![]() |
Reactie's?
Ik zit op een verlaten strandje. De zon schijnt fel, maar een koel briesje zorgt voor verfrissing. Ik tuur over het water, waar de glinstering van de zon de kleine golfjes nog net iets mooier maakt dan ze al zijn.
Er schiet van alles door mijn hoofd heen. De ene gedachte volgt de andere al op voordat 'ie verdwenen is. Ik voel me machteloos, als een mier op de wereld, als een gup in een veel te grote oceaan. Ik vraag me af waarom. Ik vergelijk haar met een vlinder, een vlinder die van bloem naar bloem vloog, maar werd op geslokt door een vleesetende plant. Bijna zeventien was ze. Verkracht. Haar sprankelende, spontane karakter is weggezogen, en heeft plaats gemaakt voor een gesloten, wantrouwende persoonlijkheid. De wereld is gek aan het worden. Moord. Verkrachting. Schietpartijen. Geweld. Ik word misselijk van de gedachte hoeveel haat zich in mensen kan nestelen. Ik zit nog steeds op 't verlaten strandje. Het koele briesje heeft plaats gemaakt voor een koude windvlaag. Een dot wolken schuift voor de zon. De eens zo mooie, glinsterende golven zijn nu dof en zwart. Ik kijk nog even naar het water en besluit naar huis te gaan. Terug naar de dagelijkse orde van het leven... |
Ja?
|
Dit kan beter op letteren!
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
nu mijn versie. :p
De zon schijnt dus snel tover ik mijn kratje bier uit de koelkast om deze in een nieuwe recordpoging op te drinken :rolleyes: |
Ik zit op een rustig strandje. Net een tijdschrift uitgelezen, ik leun langzaam achterover en voel hoe de zon mijn buik warm maakt. De hemel is wolkeloos, er zijn nauwelijks tot geen golven. Ik kijk eens om me heen en besef me dat ik niks te doen heb. Op een afstandje voor me ligt een aangespoeld stukje zeewier dat eeuwig met het zeewater mee lijkt te bewegen.
Een meter of vijf rechts van mij zie ik een kleutertje een zandkasteel bouwen. Een klein, blond mannetje is druk met zijn roze schepje in de weer. Ik schat hem ongeveer zes jaar oud. Opeens staat het rondbuikige mannetje op om naar zijn ouders, die blijkbaar iets verderop zitten, te rennen. Tijd om te gaan, blijkt het. Het jonge gezin verdwijnt achter een grote handdoek. Opeens voel ik in me een grote drang. Het gevoel dat ik iets kwijt moet. Ik knijp met een hand in mijn buik, er zit niet veel vet. Vervolgens strijk ik eens met mijn hand door mijn haar, dat door de zon lekker warm aanvoelt. Ik bekijk hoe de grote handdoek verderop beweegt, het gezinnetje verbergende. Mijn blik glijdt vervolgens langzaam naar het zandkasteel dat het jochie achtergelaten heeft en ik voel de onbekende drang steeds sterker worden. Plots sta ik op. Terwijl mijn knieën zich strekken ondersteun ik mezelf met mijn armen. Ik veeg wat zand van mijn zwembroek en mijn kuiten en loop op het kasteel af. Een paar keer kijk ik om me heen en weer naar het kasteel. Ik ga boven het kasteel staan en kijk nog weer eens rustig om me heen. Niemand te zien, niemand te horen. Ik trek snel mijn broek uit en kniel. Twee minuten later trek ik mijn broek op en ren ik de zee in. Graaf Drol inspecteert zijn troepen op de binnenplaats. |
Ik zit op het naakstrand....
|
Citaat:
|
:confused:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Tja, wat moeten we hiermee op de Kantine?
|
Citaat:
|
Leuk stukkie. Lijkt wel op mijn laat-ik-op-zondag-even-naar-het-strand-gaan-ervaringen. :)
|
Boeiend.
En nu? :o:p |
Laag niveau hebben jullie af en toe zâgh...
|
Serieuze reacties zijn voor Kantiners niet weggelegd....
|
Citaat:
|
Citaat:
http://forum.scholieren.com/showthre...hreadid=810603 |
Citaat:
|
Als je serieuze reacties wil, moet je niet bij ons zijn, wij zijn hier alleen om mensen af te kraken...
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Mooi hoor.
|
Leuk
|
Citaat:
|
|
Citaat:
|
Citaat:
|
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 02:19. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.