?

Dit heeft weinig met je verleden te maken hoor. Ik heb net hetzelfde, en soms neemt het ongelooflijk extreme vormen aan.
(Met je gezicht op je kussen->geen adem, pijn in de borst van de hartkloppingen, met je ogen open deze aanvallen hebben, soort van "hallucinaties" waarbij ik alles anders en vervormd zie. Het gevoel hebben dat je wordt weggezwierd tegen een onmenselijke kracht, het gevoel hebben dat je levend wordt verbrand etc.)
De angst die erbij gepaard gaat is idd onbeschrijfelijk groot...Het zijn de meest schrikwekkende momenten die ik heb meegemaakt.

Ik neem anti depressiva (seroxat) en deze aanvallen zijn 20 maal verminderd nu:)

heey meis,
ik ken(de) het wel... heb het af en toe nog, maar niet meer zo vaak. ik denk dat jouw angst om zo'n aanval te krijgen ook medeveroorzaakt dat je hem daadwerkelijk krijgt, omdat je dan juist al onrustig bent e.d.

misschien helpt het om je gevoel wat minder op te kroppen, het op te schrijven of iemand te vertellen, het te relativeren zodat je, iig van tevoren beseft dat je het niet WEER beleefd (dat gevoel had ik, dat ik het nogmaals moest beleven) maar dat het verleden tijd is... moeilijk, dat cker... maar misschien een mogelijkheid.

als dit blijft aanhouden zou ik je toch aanraden naar de dokter te gaan, want dit heel veel gevolgen op de rest van je dagelijks leven.

liefs, wen

Heb een periode wel last gehad van hyperventilatie en hartkloppingen enzo. In die periode kon ik ook moeilijk in slaap komen. Maar ik kwam toen in slaap door zeg maar een beetje liggend te gaan zitten! Als ik comfortabel liggend zat kon ik veel beter in slaap komen. Ik weet ook niet precies hoe dit komt. En die angst ging bij mij naar een bepaalde tijd over omdat ik mij minder aan begon te trekken van mijn angst, ik begon minder angst te krijgen voor de angst! Toen ik dus weer wat rustiger was kon ik weer normaal gaan slapen!

Maar het is misschien wel goed dat je hierover met een psycholoog ofzo praat.

En het kan volgens mij best zo zijn dat je door traumatische ervaringen nu angstaanvallen krijgt.

Maar je moet dus als je hyperventileert proberen je kalm te houden, gewoon doen alsof er niks aan de hand is. Dan loopt je angst niet uit de hand en neemt deze af (dit is dan mijn ervaring he).

ik had twee jaar geleden ongeveer hetzelfde,
ik droomde iedere nacht dezelfde droom (opgesloten als baby op het toilet :D ) en was zo bang om hem opnieuw te dromen dat ik niet meer durfde te slapen, begon te hyperventileren en werd ook hysterisch van angst, maar bij mij hielp het om gewoon voor het slapengaan een boek te lezen en proberen om er niet meer aan te denken...

Herken je verhaal en heb er ook veel last van stuur me anders een keer een pm? misschien kunnen we er even over praten
kusss Lisette

ik heb onlangs ook een soortgelijk ''aanval'' gehad
zie zelfmoord
ik zag mense en dinge die er niet ware en er waren schimmen
die op je afkomen juist als de muur ofzo :eek:
ik heb het nu aan men 4 bese vriend(innen) gezegd en zij vonde het heel eng.ik ben nu vreselijk bang dat ik het nog eens krijg want stel dat ik het dan niet kan tegehoude :(
want ergens in mijn gedachte wou ik echt zelfmoord plege maar achteraf beke leef ik nog graag.en ik denk dat ik nog te jong ben voor pille enzo :s want ik ben 12 en ben bang da ik ''verslaafd'' ofzo geraken maar laat ons hope dat het de eerste en laatste keer was :|

k heb ongeveer hetzelfde (gehad), maar dat heeft ook met mijn depressie te maken...wat mij in ieder geval veel hielp is Oxazepam (een kalmeringsmiddel bij hevige angst/ paniek). je kan ook Diazepam gebruiken, maar dat is Valium en dus veel sterker. Je kan deze 2dingen helaas alleen op recept verkrijgen dus dan zou je toch ff naar de huisarts moeten.Van Oxazepam word/werd ik heel rustig en kon ik dan eindelijk eens slapen...soms helpt het ook wel als er iemand bij je is, maar dat nam bij mij de angst niet weg.
en wat jij zei dat je er aan verslaafd raakt; het is wel zo dat elke keer wanneer je zo'n aanval hebt, je dan graag zo'n pilletje wil nemen, maar op een gegeven moment zal je leren met je angst om te gaan. en het is helemaal niet erg om het in te nemen->je wordt er tenslotte rustig van en je hoeft het ook niet standaard elke dag in te nemen ofzo, k neem het alleen als k zo'n aanval heb, maar het is gewoon prettig dat je ERGENS heen kan op zo'n moment dus k raad t je echt aan als je dit vaker hebt
en verder ben k niet zo'n iemand die je helemaal wil volstoppen met medicijnen, want k heb ook wel wat jij volgens mij ook denkt: ik wil het ZELF kunnen en niet afhankelijk zijn van een stofje

kus