Moeilijk en angstig praten
 

hallo

Ik heb een angst om te praten met onbekende mensen. Dit had ik vroeger niet. En ook heb ik in de gaten dat ik soms ga stotteren als ik praat of ik kom niet uit mijn woorden.Het gebeurt ook als ik de telefoon opneem van het bedrijf waar ik voor werk. Maar bij mensen die ik heel goed ken gebeurt het niet.

Weet iemand hoe dit komt. Heeft het iets te maken met psychologie.

groetjes nina

ik herken alles wat je zegt. stotteren, niet uit je woorden komen. ik ga ook nog wegkijken als ik met iemand praat. ik heb het trouwens ook bij mensen die ik we lken. ik denk dat het gewoon van onzekerheid komt. ik weet bij een aantal woorden waar ik ga stotteren, dus die worden vermijd ik zo veel mogelijk. en rustig praten, al is dat erg moeilijk. ik weet verder ook niet echt wat je moet doen. sterkte iig.

ik herken dit ook. Ik denk ook dat het komt door onzekerheid. ik weet ook niet echt wat je eraan kunt doen, maar misschien dat het helpt als je probeert (als dat mogelijk is teminste) om van te voren na te denken wat je gaat zeggen, goed in je hoofd printen en misschien valt het dan meer mee. Of weet ik het, misschien als je een keer in de trein zit ofzo en je bent alleen dat je dan bijvoorbeeld iemand aanspreektdie ook alleen is...???
:confused: k hoop da jur iets aan hep. denk het niet eigenlijk, maar zie mar... veel succes verder

dank je. dus jij denkt dat het van onzekerheid komt , dat kan nu weet ik dat ook weer.

Het is belangrijk om je zeker te voelen. Dus dat datgene wat je zegt ook echt je eigen mening is en dat je het gewoon meent.

Ik kan het zelf trouwens ook niet ;) Ik heb zelf een soort angst voor andere mensen. Ik vind het al moeilijk om iets te bestellen in een restaurant. Ik praat dan heel erg zacht. En ik weet geeneens waar ik bang voor ben.

Ooit komt er een dag en dan maak ik een einde aan deze houding. Dan ben ik de zekerheid zelve. En eigenlijk hoop ik dat dit nog eerder vandaag dan morgen is.

Misschien begin ik er nu wel mee.

;)

ja dat lijkt me zo. je moet proberen te denken dat het goed gaat, het gesprek. ik denk van te voren al 'ow ik ga weer stotteren' en da gaat adt ook. dat is heel moeilijk dat weet ik.
maar ik weet natuurlijk niet of het bij jou ook van onzekerheid komt.
maar andere oorzaken kan ik me niet bedenken

Bij mij is het ook zo als ik denk dat ik niet uit mijn woorden kom of dat ik ga stotteren dan gebeurt dat ook.
En vooral is het moeilijk als ik een presentatie moet houden op school en is het helemaal afgelopen met mij. maar ja ik onthou dat van de zekerheid.

Hallo Nina.

Prima voor psychologie, dacht ik; het gaat om jou, je loopt tegen een probleem aan, en het heeft -als ik je verhaal zo lees- met je psyche(je gevoel, gedachten etc) te maken, prima toch?:)

Alles even op een rijtje

*Je hebt dus de angst om te praten met mensen die je niet kent:
-wanneer je met een onbekend praat
-wanneer je met een onbekende aan de telefoon praat

Ten gevolge van die angst ga je stotteren.

Soms ben je vantevoren bang dat je gaat stotteren en dan gebeurt het stotteren ook.

Met presentaties heb je ook last van het stotteren.

Dit klopt zo?

Een aantal vragen aan jou

Probeer bij jezelf eens na te gaan wanneer die angst is begonnen; hoe oud was je toen?, is er rond die periode of er voor iets gebeurd, wat die angst kan veroorzaken?(pesten, persoonlijke problemen, problemen thuis? etc)

Waarom treedt die angst denk je wel op bij onbekenden en waarom niet bij bekenden?

De angst voor de angst(dat je gaat stotteren) en dat die angst ook werkelijkheid wordt, noem je met een mooi woord geloof ik: the selffulfilling prophesy. In gedachten focus je je(met je gedachten) dan zo op die angst, dat het ook daadwerkelijk gebeurt.

Hoe zou je die angst(gedachten) om te stotteren kunnen doorbreken?. Wat heb je daar voor nodig?'

Hoe is je zelfbeeld?; hoe denk je over jezelf?

Ik herken wel iets in wat je verteld, maar ik heb het niet zo erg als jij beschrijft. Ik ga nooit echt stotteren ofzo.. maar ik word altijd heel erg rood. In mijn gezicht en in mijn hals enzo. Meestal schaam ik me dan nog erger en word ik nog roder. Ook ga ik heel snel praten en maak, zoals nog iemand hier zei, vaak geen oogcontact met mensen.
Ik denk idd dat het voor een groot deel met onzerkerheid te maken heeft. Ik voel me vaak ook heel "bekeken" als ik iets zeg, vooral tegen een groep mensen. Spreekbeurten zijn voor mij dan ook altijd een ramp! Of terecht komen in een groep mensen waarvan je er maar een of 2 kent.

