Wat als je je identiteit uit cijfers haalt?
 

Ik heb heel mijn leven goede cijfers gehaald, en zolang ik dat had, was de basis van mijn bestaat goed. Er kon dan nog zoveel misgaan in mijn leven, ik kon terugvallen op goede schoolresultaten.

Nu studeer ik, en mijn gemiddelde is met 1 punt naar beneden gegaan. Ik ben nu middelmatig, er zijn mensen beter dan ik. Mijn identiteit wankelt, want dat wat de grondlaag is, is nu niet meer goed.

Hoe kun je je leven baseren op iets anders dan cijfers, zondar dat dit overdreven nuancerend overkomt?

Je karakter, humor, emotioneelswaarde, enz kunnen ook je identiteit bepalen...

Gelukkig hang het voor mij niet af van mijn cijfers, want ik ben juist helemaal NIET iemand die altijd het beste uit zichzelf wilt halen. Ik ben blij met een 6, streef nooit naar een 8.

Ik ben blij met mijn gevoel voor humor (niet opschepperig bedoelt), relativeringsvermogen en vrienden.

Ontwikkel zelfvertrouwen. Kennelijk heb je zo weinig zelfvertrouwen dat je door goede cijfer je goed kunt voelen over jezelf. Maar als dat wegvalt, blijft er opeens niets over...

Probeer het te relativeren, kijk naar wat je nog meer hebt: vrienden, een vriend, een leuk uiterlijk, misschien op sportgebied iets...

Het verbaast me eerlijk gezegd dat het je stoort. Bij mij was het ook zo, alleen langzamerhand wende ik aan het idee dat ik niet de slimste van mijn leeftijd was (of iig niet meer slimmer dan bepaalde vriendinnen). Misschien omdat er andere dingen voor in de plaats zijn gekomen.

Wat je er aan kan doen: zoek uitdagingen in je leven. Eigenlijk is het erg moeilijk om zoiets te zoeken (meestal komt het aanwaaien), maar je kunt er veel voldoening uit halen. Misschien dat je leven wat ingesukkeld is, dat je geen nieuwe dingen hebt waar je voldoening uit kunt halen. (Als je al heel lang een vriend hebt, is dat geen uitdaging meer en de voldoening zakt vanzelf.)

Dit is overigens een speculatie, ik ken jou verder natuurlijk niet. ;) :)

ik begrijp niet hoe je indentiteit aan cijfers kan koppelen?

en als je nu wat lager haalt dan andere is geen ramp
als je nu b.v. een 7 haalt ipv een 8 vergaat de wereld gelukkig niet :)

en jouw grondlaag is zo te horen goed hoor echt :)
dat die van andere wat hoger ligt ligt niet aan jouw opeens.

en je leven baseren op iets anders dan cijfers
zoek een hobby :)
nee hoor grapje zoek iets wat je intereseerd waar je voldoening uit kunt halen er zijn zo veel dingen te doen in deze wereld :)

waarom zou je je identiteit baseren op cijfers :|

als je 5 onvoldoendes staat, en op je vorig rapport 7, wat heeft dat dan te zeggen over je identiteit. geen zak toch.

Nee, het gaat om het gevoel...

Ik heb het ongeveer hetzelfde... Ik was op de basisschool ongeveer de slimste van de klas, haalde bijna altijd 10en... Op de middelbare school werd het wel minder, maar als ik geen 8 haal voor bv Latijn, kan ik me zo ontzettend rot voelen... zelfs als het een 7,9 is.
Doordat ik goed ben in leren, bepaalt(de) dat mijn gevoel over mezelf, dus als dat wegviel, hield ik opeens niet zoveel meer over om me goed te voelen over mezelf...

Nu kan ik dat beter relativeren gelukkig :).

Heej!
Ik heb t zelfde. Maar bij mij duurt die kick van de goede cijfers maar even en dan moet ik weer verder met het leven wat ik nu heb zeg maar. Maar ik zit nog op de middelbare school en sta nog redelijk goed! Ik denk dat t bij jou ook vooral te maken heeft met perfectionisme. Maar wat je er aan moet doen...ik weet het niet! Ik weet ook eigenlijk niet wrom ik hier op reageer maargoed...succes ermee!
Liefs,
Littlegurl

Had ik ook. Eerst voelde ik me dom (ja, echt), maar ik ben er aan gaan wennen. Ben dus gaan wennen aan het feit dat ik niet de slimste ben. Maar het kwam ook omdat de moeite die ik gewend was in de stof te steken gewoon niet meer voldoende was.

