onzeker... wat doe ik eraan???
 

ik ben heel erg onzeker geworden sinds ik ooit gepest ben... dat pesten heeft elf jaar geduurd, en nu merk ik steeds meer en steeds beter wat het met me heeft gedaan... ik voel me nou zwaar kut, en ik heb er faalangst enzo aan over gehouden... maar ik merk wel dat ik er met veel dingen echt last van heb, en dingen niet kan doen omdat ik niet durf... zelfs met pianoles heeft het me al te pakken, want ik heb moeite met improviseren (ter plekke iets bedenken) omdat ik al snel zoiets heb van goed/fout... heeft iemand enig idee wat ik tegen die onzekerheid en faalangst kan doen???? want ik weet me echt geen raad...... (als iemand dit uberhaupt leest...)...
:( :| :confused:

ik heb het gelezen!
ik herken we lwat in je verhaal. ik ben niet gepest, maar heb wel last van faalangst. bij viool spelen idd. maar ook op school. maar ook durf ik niet alleen naar het winkelcentrum en ben ik erg onzeker over mn uiterlijk en hoe ik me gedraag. maar goed, daar heb je niet echt veel aan. wat je er aan moet doen weet ik niet precies. met improviseren kn je miss oefenen thuis oid? en het zeggen tegen je leraar/lerares? kan miss ook helpen. (al is dat doodeng) ik ben nu wel een beetje aan het praten met ee nvriendin. ooit hoop ik dat ik alles kan vertelen en dat het me helpt. miss iets voor jouw?
mja ik weet het eigenlijk niet precies. beetje nutteloos dit dus, sorry

Ja dit komt me heel erg bekend voor...dit heb ik ook. Wat betreft die onzekerheid daar zou ik je niet echt in kunnen adviseren, daar worstel ik zelf ook nog heel erg mee. Wat betreft die faalangst denk ik dat je wel wat kunt doen. Is er bij jou op school niet iets van een faalangsttraining o.i.d? dat kan namelijk heel goed helpen! Zo'n faalngsttraining lijkt heel eng, en het lijkt een grote stap om er heen te gaan...maar het helpt wel! Je moet niet weg lopen voor de dingen waar je bang voor bent, je moet er juist wat mee doen! 'Bij zo'n faalangsttraining heeft iedereen faalangst, en dat maakt de angst waarschijnlijk al een stuk minder. Iedereen herkent jou angst, dus ze vinden het niet vreemd. Is zou er eens naar vragen als ik jou was!
Succes en sterkte,

Rianne

Hey, ik herken het heel erg, ook al ben ik niet gepest..

Ja faalangsttraining heb ik gehad op school, dat hielp echt! Ik denk er nu nog vaak aan..

En voor die onzekerheid heb ik ook hulp gehad, ik moest elke dag 2 dingen opschrijven waarop ik trots was gewoon wat in je opkwam of van die dag..Dat helpt ook wel, en voor de rest jah..weet niet..

ik ken je verhaal wel, van een tijd terug dan want ik ben nu niet zo onzeker meer. ik ben vroeger ook o.a. veel gepest waardoor ik erg onzeker ben geworden en heb sowieso wel een klote jeugd gehad, maar het is állemaal goed gekomen dus het kan echt ;)

ik heb zelf nooit op faalangsttraining gezeten, mijn zusje wel en dat heeft haar erg geholpen.
wat ook goed helpt: iedere dag de positieve dingen opschrijven die je hebt meegemaakt, goede dingen van jezelf opschrijven. complimentjes van anderen (dat zijn er meer dan je denkt!) en dingen waar je trots op bent en tevreden mee bent.

ga ook eens praten met vriendinnen ofzo, dat is erg fijn als je het er met anderen over kunt hebben (was bij mij wel zo iig)

nouja verder weet ik zo even niet. iig veel succes!!

sorry, maar ik snap niet hoe dat kan helpen
ooit heb ik zelf ook wel een klein lijstje aangelegd, maar voor elke fijne herinnering zitten er 10 vervelende in mijn hoofd.
Als ik dan iets positiefs teruglees, denk ik gelijk: ''maar dit en dat gebeurde ook''. Dan gaat het over negatieve dingen, gedachten die dichter bij de waarheid liggen.

Babysteps..

Je moet niet verwachten dat je je probleem kunt oplossen met een methode en in een keer. Neem miniscule stapjes naar je doel. Elk stapje is een kleine verbetering aan je persoonlijkheid welke bijna onzichtbaar is.

Ik heb ook een pestverleden gehad en heel mijn persoonlijkheid is erdoor naar de klote geholpen.

