Functie van verlegenheid?
 

Veel mensen zijn verlegen, juist op de momenten dat het er toe doet en dus niet handig is, met betrekking tot voortplanting en relaties aanknopen. Ik zie er niet echt een voordeel in maar het lijkt me dat deze eigenschap toch een functie moet hebben aangezien best veel mensen af en toe verlegen zijn.

Daarom vroeg ik me af wat de functie van verlegenheid is, evolutionair gezien. Waarom bestaat het?

Eigenlijk is verlegenheid gewoon angst, dus heeft het ook dezelfde functie: het voorkomen van gevaarlijke situaties. Misschien hier meer op het emotionele vlak.

Ofzo.

Ik denk dat het met schaamte te maken heeft en geremdheid. Ik denk dat het geen kwaad kan, in tegendeel, het beschermt je tegen jezelf enzo :p

De mens heeft gewoon goede en slechte eigenschappen, ik weet niet of dit een 'slechte' eigenschap is eigenlijk.
Misschien is het een beetje een taak om er geen slechte eigenschap van te maken. (of eraan te werken)

Ik denk dat het een goede eigenschap is mits je niet doorschiet in een extreme vorm.

ja idd..

verlegenheid in de zin van bescheidenheid vind ik positief

maar als iemand geremd wordt om nieuwe dingen te leren omdat hij/zij te verlegen is om iets te vragen bijvoorbeeld is het negatief

zo zie je maar weer dat elke eigenschap eigenlijk allebij de kanten op kan werken (positief - negatief), de keus is aan de betreffende persoon. Misschien is dat wel de reden?

Ja, want mensen die overdreven verlegen zijn zullen zich niet zo snel voortplanten, zodat ze hun slechte verlegenheidsgenen niet kunnen doorgeven :)

Het is gewoon om jezelf te beschermen denk ik. Als je het voorbeeld neemt van een jongen die geen meisje aan durft te spreken (en zich dus niet voort gaat planten): Als die jongen het meisje aanspreekt, is er een kans dat hij wordt afgewezen en/of voor lul wordt gezet. Dat is dus een stuk minder veilig dan gewoon niets doen, dan kan hij namelijk ook niet gekwetst worden.

Verlegenheid kan ook aantrekkelijk zijn, maar het is moeilijk er een goed oog voor te hebben.

Goede vraag :)

Hoe verklaar je verlegenheid... zou het niet weten.

verlegenheid komt meestal door onzekerheid. Bang om te falen, bang om iets verkeerd te zeggen. Bang voor de reactie's die je zult krijgen en daarom maar niks zegt.
Je kan dit pas een slechte eigenschap noemen als je extreem verlegen bent of je er zelf problemen door krijgt en je daardoor niet gelukkig door voelt (n)

niet alle emoties zijn gemaakt om een functie te hebben... het zijn ook registraties van dingen die niet in orde kunnen zijn, of waarvan je vind dat ze niet in orde zijn, or waarvan je denkt dat anderen vinden dat het niet in orde is.

Dus hebben ze wel een functie. Ze geven jou in die gevallen een kutgevoel, zodat je weet dat er iets niet in orde is en zodat je er iets aan kunt doen.
Het lichaam weet alleen niet altijd wat het beste is voor jou en daarom zal je ook op zeer onhandige momenten heel verlegen kunnen zijn. Dus die functies zijn niet altijd handig.

Ik vraag me af of verlegenheid iets evolutionairs is. volgens mij komt dat eigenlijk meer voort uit hoe je opgroeit.

Klopt niet wat je zegt. Verlegenheid kan juist wel een voordeel zijn voor de voorplanting. Sommige mensen vinden iemand die verlegen is aantrekkelijk, kijk een meisje met blozende wangetjes vind ik te gek!! :bloos:

Maar verlegenheid is toch ook mooi?

ik ben vaak verlegen, met jongens enzo...en de meeste vinden me daardoor leuker...ze vinden het sexy:S
gebruik je verlegenheid dus zou ik zo zegge...

maar soms, soms wou ik dat ik niet zou verlegen was, het remt je, je moet ook in het openbaar durven prate vind ik, en als ik minder verlegen was durfde ik dat wel...
denk ik :bloos:

Straks heb je mensen die te verlegen zijn om hun verlegenheid te gebruiken :)


@JaJ: Tuurlijk is verlegenheid afhankelijk van de omgeving waarin je opgroeit. Maar ik denk niet dat die omgeving een emotie vormt, die je lichaam anders niet zou kennen. Die emotie is toch echt evolutionair ontstaan, en mij lijkt inderdaad om jezelf te beschermen.

