verliefd, maar soms is het opeens minder... :S
 

ik ben of eig op het moment wat minder verliefd op een hele leuke jongen. nu heb ik hem nu al een hele tijd niet meer gezien doordat ik in de vakantie weg ging, hij het druk had voor z'n proefwerkweek, toen z'n proefwerkweer, toen ik m'n proefwerkweek, nu hij in berlijn... een week geleden was ik nog dolverliefd, maar nu is het opeens minder en ga ik twijfelen. ik heb het eerder ook een keer gehad toen ik hem lang niet had gezien... hebben jullie dit ook wel eens?
kuss :o

Afwezigheid doodt geen 'liefde', tenzij zij reeds ziek was bij vertrek...

Vond ik hier wel toepasselijk...

Maar mijn ervaring. Als ik m'n vriend een tijd niet zie, neem ik toch onbewust wat afstand van hem, omdat ik hem anders ontzettend mis. Ik richt me wat meer op m'n eigen leven en m'n eigen dingetjes. Als ik hem dan weer zie, moet ik echt weer ff 'wennen' en het gevoel toe laten. Ook als ik hem zie en met hem bv naar honkbal ga kijken, ben ik niet echt close met hem geweest of intiem, ook dan blijft het gevoel minder, dan als ik hele dag met hem alleen geweest ben en intiem geweest ben. Dan is het verliefde gevoel er wel, terwijl het anders wat oppervlakkig is...

Kweet niet of dit een beetje is wat je bedoelt...

uit het oog, uit het hart :D

maar ik heb dat ook wel een beetje dat de liefde minder lijkt als je iemand een tijdje niet ziet ;)
but love strikes back :P

ik ben het opzich wel met Gothic en Imez eens, maar ik denk niet dat zomaar je verliefde gevoel kan verdwijnen als je iemand niet ziet... Hooguit dat je even een break neemt, maar dat komt altijd wel goed :)

ik had precies hetzelfde, alleen dan niet met het weggaan zeg maar :P

(ik was opeens ook niet meer verliefd, tot grote ergenis van hem)

Gek he, als hij nog wel verliefd is ;)

Toen mijn vriendje, inmiddels ex, dit gevoel kreeg, dacht ie 'laat ik het maar meteen uitmaken'. Is het nou heel raar van mij als ik het daar niet hélemaal mee eens ben? Ik mis hem nu verschrikkelijk en ik hoorde dat hij mij ook mist, maar toch vindt íe dat ie een 'goede' beslissing heeft genomen....

Ik ken het gevoel wel, maar ik kan meestal niet plaatsen of dat reëel is of niet. En vaak blijkt het dus niet zo te zijn want als ik die persoon dat terug zie voel ik toch nog heel veel voor hem.
Beetje vaag :) Maar ik vind niet dat je het om die reden uit moet maken. Kijk eerst of het gevoel weer terug komt als je hem weer ziet.

hey ben jij soms mij? :P

dit is juist waar ik bang voor ben als ik op vakantie ga zonder me vriend, en dan kom k trug, en dan paar dagen later gaat hij weg. ben bang dat het dan snel over is en dat WIL IK NIET. ben van mezelf niet zo bang dat het gevoel veranderd, maar misschien bij hem... :confused:

ja, dat dacht ik ook, maar van de zomer heb ik hem zowat elke dag gebeld en gesmst en kaartjes gestuurd enzo. en het gaat telkens beter, dus ja. mijn vriend mocht ook mee op vakntie dit jaar, maar hij heeft last van heimwee....

hij heeft telfort dus hij kan nix laten horen in de vakantie... hoop dat ie af en toe belt...! ik kan niet tegen vakanties sinds vorig jaar al. want dan ga k zo ontzettend twijfelen... niet leuk. zoals nu ook weerm, me moeder wilde naar egypte in de mei vakantie en ik wilde echt niet mee... ik weet dat ik dan echt alleen maar in de hotelkamer zit, nix te doen. in de zomervakantie kan ik me er af en toe nog over heen zetten, maar als in de meivakantie heb ik echt zo iets van dan wil ik bij me vriend zijnm juist ook omdat ik em een maand niet zie in de zomervakantie...

ben ik nou gek??!!?!!?!?!?! :confused:

me moeder denkt van wel...

Even dit item volgens de psychalogen in de liefde bekijken.

Mannen zijn net elastiekjes ooit zullen ze gespannen staan, dat doen ze als ze een tijd bij je zijn, en dan moeten ze weer terug veren om hun elastischiteit te bewaren, het wel bekende afstand gevoel.