Ik heb eerst een paar jaar alleen al stabiel moeten worden door per dag te leven en zo regelmaat in dit leven te krijgen. Daarna een paar jaar in kleine stapjes acceptatie van mijzelf opbouwen (wat nog steeds niet compleet gelukt is). Ik heb ook nog een tijd een onverschillige houding aangeprobeerd te nemen omdat alles te moeilijk werd in mijn hoofd.

Ik ben actief vrienden wezen zoeken om mee te praten (al was het alleen al om mijn communicatieskills te oefenen), ik ben een lange tijd bezig geweest met vragen als 'wie ben ik' en 'wat wil ik van het leven' en ben op die manier met zelfverkenning bezig geweest en heb zo heeel langzaam mijn mening voor mezelf geprofileerd. Ik ben ook aan doe-het-zelf-therapie wezen doen door middel van een lotgenoten site op te zoeken en mij verhaal te doen en anderen proberen te helpen en merkte dat na een hele tijd ik een van de dominante figuren daar bleek te worden (misschien te dominant) en nu ben ik aan het uitvogelen of ik al een beetje met 'normale' mensen om kan gaan door veel op dit forum rond te hangen met name in DK en dat soort subfora (ja en ik ben er natuurlijk voor de lol ;)).

Misschien dat je wat aan een van deze ideeen hebt...

Ja tuurlijk wordt je verhaal gelezen. Ben daar maar niet bang voor. ik ben ook erg onzeker en heb een laag zelfbeeld door het pesten gekregen. Ik zou je aanraden er iig wel iets aan te doen, want wegstoppen helpt niet! Zoek hulp en praat erover........
Doe er iets mee!!! Ik heb het te lang weggestopt en nu is het heel moeilijk er uiteindelijk aan te werken

ik heb ook faalangsttraining gehad, 2x zelfs. maar bij mij hielp het bsoluut niet, bleef hetzelfde, maar t kan ok goed gaan :D. maar ik denk dat dat ook lag aan dat ik die lerares niet mocht :D

sorry nuttelose post

Dit herken ik ja. En ik heb het zelf grotendeels opgelost, en met methoden, want elk systeem kent een logica en elke logica een methode. - Deze methoden werken bij mij, al moet ik zeggen dat ik ze pas na mijn vrij snelle persoonlijkheidsverandering verkreeg (ervoor was ik op een bepaalde manier gezien 'goed', nu 'slecht')

De moeilijkste manier, vereist veel willpower maar werkt direct, is het beseffen dat elke emotie plaatsvind bij jouw goedkeuring. Faalangst is hierbij een moeilijke maar op zich kan je uitschakelen. Simpelere stap is doordraven voorkomen, zodra de angst opkomt denk je 'nu lukt het niet meer', negeer dat.

Verder hoor je natuurlijk altijd 'gewoon niet moeilijk over doen, fouten maken mag'. Ze hebben ontzettend gelijk, je had dat zelfs ook al bedacht, dat maakt het gezeik, gewoon negeren. Het wakkert alleen maar aan omdat het hebben van faalangst dan ook al fout is, bovendien dom en onnodig.
Wat ik vervolgens deed om er gedeeltelijk vanaf te komen (heb het nog steeds, ben perfectionist) ga fouten maken als leuk zien.
"die toets ga ik even verknallen" - en denk 'dit gaat fout dus ik vul het maar ff zin'
op sociaal gebied... zet jezelf ff om zodat je licht lijden van anderen onder jouw acties als -beetje- leuk kunt interpreteren.
Op 'skill'-gebied moet je jezelf (door echt goed te worden) overtuigen dat je het kan (andere gebieden overigens ook). Dat doe je door rationeel een aantal punten te maken. Als je aan die punten voldoet dan is het duidelijk dat je er erg goed in bent, laat een ander die punten nakijken en als genoeg mensen (die je het kan vragen) het ermee eens zijn dat als je daaraan voldoet je goed bent dan streef je ernaar en als je het bereikt heb je voor jezelf gewoon echt bewijs dat je het kan. Als een ander vervolgens zeikt dat je het niet kan (al dan niet door faalangst) negeer je hem/haar (je weet zelf gewoon dat het kan, zijn/haar mening is ongefundeerd) of je neemt je bewijzen en toont het aan (is echter 'weird' dus kan bij lang niet iedereen).

Cursus verder kan helpen, bij mij echter niet. Waarschijnlijk omdat ik al die stomme trucjes om je te overtuigen dat je goed bent gewoon doorzag. - niemand noemt ook serieuze methoden ofzo...

Ga ervanuit dat iemand dit leest als je het post en zeg jezelf dat deze opmerking volkomen onnodig is. Maakt je ook wat zekerder, zeker als de eerste gereageerd heeft.

