En wat moet ik nu???
 

Hai allemaal!
Ik zit een beetje met een probleem. Ik werk bij de post, en nou is er daar dus iemand verliefd op me... Ik ving laatst op dat hij 2x zo oud is als ik, maar ik kan het me haast niet voorstellen (ik ben 17, en hij ziet er niet ouder uit dan 24).
Nou schijnt het dat hij wel vaker op mensen verliefd word, maar dat het ook weer over waait. Ik vind hem ook wel leuk, maar ik wil het een beetje rustig aan doen. Tegelijkertijd wil ik hem ook niet kwetsen door valse hoop te geven want hier komt het eigenlijke probleem: Hij is nogal depressief. Nu merk je dat niet zo snel aan hem, want hij lijkt altijd vrolijk, maar hij laat teveel over zich heen lopen, legt de lat altijd te hoog voor zichzelf en heeft daardoor faalangst.
Ik vind het heel lullig en ik wil hem heel graag helpen.
Ik kan niet zomaar op het werk zijn telefoonnummer vragen want dan komen er zo snel roddels en dat wil ik hem besparen.
Hoe kan ik hem nou het beste helpen, en tegelijkertijd kijken of het iets tussen ons worden kan?
Als iemand antwoord heeft graag!
Enne... Antwoorden als "hij is een vuile pedo" daar help je me dus echt niet mee.
Bedankt! Brooklynn

Leer hem eerst eens wat beter kennen, gewoon als collega's. Dan kun je er ook achter komen of t misschien wat kan worden zonder dat je er druk op legt, en gewoon als vrienden kun je hem ook al een beetje helpen. Je zegt zelf dat je t rustig aan wil doen, dus ik zou m eerst gewoon een beetje leren kennen, zonder bijbedoelingen. Je hoeft ook niet meteen z'n telefoonnummer te vragen oid, maak gewoon af en toe een praatje en vraag hem bijv. op een gegeven moment ergens mee naar toe.

Tja dat is dus juist het probleem. Op het werk is er niet echt tijd voor praten. Bovendien heb ik het gevoel dat het op dit moment echt slecht met hem gaat en ik maak me dus zorgen. Ik wil gewoon tegen hem zeggen dat hij altijd met me mag praten als hij wil. Dat ik het langzaam aan wil doen is niet speciaal voor mezelf. Maar ik wil voorkomen dat ik na een week denk "nou toch maar niet" en dat hij nog verder in een dip raakt. :S
Brooklynn

Ik denk dat het niet verstandig is om hem proberen te helpen omdat het voor hem dan net lijkt alsof je wat wil met hem (vanwege die aandacht ineens)...
Niets is zo erg als valse hoop.

Probleem is dus dat ik misschien wel wat met hem wil... Maar ik wil hem eerst beter leren kennen, en ik wil weten of zijn "hots" voor mij er alleen maar zijn om een leegte op te vullen of dat hij echt iets wil wat blijft. Want hij moet wel begrijpen dat ik er niet alleen ben om ervoor te zorgen dat hij uit dat gat komt. Vandaar... Ik wil hem dus wel helpen, maar mijn vraag is dus hoe ik dat doe zonder dat ik hem valse hoop geef...
Brooklynn

Dat is dus verschrikkelijk moeilijk... Misschien iemand anders erbij betrekken om 'mee' te helpen, dan wordt het al iets neutraler (dat het niet van jou alleen komt zegmaar).
Of een gesprek met hem beginnen wat nergens over gaat en dan proberen naar het probleem toe te praten.. maar niet over jouw gevoel tov hem...

Hem helpen en een relatie hebben zal erg zwaar zijn denk ik, of jullie moeten wel heel erg sterk in je schoenen staan. Als je hem wilt helpen (en hij is depressief) moet je em soms wakkerschudden, een keer vertellen waarop het staat en em met z'n problemen helpen... maar tegelijkertijd heb je een relatie en wil je em niet kwetsen... geloof me, dat lukt niet. Als je hem helpt wil ie zoveel mogelijk aandacht en je moet nog maar uitkijken dat je geen dingen tegen je zin in gaat doen uit bijvoorbeeld medelijden.