Je bekijkt het verkeerd. Verlegenheid is een gevolg van bepaalde situaties. Dat jij dat aantrekkelijk vindt okee, maar waarom ontstaat die blos juist in die situaties?

Waarom bloos je juist in die situaties en niet als je moet lachen bijvoorbeeld. Snap je wat ik bedoel?

Als ik met een meisje praat en ik zeg iets over haar uiterlijk, dan kan ze daar misschien boos om worden, heel spontaan mij bedanken, of blozen. Als ze boos word dan hoeft het van mij niet meer en ga ik weg, bedankt ze mij vind ik dat leuk, bloost ze dan zet dat mij aan om nog meer complimentjes te zeggen.

Functie? Alsof elk aspect van de menselijke psyche een functie moet hebben.

Het is gewoon angst, pure angst.

Waarom is het er anders? Ik denk dat alle emoties wel een achterliggende functie hebben. Het werkt alleen niet in alle gevallen in je voordeel, maar in principe heeft alles volgens mij toch wel een functie.

En als verlegenheid zoals jij zegt inderdaad voortkomt uit angst, dan heeft het dus wel een functie, want dat heeft angst ook. Angst zorgt er namelijk voor dat je iets gevaarlijks minder snel doet en dat is over het algemeen goed voor je.

Verlegenheid is hetzelfde als pissen in gezelschap.

Je denkt "nee niet verlegen worden, nee niet verlegen worden" en hoppa !

Jah doh, maar nu breng je het heel anders dan zonet.
Dit weet ik ook wel hoor, maar het blifjt apart hoe zoiets kan ontstaan.

Oh jij weet het ook wel hoor? En ik breng het anders? Je bent gewoon uitgeluld watje, en ik breng niks anders is leg het alleen duidelijk voor jou uit omdat je het niet snapt. En leg jij maar dan eens uit waarom het apart blijft hoe zoiets kan onstaan?

Helaas zie ik de wereld niet zo simplistisch als jij nee. En uitgeluld? Verre van. Ik had alleen geen zin om met jou een discussie te voeren omdat ik al zag aankomen dat je het niet aankon en me zou gaan flamen. Maar ik kan ook flamen hoor.

Watje?

Ga skelteren 17 jarig jongetje

Verlegenheid in de vorm van blozen kan heel mooi zijn ja, maar het punt is hoe kan dit blozen gekoppeld raken aan verlegenheid?

Evenals waarom huilen mensen? En waarom wekt dat ook bij ons emoties op? Hoe kan zoiets ontstaan.

Dat kan jij niet uitleggen. We hadden net zo goed kunnen huilen bij een orgasme of blozen terwijl we poepen alleen we associeren blozen met verlegenheid en huilen met verdriet. Waarom!?

Zo hebben ook veel beesten een vorm van taal (honden, katten) waarmee ze elkaar laten zien of ze bang zijn of agressief of whatever. Wat ze doen is niet interessant (kwispelen, spinnen of whatever) maar waarom het zo opgevat wordt bij de soortgenoten als het opgevat wordt wel.

Dat was mijn punt, maar dat snapte je kennelijk niet want anders had je niet gezegd dat jouw uitleg daar ook iets over zei.

Inderdaad een scherpzinnige vraag!

Ligt überhaupt in de rede de verwachting dat verlegenheid een functie heeft? Daarover valt te twisten. Immers, het is niet zo dat alles wat consequent bepaalde gevolgen met zich brengt, derhalve ook de functie heeft die gevolgen te veroorzaken. Zo is bv. zuurstof er wel de oorzaak van, dat wij hier kunnen leven, maar, zo lijkt mij althans, men kan pas zeggen dat zuurstof de functie heeft ons leven alhier mogelijk te maken, indien zij met het oog daarop tot stand is gebracht. Aangezien wij niet meer in enige godheid geloven, betekent voorgaande voor ons, dat slechts dát wat door mensen en enkele andere hogere zoogdieren vervaardigd is een functie kan hebben, omdat slechts zij iets met een bepaald oogmerk tot stand kunnen brengen. Populair is bv. wel het standpunt, dat erotische liefde, dat is het zich aangetrokken voelen tot een soortgenoot van, doorgaans, het andere geslacht, functioneel is voor de voortplanting, maar dat is strikt genomen incorrect, hoezeer ook een dergelijke emotie weldegelijk dikwijls leidt tot voortplanting. (daarom is ook zo bespottelijk het, daarmee nog wel eens gepaard gaande standpunt, dat homoliefde, omdat het de voortplanting niet dient, derhalve een aberratie is). In deze zin dan, heeft verlegenheid geen functie.

