rare dingen doen door stress
 

Zit echt met een probleempje, ik kan niet met stress omgaan. Ik begin hele rare dingen te doen als ik gestresst ben. Nu heb ik vandaag zoiets stoms gedaan.Ik durf het nauwelijks te vertellen. Ik ben bang dat jullie me niet sirieus zullen nemen en me voor gek verklaren. Als ik vervelende reacties krijg haal ik dit berichtje wel weg.
Ik heb vandaag zowel de haartjes van mijn wenkbrauwen als wel het haar op mijn hoofd eruit zitten trekken. Ik weet hoe stom het klinkt (n) :( Ik weet gewoon echt niet wat ik zelf doe en begin daardoor dit soort vreemde dingen te doen.
Mijn moeder kwam binnen en haar viel het meteen op,ze dacht dat ik een mislukte poging had gedaan om mijn wenkbrauwen te epileren. Ik heb haar verder de waarheid niet verteld.
Toen ik in de spiegel keek schrok ik, het ziet er echt erg uit. Ik schaam me dood voor mezelf. Ik durf niet eens naar school op deze manier.
Wat nu?
Dat ik haren uit mijn hoofd getrokken heb valt niemand op. Maar mijn wenkbrauwen wel! Iemand een idee wat ik daaraan zou kunnen doen? en nog belangrijker....hoe leer ik op een normale manier met stress omgaan, want dit lijkt me echt niet normaal. :(

(ik ben echt bang om dit topic te plaatsen)

Ten eerste kun je wenkbrauwpotlood gebruiken om het gebrek aan gezichtshaar te camoufleren. Dan valt het niet zo op en hoef je je daar ook niet zo veel zorgen om te maken. Als je dat niet hebt ren je even naar je moeder, een zus, een buurmeisje, een goede vriendin... Dat hoeft echt geen punt te zijn.

Wat in mijn ogen een groter probleem is, is het feit dat je dat soort dingen doet. Dat moet je in de toekomst zien te vermijden. Dat kun je denk ik misschien wel doen door te proberen je acties te vervangen met andere acties. In plaats van aan je lichaam te gaan frutselen kun je misschien wel een stuk papier pakken en dat helemaal onderkrassen en kapot scheuren. Daar kun je wel energie door kwijtraken. Mocht het op een dergelijke manier niet lukken, zoek dan hulp. Bij je moeder, bij vrienden, bij wie dan ook die invloed op jou heeft. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je je eigen lichaam kapot maakt.

Ten eerste is het goed dat je het toch geplaatst hebt, veel mensen lezen het en hebben altijd wel iets te zeggen :)

Weet je zeker dat je dit doet omdat je veel stress hebt,
of maak je je ook zorgen over dingen? Pieker je ergens over?

Misschien zou je je wenkbrauwen wat donkerder kunnen maken met een potloodje? Ik weet niet of je duidelijke wenkbrauwen hebt, maar misschien is dat een idee?

Succes en ik hoop dat je in andere dingen je stress kwijt kan, want het lijkt me niet verstandig om hier mee verder te gaan...

Vraag jezelf is af wat je er in hemelsnaam mee opschiet om je haren uit te trekken? Wat is het nut ervan? Wat bereik je ermee?
Niks! Je haren zijn verdwenen en daardoor voel je je alleen nog maar meer klote door omdat je je ervoor schaamt...

Dus zoek een andere manier om je uit te leven, lesje yoga ofzo (y)

Misschien heb je trichotillomanie. Het komt weinig voor, daarom is er ook weinig over bekend. Maar het houd dus in dat je je haren eruit trekt. Ik weet er zelf verder vanaf maar ga eens zoeken in een zoekmachine op internet en misschien herken je wel iets.

Je wenkbrauwen...idd oogpotlood al zal het er wel onnatuurlijk uitzien....maar succes ermee!

Hoi, ik kwam hier zomaar terecht. En toen kwam ik dit tegen. Ik studeer psychologie, maar ik word denk ik geen psychologe later.

Wat ik weleens gebruikt heb tegen (examen)stress is het homeopathische middel Valdispert Balans. In jouw geval is je stress wel heel extreem en misschien is het wel handig om naar de huisarts te gaan met je probleem. Alleen een huisarts kan namelijk vertellen wat er met je aan de hand is. Een psycholoog ofzo mag dat niet. En een huisarts heeft een zwijgplicht en mag dus ook niet zomaar iets aan je ouders vertellen.

Ik heb er vroeger ook last van gehad en bij een psycholoog heb ik toen ontspanningsoefeningen leren doen. Wat trouwens ook kan helpen is hartlopen, dan maak je in je hoofd stofjes (endorfinen) aan die je een blijer gevoel geven.

Succes (y)

Je moet jezelf 1 belangrijke vraag stellen en dat is: WAAROM heb ik dit gedaan?

Je zegt dat het een stressuiting is. Hoe kom je daarbij? Misschien is het wel een behoefte aan pijn of was je toe aan iets anders (ik zeg maar wat geks hoor).

Deed je het bewust? Of had je pas achteraf door dat je het gedaan had? Voelde je pijn? Vond je het lekker?

Als je hier een antwoord op hebt zal ik nog een keer antwoorden.

Als iedereen es wist waarom hij/zij dingen deed... :rolleyes:
Ik denk niet dat het zo eenvoudig ligt.

hoe kom je aan de stress?

blijkbaar weet zij het wel... door de stress.

Maar ik betwijfel of dat de oorzaak is.

Ik wil niet vervelend zijn hoor.. maar ga haar nou alsjeblieft niet aanpraten dat het misschien wel komt omdat ze de pijn zo prettig vond. Dat kàn het inderdaad zijn geweest, maar ze zegt dat het door de stress komt en of dat nou wel of niet de oorzaak is, als je zulke dingen gaat zeggen breng je haar alleen maar meer aan het piekeren. Over heel andere dingen weliswaar.

Verder ben ik het met Kruimel eens.

waarom wordt het zo zwaar opgevat?
er zijn toch genoeg mensen die op hun nagels gaan bijten ofzo als ze zenuwachtig of gestresst zijn ?
maar de gevolgen zijn hier ietsjes ander natuurlijk..

ja.. probeer een vervangende bezigheid te zoeken zou ik zeggen
een stressbal of iets wat je kapot kunt maken maar dat niet zulke erge gevolgen heeft (een gum gebruik ik daar altijd voor :P)

Aanpraten? Ik stel haar alleen die vraag... Niet mijn woorden verdraaien aub.

Ja. Dat klopt. En ik blijf bij m'n punt. Als ik gestresst ben, ga ik afvallen. Dat komt echt niet omdat ik eigenlijk dunner wil zijn. Je kan er vanalles van maken (nu ga je vast weer zeggen dat je het alleen maar vroeg, I know) maar de kans dat het inderdaad gewoon stress is, is erg groot. Sommige mensen gaan rondlopen, sommige mensen gaan aan hun kleren zitten, sommige mensen bijten nagels en zij zit blijkbaar aan haar haar. Ach ja..

De kans dat het is ja. Maar ze stelt het als de enige oorzaak. Het is gewoon belangrijk om de echte oorzaak te zoeken of in ieder geval alle mogelijk oorzaken. En misschien is dat idd stress maar dat kan je niet stellen zonder dat je dat onderzoekt. Ik vraag me gewoon af hoe ze bij die conclusie is gekomen.