Stelling: eigenlijk kun je voor elk mens sympathie opbrengen
 

Ongeacht de dingen die iemand uitspookt, als er een 'reden' voor is kun je je er in verplaatsen.

Ik vind het erg interessant dan mensen in een film bijvoorbeeld sympathie op kunnen brengen voor een moordenaar, omdat je bijvoorbeeld zijn denkwijzen kunt volgen, of omdat hij/zij bv. een moord heeft gepleegd 'uit liefde'.

Als mensen in een film begrip kunnen hebben voor een moordenaar, of mee kunnen leven met een bankovervaller, zouden ze dit in het echt dan ook kunnen als ze maar genoeg wisten van zijn/haar beweegredenen? En zou iedereen in staat zijn om een misdrijf te plegen als de omstandigheden daar genoeg aanleiding toe geeft?

Ik las eens op een pagina over een vrouw (psychologe ofzo) die gevangenen opzocht die schuldig waren aan de meest vreselijke dingen en waar zij dan contact mee ging zoeken. Volgens haar waren sommigen best aardige mensen om mee om te gaan.

Ik kreeg daarbij een heel onaangenaam besef. Stel nou dat er iemand is die echt ontzettend aardig is en waarvoor je ontzettend respect heb gekregen. En dan blijkt die figuur ineens op te worden gepakt voor het misbruiken en vermoorden van 12 jarige jongetjes.

Hoe zoiets heel je beeld over zo'n persoon overhoop kan halen zeg.. En hoe je je dan kunt laten bedotten door hoe iemand overkomt. En wat als die persoon dat dwangmatig doet door een een of andere kronkel in zijn hoofd. Kun je dan nog die vriendschap en respect in stand houden? En zo ja, kun je leven met hoe de buitenwereld daarover denkt?

Allemaal moeilijke vragen waar best nagedacht over mag worden..

Ik was net bezig met een heel verhaal toen mijn comp vastliep :( Ik ga hier later wel op in. Geen tijd nu

Ik denk dat je daar sympathie voor kunt opbrengen, ja. Ik kan het in elk geval wel. Iemands geest is niet ondeelbaar. Er zijn verschillende aspecten van iemands persoonlijkheid en gedragingen waardoor je van die persoon kunt gaan houden of die persoon als vriend kunt gaan zien.

Iedereen hier heeft wel een vriend(in) die hij/zij erg graag mag, maar die toch wel een bepaalde karaktertrek heeft die wat minder is. Daardoor wordt de vriendschap ook niet negatief beïnvloed. Bij iemand die een moord heeft gepleegd is dat net zo, het verschil tussen goed en slecht is alleen wat groter, maar dat is niet principiëel.

Ligt eraan. Ik kan af en toe best hard zijn en geen enkle symphatie opbrengen voor bepaalde mensen (denk eens aan dutroux, verkrachters in t algemeen, pedo's, moordenaars).

In een film kunnen ze vaak iemand zo neerzetten dat je ook nog de "menselijke" kant van iemand krijgt te zien, ze máken iemand zielig omdat je dan juist sympathie krijgt met diegene, dat is de bedoeling gewoon...

Maar irl? Nee dan kan ik nog geen greintje sympathie opbrengen voor bepaalde mensen.

Door iemand te leren kennen, door zijn denken te brgijpen, kun je zeker sympathie opbrengen voor iedereen. Wat dat betreft zal het goede in de mens toch boven komen.

Dat is de theorie, de eerste de beste serieverkrachter krijgt heus niet slingers en confetti van me als ie heeft uitgelegd welke stemmetjes ie in zn hoofd hoorde.

Ik vind het heel grappig dat je dit als voorbeeld neemt, want ik denk dat je in principe gelijk hebt, maar ik denk ook dat je eens na moet denken of je er nog steeds zo over zou denken als je iemand kent en later te horen krijgt wat diegene in zijn/haar verleden heeft gedaan.
Dus zoals Sponstanietje al aangeeft, wat als je al een beeld van iemand hebt, iemand komt vriendelijk over en is wel de laatste persoon waarvan je zou verwachten dat hij een ander wat aan zou doen, veranderd dit de manier waarop je met diegene om zou gaan?

En wat als het dichterbij zou komen, zou je je haat nog steeds opzij kunnen zetten wanneer het gaat om bv. de moordenaar van een familielid/vriend(in)? Zou je dan nog steeds in je achterhoofd houden dat deze persoon vast ook een goede kant heeft?