Door simpelweg wat meer vertrouwen in andere dingen te stoppen en blijdschap uit andere dingen te halen. Een slecht cijfer is absoluut het einde van de wereld niet. De wereld bestaat uit veel meer dan schoolcijfers en resultaten van school. Er zijn zat mensen die met slechte cijfers of géén diploma toch een goed leven hebben.

Op een gegeven moment zul je je moeten realiseren dat je gewoon niet de slimste bent, dat de stof moeilijker wordt en dat je er gewoon meer tijd in moet gaan steken. Als je dat al doet, dan is er niets anders dat je kunt doen dan je best. Laat het je niet kisten, er zijn zoveel andere dingen in de wereld die belangrijker zijn dan een schoolcijfer.

Ik haalde in de eerste tot en met de derde klas ook goede cijfers, daarna werd het gemiddeld en nu, in de zesde, ben ik voor sommige vakken zelfs de slechtste. Voor mij is het soms wel een fijn gevoel om niet overal goed in te zijn. Mensen gaven me soms het gevoel dat ik er niet bij hoorde omdat ik niet begreep hoe het was om een onvoldoende te halen. Onvoldoendes halen is normaal, het hoort bij het leren, bij het volgen van een studie en het kan iedereen overkomen. Ik heb nu het gevoel dat ik 'normaal' ben en dat ik meer bij de rest hoor.

Ik denk dat je moet accepteren dat je meer bent dan alleen die cijfers, dat daar een persoontje achter zit met heel veel leuke eigenschappen die je ook kan benutten. Het leven draait niet alleen om cijfers, er zijn nog zoveel meer dingen in het leven die ook belangrijk zijn.

Ik heb ditzelfde :)
En ik weet zeker, ik ben zeker niet de stomste in de klas ofzo...
Zoals al eerder genoemd, je zou aan je zelfvertrouwen moeten werken... al gaat dit niet zo ineens van de eene op de andere dag natuurlijk ;)
Zelfvertrouwen moet je bouwen... hier is vast genoeg over te vinden met de zoekfunctie...

just my 2 cents :)

Had ik ook hoor.
Alleen nog maar mijn cijfers als centraal punt in mijn leven. Zolang mijn cijfers maar goed waren. Dat was een fijn gevoel, ik voelde me waardevol. Omdat ik op geen enkel ander vlak iets goeds bezat of kon.
Nu heb ik het nog steeds wel. Vooral voor bepaalde vakken. Maar ik denk dat er uiteindelijk wel andere dingen voor in de plaats gaan komen waar je genoegen uit ontleent.
Alleen heb ik ze ook nog niet gevonden... :(

Ik vind het serieus zielig als je hoge cijfers moet halen om gelukkig te zijn. Had ik vroeger ook maar op een gegeven moment wou ik dat niet en toen heb ik gewoon geen flikker meer uitgevoerd (ook omdat ik school niet leuk vond) en heb het toch gehaald gelukkig.

Nu doe ik universiteit en haal ik weer hoge cijfers, maar dat komt niet door mijn harde werken en het boeit me geen zak.

Het is misschien triest, maar sommige mensen hebben dat nou eenmaal. Ik heb het ook een tijdje gehad, maar toen het door omstandigheden niet meer ging heb ik me erbij neergelegd dat er altijd mensen beter zullen zijn. TS kan dat blijkbaar niet, misschien zou diegene zich eens in andere dingen dan school moeten verdiepen

ja maar gevoel en identiteit is heel wat anders. of niet. :confused:

iig, ik lig echt niet wakker van een 4,5.

ach kmoet wel zeggen, toen k laatst voor muziek een 4,5 haalde had k wel effe van ; nondefuck.

maar dan is het weer 1 keer lachen en dan boeit t me niet meer.

Je kunt je eigenwaarde, identiteit nooit op iets anders dan wat jij werkelijk bent baseren. Al die dingen zijn namelijk onzeker. Als je je identiteit op je cijfers baseert, word je doodongelukkig als je cijfers dalen, als je je identiteit op je uiterlijk baseert, word je doodongelukkig als je een verminkend ongeluk krijgt. Denk hier eens over na: wat is er zó en onveranderlijk dat je er zulke dingen op kunt baseren en niet in onzekerheid hoeft te zitten over het eventueel wegvallen van je fundament?

