nog n paar gedigtjes van mij
 

Mijn hart
het doen zoveel pijn
er vallen rode druppels op de grond
het is gebroken


Het is hier zo rustig
het is hier zo stil
Ik zou hier voor altijd willen blijven
maar waar ben ik?


Ik wou dat ik niet meer kon voelen
niet meer kon merken
wat er om me heen gebeurt
Ik wou dat ik
voor even rust had
Weg van de pijn
want het maakt me kapot


Ik word ziek
van al de leugens
die je mij verteld
Waarom zeg je
dat je van me hou
als je het niet meent
Waarom zeg je
dat je me mist
als je het toch niet waar is?
Kun je niet voor één keer
eerlijk tegen me zijn?



jullie meningen graag

t zijn losse gedigtjes :p

Ik vind ze wel aardig, maar ze raken me niet.
Ik weet niet precies waardoor dat komt, maar het zijn echt zo nog flarden, nog niet echt in een vorm gegoten, nog niet echt beeldend...

Ik vind het inderdaad ook flarden, probeer er iets mee te doen, een verhalend gedicht rond te schrijven. Probeer misschien ook een beetje meer beelden te gebruiken, nu zie je gewoon wat je leest, het staat er zoals het er staat, en dat maakt het soms een beetje saai.