[kort verhaal] waar de fuck is de zwaartekracht
lang geleden dat ik hier iets heb gepost...dus nog maar eens een kort verhaaltje neerzetten :)
waar de fuck is de zwaartekracht
Het is dat de zon me wakker brandde en ik het licht niet meer kon verdragen anders was ik vast door alles heen geslapen, had ik weer mijn bus gemist en met een lege maag naar school moeten gaan. Douchen kon later ook nog, eerst eten.
Toen ik de keuken binnenkwam trof ik een lege tafel aan, leeg op een natafelend ontbijt na. Mijn moeder was waarschijnlijk al weg, mijn vader nog steeds niet terug.
Op het moment dat ik aan tafel wilde gaan zitten besefte ik pas dat ik geen honger had. Dat die leegte in mezelf, die me op een normale ochtend gewekt zou hebben, niet aanwezig was. Eigenlijk voelde ik zelfs helemaal niets, geen moeheid, geen hoofdpijn, geen kater, niets…ik voelde me goed. En het was lang geleden dat ik me goed had gevoeld, nog langer geleden dat ik me zó goed had gevoeld.
Een goed gevoel van binnen, want in mijn hoofd voelde ik me leeg…leeg, maar ontspannen, stil en vrij. Dat terwijl ik me van de voorafgaande avond weinig meer kon herinneren, alleen het stuk van thuis weggaan tot aan de eerste keer die avond, in de meest letterlijke zin, mijn neuspoeder ritueel. Een verslaving waar ik gewoonlijk brak, halfdood en vooral leeg mijn bed door verliet.
Toen ik naar mijn kamer liep om me aan te kleden trof ik mezelf aan in bed.
Bleek en leeg om nooit meer te ontwaken.
Ik moest naar het raam.
Op zoek naar frisse lucht haalde ik geen adem en een grijze hemel en natte straten maakten de zon van die ochtend onwaarschijnlijk en ongeloofwaardig, maar toch zag ik het licht, ik zag het nog steeds, helder licht, wit licht, mijn licht en het kwam steeds dichterbij, ik keek naar de straat en de straat werd kleiner, mijn licht kwam dichterbij, hoe ik van het aardse werd verwijderd, totdat ik dacht, waar de fuck is de zwaartekracht…
|
