weten jullie ouders... (voor degenen die zichzelf snijden)
 

dat je jezelf snijdt?
De mijne namelijk niet. Vriendinnen ook niet, alleen degenen die dit lezen, op psygologie...

K heb ook 2 namen hier, op het forum, omdat hier ook bekenden zitten...

K was gewoon ff benieuwd hoeveel ouders weten dat je jezelf snijdt...

Ja, ze wisten/weten het. Ik werd gek toen ik merkte dat ze het wisten, omdat ze er niet mee om konden gaan.. Ze merkten het als ik terugviel, als ik een slechte dag had, ze verstopten alles, ze maakten het eigenlijk alleen maar moeilijker voor me.. WEL hebben ze ervoor gezorgd dat ik een goede begeleiding kreeg, zodat ik er vanaf kon komen.. En dat is nu gebeurd. *jee*

van mij wel...
doordat ik naar de huisarts was gestapt. toen moes ik het wel laten zien. sinds dien heb ik het niet meer gedaan alleen ik kan me niet meer tegen houden als ik terugval. en ik weet zeker, als de vakantie af is gelopen, dan val ik helemaal terug...

Die van mij ook, omdat k me mesjes had laten slingeren.. maar nu denken ze dat k t niet meer doe :s....

ik doe ut nu niet meer. maar ze wisten het wel... ja lang verhaal... ik heb het uiteindelijk samen met de vertrouwenspersoon op school moeten vertellen.
als je er van af wil is het misschien wel handig om het toch aan je ouders te laten weten... iig hulp te gaan zoeken!
dikke knuf
mir

Nee ze weten het niet,gelukkig niet.Ze zouden het niet begrijpen.
Sommige van m'n vriendinnen weten het wel.
Ik ben er nu mee gestopt,alhoewel dat heel moeilijk was.

jah mijne wel...
ik moest uiteindelijk wel.. ik stortte elke dag bijna totaal in, ik was echt helemaal op..
dus ineens kwam alles eruit, ik vertelde alles aan mijn moeder.
mijn vader was niet thuis (hij werkt en woont doordeweeks ergens anders), mijn moeder had hem later gebeld.
ze hebben m'n armen nog niet gezien, en dat zal de komende tijd ook niet gebeuren denk ik. niemand heeft het nog gezien, en dat wil ik graag zo houden, al weet ik dat het al snel warmer weer word en zow...

Ja. Mare...ik verstop het nog altijd anders zaaaaagen ze weer enorm!

ze weten het niet en ik wordt gewoon misselijk bij de gedachte dat ze het wel weten

nee de mijne weten het ook niet gelukkig maar, als ze de krassen zien zeg ik gewoon dat ik ruzie heb gehad met een kat (die van mijn oppas) en dan gaan ze vrolijk verder met de afwas ofzo, een enkele vriendin weet het wel, maar dat probeer ik ook terug te dringen ik vertel ze het niet meer en als ze er naar vragen ontken ik het gewoon ze geloven het wel niet maar het gaat erom dat ik op dat moment ff denk dat ze me wel geloven

mijn mams weet dat ik automutileer, en kan er redelijk mee omgaan

mijn ouders weten ut wel... maar doen er niks mee, praten er niej over. Gewoon omdat ik dat niej wil en mun ouders niej weten hoe zuh moeten reageren.
Maar ik heb nu al een tijd niej meer gesneden enzow...

Waarom zouden jullie je eigen snijden?? zou ik dat mogen weten?
Ik vraag me echt waarom jullie dit allemaal doen?? omdat jullie in een dal zitten?? Als ik in een dal zit pak ik mijn scooter en ga ik een eindje rond rijden tot het weer een beetje gedaan is... of ik ga naar de bossen en ga gewoon op een bankje zitten... Maar ik ga me niet snijden hoor.. daar heb ik mezelf alleen maar mee..
En of ik zet wat muziek op en ga op een soort bokszak rousen dan is het ook zo voorbij... en dan voel ik me weer top.

Groetjes van Dizjoo!!