De man heeft dan behoefte om iets voor zichzelf te doen, in zijn hol kruipen. Vrouwen hebben die behoefte ook alleen wel minder, bij vrouwen komt het vaak als mannen in hun hol kruipen, afwezig zijn.

Vrouwen hebben juist behoefte om te praten, mannen hebben behoefte om na te denken.

Kortom het is heel natuurlijk het gevoel dat je hebt. Alleen in het begin zal het moeilijk zijn om te handellen.

Maar wees gerust zoals jij zullen er nog velen zijn, zoals je al aan de reakties hebt gemerkt.

Bron: Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus.

Nee, absoluut niet. Eerder je moeder zal ik zeggen( no offence). Is zij nooit jong geweest? Wilde zij niet graag bij haar vriend zijn?

Het gevoel dat je graag bij hem wilt zijn is juist iets goed je houdt van hem.

Heb jij daar ook 'last' van? Iedereen vindt het knap van me dat ik hém nog niet heb gezegd hoe verschrikkelijk veel ik hem mis. Ik kwam hem gister tegen en stond helemaal te trillen. Hij had het nog over een 'kaal gevoel'. Ja noet dit maar kaal idd...
Jongens en gevoelens gaan toch niet echt goed samen, vaak dan.

ik had daar last van, tis ondertussen bijna een jaar geleden. Maar ik snapte het in het begin ook helemaal niet, en ik wou hem terug omdat ik zeker wist dat hij het mis had.
Maar ondertussen ben ik er eigenlijk blij vanm dat het uit is gegaan :D Hij paste toch niet echt goed bij me, en mijn huidige vriendje wel :P :D

Jongens en gevoelens gaan toch niet echt goed samen, vaak dan. [/QUOTE]

Zegt de vrouw die niet durft of wil zeggen dat ze hem ook mist. (no offence) maar dat vind ik ook niet goed omgaan met je emoties. MAar nogmaals no offence

Meestal als ik iemand minder zie, dan ben ik ook minder verliefd ja. Als ik vrijgezel ben bedoel ik dan he, als ik een relatie heb dan ben ik altijd verliefd, ook al zie ik die persoon ff niet.

Ik durf openlijk te zeggen dat ik hem verschrikkelijk mis, maar niet tegen hem. Hij gaat nu gewoon verder met zijn leven en heeft duidelijk laten merken dat het NOOIT meer goed komt. Het is voor mij dan vrij onzinnig te zeggen dat ik hem mis. Als ik hem zie, knikken mn knieën en durf ik gewoon niet te zeggen hoe ik me voel. Meestal wel als ik brieven schrijf, maar dat zal nu nog weinig uitrichten. Daarom. Trouwens, met emoties omgaan is altijd lastig, vooral als je in de steek bent gelaten na 9 maanden. Verder: No offence :)

ik heb het ook, ben heel verliefd maar na een paar weken geen of weinig contact wordt het vanzelf minder. 1 gesprek however geeft meteen weer een gigantische impuls.

Hm, dat wist ik niet.. Dus kortom mijn reaktie was denk ik te voorbaardig. Dus sorry. Het heeft dan inderdaad weinig nut om te gaan zeggen dat je hem mist want dat weet hij neem ik aan zelf ook wel, aangezien hij het heeft uitgemaakt.

Ok, is al goed. Maar je gaat me niet zeggen dat je Sytze heet....

nou, het leuke bij mij is nu dat hij mij vrijdagavond meteen toen hij terug was gebeld heeft en nu ben ik weer totally in love :D :o

Complicated, isn't it? :rolleyes:

Dat vraagt om een slotje..


O ja, ook nog om een fijn gevoel, maar dat heb je al ;)

Nice way to end this...

Die zielige zeikboekjes van Yvonne Kronenberg
Ik neuk nog liever een sero-positieve dwerg dan Yvonne Kronenberg

Bron: Theo Maassen

:eek: dit is echt precies hetzelfde...ehm..wat ik 2,5 week geleden gedaan heb bij mijn vriendje...:S...en ik bleef in die 2 weken ook stug volhouden dat ik écht de goede beslissing gemaakt had...uiteindelijk bleek dit niet zo te zijn (althans, het is nooit te zeggen of iets een goede of slechte beslissing is, denk ik), ben er achtergekomen dat je ook over zoiets kan práten dan het op te kroppen en ineens vrij impulsief het uit te maken....het is nu weer goed, voel me er weer goed bij en heb weer frisse moed (y) :) (en voel mij erg schuldig tegenover mijn vriend :o )