Iets anders is natuurlijk, dat iets als verlegenheid wél consequent bepaalde gevolgen meebrengt, en dat, op grond van een zekere natuurlijke selectie, als die gevolgen de overlevingskansen van hem, die verlegen is, vergroten, deze verlegenheid wijder verbreid kan worden. Gesteld derhalve, dat verlegenheid leidt tot aantrekkelijkheid, zoals Upke meent, dan vergroot verlegenheid de mogelijkheden tot voortplanting, en het ligt in dat geval ook voor de hand, dat die verlegenheid zich voordoet daar waar het effect ervan maximaal zal zijn: dus tijdens pogingen tot verleiden.

Ik voor mij betwijfel echter of verlegenheid inderdaad leidt tot aantrekkelijkheid. Een meer reëel gevolg van verlegenheid, dat zeer wel ten voordele van hem, die verlegen is, kan strekken, is, dat zij een matigende invloed uitoefent op neigingen tot gedurft sociaal gedrag. Wie zich immers bruusk opstelt jegens anderen, kán daarvoor in welke vorm dan ook de rekening gepresenteerd krijgen. De verlegenheid zal hem met enige schroom vervullen, en aldus behoeden van handelen dat uiteindelijk te zijnen nadele kan uitpakken. Enige vorm van verlegenheid is derhalve zeer nuttig voor die wezens, die in sociale verbanden leven.

Tegengeworpen kan worden: "en honden dan? Zij zij ook sociale wezens, maar van verlegenheid, zoals wij die kunnen ervaren, lijkt bij hen geen sprake." Ik denk dat dat juist is. Maar een dergelijke tegenwerping gaat eraan voorbij, dat verlegenheid -maar dat geldt ook voor trots- slechts kan bestaan bij wezens met een voldoende mate van zelfbewustzijn.

Er is een reden voor, het universum en alles erin heeft een bepaalde harmonie :)

Is verlegenheid eigenlijk genetisch bepaald ? Zo ja, geeft dit meer uitleg over de twijfel die Mickey had ofwel verlegenheid leidt tot aantrekkelijkheid. Als verlegenheid immers onaantrekkelijk zou zijn, zouden de betreffelijke genen langzaam verdwijnen door natuurlijke selectie: verlegen mensen laat men links staan, ze worden niet gezien.

Beetje vreemd misschien, maar ach.

Maar verlegen mensen overleven misschien wel beter, omdat ze minder (sociale) risico's nemen ofzo. Ze lopen dus minder risico om uit de groep te worden gegooid en als dat wel gebeurt, dan kunnen ze zich ook niet meer zo goed voortplanten. Dus het kan best zijn dat verlegenheid door natuurlijke selectie juist wel in stand is gebleven.

Nou ja, ze mogen dan nog wel in de groep zitten, als niemand zich tot ze aangetrokken voelt in "seksuele" zin, zal er van voortbrenging van de verlegenheid weinig sprake zijn.

Maar die niet-verlegen mensen die uit de groep zijn geschopt, planten zich helemaal niet meer voort.
Misschien is de 'functie' verlegenheid niet in de eerste plaats gericht op voortplanting, want daarbij is het misschien inderdaad wel niet zo handig, maar op overleven.

Ghehe we praten nu zo hard over elkaar heen... Je hebt een punt, maar wel een punt dat los staat van mijn bewering.

Ik zal hier ooit wel eens op terugkomen.

Wat is jouw bewering dan precies?

Ik stelde dat als verlegenheid genetisch bepaald was, dat zou betekenen dat verlegenheid schijnbaar niet onaantrekkelijk is. Was het dat namelijk wel, zou het zich niet kunnen vermenigvuldigen.