Tuurlijk heb ik in principe gelijk. De praktijk is inderdaad dat mensen, wanneer ze een kinderverkrachter van dichtbij meemaken, ze ineens dichtklappen en gaan miepen omdat dan de grenzen van hun voorstellings- of inlevingsvermogen bereikt zijn.

De gruwelijkheid van de daad is zo overweldigend dat ze blind worden en niets meer zien dan dat. Menselijke eigenschap, maar wel heel slecht. Daardoor ontstaat ook het psychologische en strafrechtelijke verschijnsel 'het is zó erg, hij móet het wel gedaan hebben!'

Precies, en dit werkt altijd want iedereen leeft mee met de crimineel omdat ze ook zijn of haar andere kant te zien krijgen.
In RL heeft iedereen daarintegen een ander beeld van een persoon met strafblad en wat ik me dus afvraag is, heeft elk mens een goede en een slechte kant (en met een slechte kant bedoel ik in dit geval dus, zouden we allemaal wel eens in staat zijn iemand van het leven te beroven)?
Is voor bv. een moordenaar gewoon de grens tussen denken en doen vager, en hoe komt het dan dat de meeste mensen die grens niet overschrijden en die enkeling wel? Heeft dit te maken met normen en waarden, heeft het te maken met opvoeding, of is zo'n persoon gewoon 'slechter' als een ieder ander die zijn gedachten niet waar zou maken?

Ja, en als je het zo zwart-wit bekijkt heb je dus ook volkomen gelijk, maar dan vraag ik nogmaals... zou je ook sympathie kunnen opbrengen voor de moordenaar van een bekende?

upperdepupper :D

ik ben chaggie

dus neit

Het antwoord is twee keer ja...

sympathie voor de menstruatiecyclus :cool:

:p

Het kan wel

dat ngo niet eens... maar ik meot nog slapen

Dat kan ik niet zeggen omdat het me nog niet is overkomen, en zoiets hangt helemaal af van de omstandigheden. Als die persoon spijt betuigt en er niet trots op is oid. zou het wel mogelijk zijn. Ik geloof gewoon niet in haat. Het heeft geen nut om zo iemand de rest van je leven te blijven haten. Daar raak je alleen maar verbitterd door en je brengt je bekende er echt niet mee terug.

Nee. Er zijn zat mensen waarvoor ik geen symphatie kan opbrengen.

En dat is ook best moeilijk, ik heb wel eens geprobeerd mijn moeder te haten, dat viel nog niet mee hoor!

ik kan niet voor elk mens sympathie hebben, in t begin is elk mens neutraal bij mij, en veel of weinig/geen sympathie krijg ik daarna pas door hun gedrag

Als je echt zou willen en er voor elke situatie open staat, kan je voor elk mens sympathie opbrengen.
lijkt mij teminste...

Maar volgens mij zijn er weinig mensen die het echt kunnen.

I second that.

jongetjes van 12 jaar, of...

12 jongetjes die jarig zijn :p :p :p

sorry ik ben een beetje in een melige bui :rolleyes:

Als ik mijn best doe wel ja, het probleem is dat ik daar nooit zin in heb.

Eens :)

Ik zou wel begrip kunnen opbrengen, maar dat is wat anders dan sympathie.

daarom hebben mensen ook iets menselijks: je zou misschien zelfs (ja zélfs) ook voor een figuur als osama sympathie op kunnen brengen; want die volgt ook enkel zijn geloof..
maar voor íedereen? nee, Rolling stones hadden ooit een nummer genaamd Sympathy for the devil; wat volgens mij dus totale onzin is.

Geweldige vergelijking :D

ieder mens, hoe slecht ook heeft wat goeds in zich :o

Als dat zo is zal dat bij sommige kwaadaardige figuren wel zoiets zijn als dat die persoon netjes is ofzo :p

Nee, ik geloof dat er mensen bestaan die van zichzelf kwaadaardig zijn tot op het bot en er inderdaad van genieten een ander in pijn te zien, niet alleen dat maar uit hun weg gaan om dat juist te bewerkstelligen. Zonder bijkomende factoren kan ik geen sympathie opbrengen voor zulke mensen.

Raar genoeg heb ik veel sympathie voor sommige mensen die uit wraak handelen. Ik weet dat wraak iets slechts is en dat je het ene kwaad niet met het andere mag vergelden, maar met dat gevoel ben ik opgegroeid en dat is dus een van mijn tekortkomingen als mens.

Wat dus ook mogelijk is, is dat ik misschien het ene moment iemand kan verafschuwen door een vreselijk pijnlijke dood die deze persoon een ander heeft bezorgd, waarna ik na het horen van de motieven ineens om kan slaan. Andersom kan ook.