Ik vind het niet triest in de trant van hee wat zijn zij triest maar triest in de zin van lullig voor hen als je snapt wat ik bedoel ik weet hoe het is :)

Slimmer worden. Mijn identiteit is ook afhankelijk van mijn cijfers maar ik studeer wel af met negens. :evil:

:D

En dat ondanks al dat bier :D

Oh, dit slaat gruwelijk veel op mij. Ik baseer ook echt alles op cijfers: zelfbeeld, zelfvertrouwen. :|
Niet goed, dat weet ik zelf ook wel. Mijn stemming kan afhangen van cijfers : en dan bedoel ik niet een dag, maar een week.

Je leert echt beter als je je lekker in je vel voelt zitten. Klinkt cliché, maar het klopt als een bus. En toevallig voel ik me lekkerder in mijn vel zitten door het drinken van bier :)

Wel, wat dat betreft moet je dan toch ook weer niet té lekker in je vel zitten :D

Ow jah dat was ook ooit een kenmerk van mij: cijfers... In de 1e vond ik een 7 serieus een slecht cijfer. Nu echt niet meer, was altijd heel perfectionistich, nu boeit t me allemaal niet meer zo. Ik zorg gewoon dat ik t haal. Soms heb ik wel s een periode dat ik wat meer wil doen, maar dan merk ik ook dat t me allemaal steeds meer gaat aantrekken. Kleine foutjes enz... Dus doe ik liever niet teveel en liever ook opt laatste moment, dan kan ik ni meer zeuren over kleine detailtjes.

Maareeeuh beetje ontopic, @Optima, kun je misschien iets meer over jezelf vertellen? Kun je misschien de accenten wat verleggen, je bent vas heel interessant!

Ja ik vond in de eerste 7 ook een slecht cijfer. Ik had dan ook in mijn eerste tentamenweek 9 cijfers van boven de 9 en dan nog een 7.7 voor geschiedenis. Ik was erg teleurgesteld in het laatste cijfer. Maar ja als je minder werk erin stopt en je cijfers dalen dan weet ik heuys wel dat ik beter kan maar het ligt dan toch aan mezelf dat het niet beter ís.

Wat je doet is gewoon elke avond genoeg biertjes drinken tot je je lekker aangeschoten voelt - pak 'm beet vijf, zes flesjes, dat moet genoeg zijn :D

Dan kweek je natuurlijk niet die echte resistentie die je nodig hebt. Bij mij is het dus andersom, ik sport niet omdat ik bier wil kunnen blijven drinken. ;)

Lessen voorbereiden helpt. Dus niet onvoorbereid naar les/college gaan en achteraf op eigen houtje tentamens gaan leren, maar vantevoren stof doornemen. Dan pik je het echt veel makkelijker op. Scheelt tijd en punten :)

Ik ken dat gevoel wel, maar ik ben er nu deels vanaf.
Nog steeds baal ik als ik een 7 en veel kleine/domme foutjes op mijn tafel zie liggen terwijl ik een 9 had verwacht, en sommige anderen zijn verbaasd als ik die dan herkans.
Ik ben perfectionistisch, zal altijd proberen eruit te halen wat erin zit, maar ik ben nu veel minder gericht op cijfers dan vroeger. "Mijn identiteit" zijn mijn cijfers nooit geweest.
Giet ook gemiddeld 1,5 liter bier per week naar binnen.

Je geeft zelf aan dat je je leven ergens anders op wilt baseren dan op je cijfers.
Dan is mijn eerste idee: zoek iets nieuws!
Als je nu blijkbaar naast je cijfers niets hebt waar je trots op bent, misschien moet je dan wat meer dingen naast 'school'/>de uni gaan doen :).
Zoek een nieuwe sport, ga vrijwilligerswerk doen, ga iets als je EHBO-diploma halen, besteed wat meer aandacht aan de mensen om je heen, weet ik veel, maar zoek iig iets anders waar je veel voldoening uit kunt halen.
Dat kan je ook helpen wat meer zelfvertrouwen te krijgen, nav je post vermoed ik dat dat nu niet zo groot is.

Succes.