Ik herken dit ook wel.
Ik heb geen faalangst, maar ben wel snel onzeker.
Daarbij komt dat ik vorig jaar gepest ben door een aantal mensen uit mijn klas. (Gelukkig zit ik dit jaar in een andere klas.)
Toen ik het op een gegeven ogenblik niet meer aan kon ben ik met mijn metrix gaan praten en dat heeft echt geholpen!
Probeer voor jezelf de positieve dingen te zien, dat is in het begin moeilijk maar later wordt het steeds makkelijker.
Je merkt dat je daar veel vrolijker en zelfverzekerder door wordt. In mijn geval hield ik daardoor ook mijn pesters op afstand. Ook je houding is heel belangrijk. Als je je goed voelt heb je meteen het gevoel dat je de hele wereld aan kan en dat straal je dan ook uit en dat is goed!!
Het is super moeilijk om wat aan je onzekerheid te doen, maar als het dan lukt ben je echt super blij en trots op jezelf!
Het kan helpen om hier met je ouders/mentor of een vertrouwenspersoon over te praten, zij kunnen je dan echt steunen en zien vaak ook de vooruitgang.
Wees trots op jezelf als je iets gedaan hebt wat je eigenijk niet durfde en onthoud vooral dat iedereen last heeft vab onzekerheid en dat iedereen fouten maakt!

Sterkte, you can do it!!!!!!!!!!

heej, allemaal heel goede adviezen, dank je wel... maar soms wordt er ook gezegd dat je evt naar zo'n faalangst dingetje op school kan en dat het bij mensen geholpen heeft, maar wat doen ze daar dan als het zo effectief is?

hockey girl, ik herken jouw verhaal wel. Ik was destijds heel klein begonnen met kijken naar positieve dingetjes. Zelfs iets lekkers eten, of mooi weer, of simpelweg een lekkere nacht achter de rug hebben, telde al als iets positiefs. Zo komt er vanzelf wel een keer dat je iets nog veel positievers meemaakt. En als je met de kleine dingetjes al hebt geleerd blij te zijn dan ben je het met de grote dingen zeker. Zo wordt je ook langzamerhand zekerder. En wanneer je je toch rot voelt, gooi jezelf eens in een grondige analyse en vraag je af waarom je je rot voelt; als er niets komt dan ging het bij mij na een tijdje zo weer over.

Zo heb ik in ieder geval langzamerhand m'n zelfvertrouwen teruggewonnen; misschien helpt t bij jou ook.

Oh je antwoord had ik nog niet gezien :bloos: . naja, dat weet ik ook eigenlijk niet, nooit mee te maken gehad.

dat verander je niet zo makkelijk, dat moet geleidelijk gebeuren. ik ben nu gelukkig alweer zover dat ik vrijwillig weer voor groepen mensen kan praten. (ik ben ook gepest en erg onzeker geworden daardoor.) je moet in ieder geval niets overhaasten, langzaam stap voor stap.

Faalangst heb ik zelf geen last van. Wel van onzekerheid. En dan niet per sé over mezelf, maar wel over dingen die in m'n omgeving gebeuren. Dan kan ik behoorlijk onzeker raken..
Kan het niet echt uitleggen. Worstel er nu ook mee namelijk.
Heb ook helaas geen advies.. Of nouja.. het beste advies is altijd 'de tijd zal het leren'. Maar da's zo ongeveer mijn levensmotto geworden :S (mocht ik ook nog eens een slecht geduld hebben, grmpf)

Wat ze daar deden..

Nou wij kregen een formulier mee, als je ergens tegenop zag, een bespreking ofzo moest je die invullen. Welke gedachtes je erover had, bijvoorbeeld ik vergeet mijn tekst en de echte waarheid, wat je diep in jezelf wel weet dat dat niet gebeurt bijvoorbeeld

Ook kreeg je ademhalingsoefeningen en deed je gesprekjes met elkaar, wij moeste bijvoorbeeld nee tegen elkaar zeggen en dan zul je denken, ja maar dat is nep, maar dat vond ik al heel moeilijk, en het heeft best wel een beetje geholpen!

ja, dat ken ik ook wel
maar als je altijd alleen maar de negatieve dingen blijft zien, dan kom je nooit ergens
wat sponstanietje ook zei; baby steps. het gaat niet in 1x over, en ik ben nog steeds heel onzeker. maar minder erg dan eerst.
en probeer te relativeren hoe negatief die negatieve dingen in weze zijn. bijvoorbeeld, als je heel verlegen was, waarom zou verlegen negatief zijn? veel mensen vinden drukke mensen irritant en verlegen mensen niet (bijvoorbeeld)