Lente
 

deel drie van m'n seizoengedichtjes (Herfst en Winter waren de vorige).


Lente



Wij twee
op de geel
grasgroene vlakte
Een frisse bries
laat lichte bloemen bewegen,
mijn gedachten zweven

Een vlieg landt rustig
op een madelief
-wil jij me ook liefhebben?-
Een eend leidt
haar jong het water in
-wil jij me ook de weg wijzen?-

Jij vraagt wat er is
met je ogen dicht
Ik antwoord
Niets
Met een stiekeme
glimlach op m’n gezicht

En de vogels hernemen
Hun lied zonder eind.

leuk gedicht dit. Dit geeft echt een leuke interpretatie van de lente. De lengte van de zinnen vind ik goed uitkomen. Het loopt zo erg lekker.

thx voor comment, nog iemand, iets aan te merken ofso? asjeblief?:p

Ja, laat die laatste twee regels weg, die vind ik echt niet passen bij zo'n prachtig gedicht. Verder heb ik er helemaal niets op aan te merken, de rijm vind ik heel sterk. Het hele gedicht vind ik heel sterk (y) .

Waarom vind je dat ze er niet bij passen?... mja misschien staan ze wat los van de rest, maar ik heb die 2 regels eerst geschreven en dan de rest, dus ik vond zo'n beetje dat ze erbij moesten... toch maar niet dan? blerg... ik kan niet beslissen.

Hmm, neem het dan als titel, dat zou ik mooier vinden, nu voegen ze niet echt iets meer toe, na die derde stofe vind ik hem af. Eerst twee strofes over je omgeving en daarna een strofe over het onderlinge contact waarin je met zo weinig woorden zoveel zegt. Die laatste twee regels gaan dan weer terug naar de omgeving, dat vind ik niet zo mooi.

prachtige laatste zin, maakt het wat mij betreft helemaal af en ik krijg ook werkelijk het lentegevoel hierbij.