Ik merk wel, dat als ik dingen in mijn eentje doe, ik me dan heel goed voel. bijvoorbeeld alleen naar de stad om een broek te kopen en met mensen een gesprek beginnen, iemand opbellen om informatie te vragen voor een werkstuk, boeken naar de bieb brengen die 10 weken te laat zijn ;) ... dat soort dingen.

Misschien iets voor jou? Gewoon klein beginnen.. misschien ga je je daardoor zekerder voelen en voel je je ook sterker omdat je die dingen aandurft.
Ik hoop dat je er wat aan hebt!

Waarom treedt die angst denk je wel op bij onbekenden en waarom niet bij bekenden?

De angst voor de angst(dat je gaat stotteren) en dat die angst ook werkelijkheid wordt, noem je met een mooi woord geloof ik: the selffulfilling prophesy. In gedachten focus je je(met je gedachten) dan zo op die angst, dat het ook daadwerkelijk gebeurt.

Hoe zou je die angst(gedachten) om te stotteren kunnen doorbreken?. Wat heb je daar voor nodig?'
Hoe is je zelfbeeld?; hoe denk je over jezelf? [/B][/QUOTE]

Hallo forumbaas,
Ik weet niet waar die angst vandaan komt ,maar ik vermoed misschien van mijn slaapstornis die ik ruim 3 jaar lang heb gehad en problemen die ik vroeger had. Wel ik kon vroeger heel goed uit mijn woorden komen ik durfde alles te doen zelfs veel presentaties te houden. Maar toen ik rond 16 jaar was en ook problemen had met mijn moeder en vriend, vriendinnen, enz begon ik te stotteren en was alles voor mij moeilijk zelfs de taal die ik dagelijks spreekte (nederlands, turks). Het leek dat ik alles wat ik heb geleerd op school en in het leven vergeten was en dat ik helemaal opnieuw moest beginnen. Ook had ik een tijdje dat ik dacht dat ik niet meer kon leren omdat ik toch alles vergat maar dat ging naar een 2 jaar weer over.

Maar wel is het zo als ik bijvoorbeeld tegen mij moeder en vriend of vriendinnen praat voel ik me zeker, veilig en ik weet dat ze mij niet gaan uitlachen als ik iets verkeerds doe. Maar bij onbekende of mensen die ik pas ken heb ik angst dat ik verkeerd ga praten en dat ik ga stotteren en dat gebeurt ook in de meeste gevallen.
Ik zou niet weten hoe ik deze angst kan doorbreken en wat ik hiervoor nodig heb. Ik heb altijd geprobeerd om mij eerst te voorbereiden als ik praat ,maar dat hielp niet want dan ging het juist mis.
Wat betreft over mij zelf vindt ik mijzelf een gevoelig en een stomme mens die heel snel kan huilen maar ook heel snel boos kan worden op kleine dingen. Ik kom vaak op voor mensen die onschuldig zijn ,maar soms sta ik ook aan de kant van de schuldige. Ik kan heel snel veranderen kwa gedrag,gedachten enz. De ene keer denk ik dat ik heel goed ben en de andere keer denk ik dat ik heel slecht ben.
ik weet echt niet wat ik heb. wil je mij helpen

groetjes nina

sorry dat ik er weer tussendoor kom
maar ik vind het ook zo irritant
vandaag kreeg ik er weer problemen mee op school
een leraar vroeg iets dus ik probeer antwoord te geven. vrij zacht echter en daarbij durfde ik hem niet aan te kijken
ja, toen was ik dus onbeleefd -> leraar boos en ik voelde me alleen nog maar lulliger :|

He Imez

Ik heb het vandaag ook gehad op mijn stage plaatst weer. En weet je ook wanneer ik niet kan praten of ga stotteren als mij baas naast mij staat. Nauw dan wordt het echt een ramp voor mij ,want dan zit ik zo '' Goedemiddaggg ....bedrijffff en dat vergeet ik als. Ook ik voel me dan lullig omdat ik dan geen prestatie kan leveren in de ogen van mijn baas of collega's. En zij denken van ooo we laten haar vandaag geen telefoon meer opnemen of klanten opvangen.

^jep, mensen begrijpen het verkeerd en maken het alleen maar nog erger

Naja, blijven oefenen he ;)

Ik wil best helpen, maar dan moet je zelf een beetje aangeven waarbij...

Je hebt al aangegeven dat je graag zou willen weten hoe het komt...Zelf heb je al een hele aardige uitleg gegeven van obstakels die je bent tegengekomen.In je verhaal geef je eigenlijk heel goed weer "wat je hebt"; wat is je niet duidelijk? Die obstakels kunnen hebben meegespeeld. Soms is dat ook lastig te achterhalen. Belangrijk is wel dat je er verder mee komt toch?. Hoe zou je er verder mee kunnen komen, denk je?; wat/wie heb je daar voor nodig?.