Heej kingetje

Jah, inderdaad zou het beter zijn als iedreen dat zou kunne doen. En veel mensen proberen dat ook wel. Maar je moet begrijpen, jij voelt je wel es k*t he? nou oke....... en jij hebt jouw manier gevonden om dat te verminderen of te verhelpen......Maar bij sommige mensen slaat dat op de een of andere manier heel ver door en gaan het zichzelf verwijten dat ze zich zo voelen en jah dan moet je dus gestraft worden he?
want mensen die dit soort gevoelens veroorzaken moeten worden gestraft ofzzo....... en dat ben je dan altijd zelf, want je vind dan dat JIJ zelf de boosdoener bent..........en verder is het een kwestie van: ergens anders op concentreren, afreageren, jezelf straffen, zelfhaat enz enz....... En als je eenmaal bent begonnen is het heel moeilijk er weer af te komen, want het is een gewoonte voor als je niet (meer) je gevoelens op en andere manier kan uiten. bij mij is het bijvoorbeeld zo dat ik vind dat als ik huil dat zwak van mezelf is en als ik dus bijna ga huilen omdat ik me rot voel (waar ik mezelf dus de schuld van geef) wil ik perse snijden. Hop dat jet een béétje kan begrijpen, want onbegrip kan heel pijnlijk zijn (vooral als het mensen zijn waarvan je zou willen dat ze je begrepen maar het lukt niet!)
Mijn ouders weten het niet en dat wil ik absoluut zo houden...enne...kep et nou al 11 dagen niet gedaan!! (gister bijna maar er waren te veel mensen bij en khad nix scherps glukkig!)

Ok ik probeer je te begrijpen je hebt al een heel stuk van de sluier voor me omhoog gedaan.
Maar moet je jezelf dan straffen voor wat jezelf gedaan hebt of voor wat anderen bv ouders over je zeggen??
Want ik heb vaak zat van die dingen naar mijn kop geslingerd gekregen hoor. In het begin nam ik dat kwakloos over... (uit respect dan he) maar daarna had ik zoiets van schijt aan. Klinkt heel hard tegenover ouders maar die hebben ook niet altijd gelijk he. En nu voel ik me een stuk gelukkiger enzo.
Heb af en toe nog wel zoiets van wat doe je nou Dizjoo maar ja dat trekt wel weg en dan ram ik gewoon is lekker tegen een houten plaat.... hmpff met als gevolg dat mijn had open licht... :D
Nu snap ik het... ik heb het zelfde gedaan met die plaat wat jullie iets met iets scherps doen.... Dat doet pijn hoor!!!
Tja uhhm weet verder niet veel meer te zeggen eigenlijk...
Hopelijk krijg ik reactie.

Greetzz Dizjoo

Je straft jezelf, omdat je vind dat je iets niet goed doet. Dit kan komen doordat je dit zelf vind, maar als je eenmaal in staat bent tot zulke dingen, ben je over het algemeen redelijk onzeker, en wil het nog weleens gebeuren dat je de meningen van anderen overneemt bij deze dingen. Als dan bijvoorbeeld je ouders zeggen dat je iets verkeerd hebt gedaan, geloof je dit, en vind je dat je jezelf daarvoor moet straffen. Zo ging het bij mij tenminste. En dat met die plaat bij jou, is waarschijnlijk hetzelfde, er bestaan meerdere manieren van zelfverwonding, en dat is er misschien ook 1 van.. Knap van jou dat jij op een gegeven moment kon inzien dat het niet altijd waar hoeft te zijn wat anderen over jou zeggen.. Jammer dat niet meer mensen dat hebben.

*denkt terug* :(

Ik doe het niet meer.

I know, en terecht.

Nee mijn ouders weten dat niet.
Mogen ze ook echt niet weten!!
Als we ruzie hebben schreeuwen ze al dat ik naar de psychiater moet ( :confused: ) , kun je nagaan wat ze doen als ze weten dat ik mezelf snijd.... Ze zijn niet zo psychologisch aan gelegd :rolleyes:

Jij deed het eerst niet, volgens mij, waarom nu 'ineens' wel? Je wint er echt niks mee, je verliest enkel. Stop er daarom nu mee, nu is het makkelijker dan 'later'.

lieve leonoor, eng dat ik in de gaten word gehouden :D :(
maar het is al een tijdje terug dat ik het probeerde. ik doe het niet al te vaak. niet al te diep.

mijn ouders weten het, en ze doen er niet veel speciaals aan.. ja, behalve mn vader die gereged vraagt of ik mezelf 'nog heb verminkt de laatste tijd' :S

.. met dat soort opmerkingen komt me broer ook nog wel ns aanzetten :/

Ow, en me ouders weten het ja. Niet echt geweldig.

Ja, ze weten het wel. Maar ik heb het al een maand niet gedaan. (y) :)