En meid.. je bent 17.. geniet gewoon van het jong zijn en stort je niet gelijk in zo'n moeilijke relatie :)

Ja maar gevoel kan je niet tegenhouden toch? Ik denk dat het voor zijn minderwaardigheidscomplex wel goed zou zijn om een vriendin te hebben. Ik heb het zelf ook helemaal niet makkelijk gehad, en misschien dat mijn "ervaring" hem zou kunnen helpen. Ik weet dat ik pas 17 ben, maar ik denk wel dat ik hier klaar voor ben.
Lynn

Ik vroeg me trouwens nog iets af. Hoe denken jullie over relaties? Ik merk in mijn omgeving vaak dat mensen liever iets los hebben en er nog niet aan toe zijn om zich te binden. Ik ben juist min of meer "op zoek" naar een vaste relatie. De jongens van mijn eigen leeftijd vind ik niet zo interessant dus ik val op wat ouder... Soms zelfs beetje boel ouder (10 of soms zelfs 17 jaar verschil) is dit heel erg vreemd en wat vinden jullie ervan? Ik moet er even bij zeggen dat mijn beste vriendin 30 is, ik ga dus sowieso veel met volwassenen om. Mensen schatten mij ook vaak ouder. Ik ben dus zoals ik al zei 17, maar mensen denken vaak dat ik 20 tot 25 ben. Ik hoor graag jullie mening.
Lynn

Leeftijd vink echt geen issue zeg maar.. Als het goed voelt en je ermee om kan gaan, ga je gang. Tkan natuurlijk dat die ander dan andere behoeftes heeft dan jij (ms zelfs al kinderen ofzow) maar als je daar allemaal uit kunt komen dan vind ik persoonlijk leeftijdsverschil geen probleem..

Ik heb een vaste vriend, al anderhalf jaar.. best lang dus (sinds mn zestiende). ik ben er echt heel erg gelukkig in.. Zoiets gebeurd gewoon denk ik. Ik was er niet speciaal naar op zoek maar leerder mn vriend kennen, werd verliefd.. het werd wat, en dat ging niet meer uit.. duss jah..

Even een kleine update... Afgelopen zaterdag moest ik weer werken. Had min of meer de hele week toch aan hem lopen denken, en had besloten dat ik zijn e-mail adres of telefoonnummer wilde hebben. Maar ja.. Toen kwam de zaterdag... En toen durfde ik niet meer.. Hij had me weer een tijdje staan aankijken, en het begon echt te kriebelen bij me... Toen heb ik dus een collega/vriendin gestrikt om zij e-mail adres te vragen. Zij durfde eigenlijk ook niet (bang dat hij achter haar aan zou komen hahaha) maar heeft toch uiteindelijk gevraagd (wel duidelijk gemaakt dat het voor mij was). Toen stond hij op een gegeven moment naast me, maar ik zei op dat moment wat tegen een ander, en toen liep hij weer weg... (Hoe bedoel je verlegen hihi). Uiteindelijk ben ik op hem afgelopen of ik zijn e-mail adres nog kreeg... Toen zei hij dat hij het niet uit zijn hoofd wist, en toen heb ik hem de mijne dus maar gegeven. Nu mailen we dus met elkaar en ik ben happy... Wel benieuwd hoe dit af gaat lopen...
Lynn

ik werk ook bij de post....

ja doelloos..maar ok

uit ervaring weet ik dat relaties tussen 2 collegas daar op een of manier alleen werken als je elkaar daar ontmoet.....dus go for it.

Hai!

Ja bij ons op kantoor zijn er een heleboel mensen die wat met elkaar hebben, dus ik heb zoiets van: Waarom niet?
Ik denk dat ik nog even met hem blijf mailen, nog wat meer te weten komen en zo. Daarna denk ik dat ik hem maar eens mee ga vragen naar een filmpje of zo... Hij durft dat toch niet! *grin*
Babaaj Lynn

hier heb je toch al een keer eerder een topic over geopend!

Euhm... Nope.. Niet dat ik weet... Dat was gewoon dit topic... Misschien iemand anders met hetzelfde probleem?
Lynn

Dat zou ook kunnen sorry dan daarvoor.

Ok mijn mening doe wat je zelf wilt. Als je wat met hem neemt en het is zo wat iedereen zegt dat kom je er van zelf achter. Mijn eigen ervaring is dat het niet echt lukt met iemand die veeeel ouder is maar jou ervaring kan heel anders worden.

Sterkte en hou ons op de hoogte

In een gezonde relatie is het leeftijdsverschil maximaal 2 jaar.

:D wat maakt de leeftijdsverschil nou uit? 2 jaar? war slaat da op? als zou ie 1000000000000 jaar ouder zijn, schijt aan!!! Daar word de relatie echt nie minder op hoor!!! :D

Juist, zo denk ik er ook over. Als je goed met elkaar op kan schieten, wat is het probleem dan? Het word pas een probleem als je het zelf een probleem maakt. Ik ben toevallig vrij volwassen in de meeste opzichten, dus waarom zou ik dan niet een relatie beginnen met een volwassen man, maar met een jongen die in mijn optiek "te kinderachtig" is? Dan heb je juist een ongezonde relatie, namelijk een waarin je geforceerd om elkaar moet geven. Sorry maar zo zit ik niet in elkaar.
Lynn