Jij hebt het niet over de aantrekkelijkheid van verlegenheid, maar over een functie ervan, namelijk de remming bij het nemen van sociale risico's. Dit kan leiden tot acceptatie in de maatschappij, dat geef ik toe. De verlegen persoon zal daardoor niet verstoten worden.

Maar verstoten of niet, als verlegenheid onaantrekkelijk is EN genetisch bepaald, zou het zich nogmaals niet kunnen voortzetten in volgende generaties. Daarom stelde ik de vraag of verlegenheid genetisch bepaald is. Het antwoord zou namelijk meer zeggen over de (on)aantrekkelijkheid van verlegenheid.

Het is allemaal wel erg theoretisch, in de praktijk zou het niet kunnen kloppen, bijvoorbeeld zijn mensen niet zo heel erg "survival of the fittest" meer. Misschien dat als ze inzien dat ze zelf geen goede partner waardig zijn, dat ze genoegen nemen met een minder aantrekkelijke, verlegen partner zodat de onaantrekkelijke verlegenheid er evolutionair toch tussendoor weet te glippen. Dit is echter niet zo belangrijk, het ging me meer om de vorige 3 alinea's.

Ik denk niet dat verlegenheid zozeer (on)aantrekkelijk is. Het vermoeilijkt alleen het leggen van contacten. Een verlegen persoon is volgens mij dus niet echt veel aantrekkelijker of onaantrekkelijker dan iemand die dat niet is, maar hij/zij zal wel minder contacten leggen.

Je zou zeggen dat je je hierdoor minder snel zal voortplanten, maar ik denk dat dat uiteindelijk wel meevalt. Je plant je namelijk niet met iedereen met wie je in contact komt voort, zelfs niet als je er wel een (seksuele) relatie mee hebt.
Of ze nou verlegen zijn of niet, over het algemeen hebben mensen maar één partner waarmee ze kinderen krijgen.

Maar het zou inderdaad ook best kunnen dat verlegenheid niet genetisch bepaald is (en dus niet erfelijk?). Eigenlijk vind ik dat nog wel wat logischer, omdat je vaak in gezinnen ziet dat het ene kind veel verlegener is dan het andere (terwijl ze hetzelfde genetische materiaal hebben).
Ik denk dat verlegenheid een karaktereigenschap en dat die in meer of mindere mate gevormd wordt tijdens het opgroeien.

Ik denk dat je het anders moet zien. De vraag is, waarom er ueberhaupt iets als verlegenheid, in welke intensiteit dan ook, bestaat. Verdedigbaar is, dat verlegenheid bepaalde gunstige gevolgen met zich brengt voor de verlegene, waarom haar bestaan, door natuurlijke selectie, bevorderd wordt. Dat gunstige gevolg bestaat dus in: tempering van asociale neigingen. Maar, eigenschappen die op zichzelf wenselijk zijn, kunnen ontaarden in mankementen, indien ze te sterk aanwezig zijn. Alsdan wordt, in geval van verlegenheid, niet slechts asociaal, maar ook gezond, sociaal gedrag gefrustreerd, naargelang de intensiteit van die verlegenheid. Deze te grote intensiteit kan, inderdaad, voortvloeien uit bepaalde aspecten van het opgroeien van een kind, als hoedanig uiteraard de opvoeding aangemerkt moet worden. Maar de invloed van deze aspecten gaat niet zover, dat zij eigenschappen ex nihilo doet ontstaan. Hooguit versterkt, of verzwakt, zij de aanweizgheid van reeds bestaan eigenschappen. Dus, dat verlegenheid soms eerder een gebrek dan een deugd is, brengt niet het eerder gegeven antwoord op de vraag, waardoor verlegenheid is ontstaan, in diskrediet.

Ehm, en wat is nou precies je punt? Sorry, maar ik vind je taalgebruik een beetje moeilijk.

Ik denk dat verlegenheid in theorie best 'uit het niets' zou kunnen ontstaan. Je kunt namelijk zien dat een ander lid van de gemeenschap die niet verlegen doet, op de één of andere manier wordt afgestraft. Hierdoor zou je een bepaalde angst kunnen koppelen aan het vertonen van bepaald gedrag en dat is lijkt me verlegenheid.
Ik weet niet of het zo is, maar het zou denk ik best kunnen.

Ik ben het met je eens dat de functie van verlegenheid 'tempering van asociale neigingen' is. Dat lijkt me dan ook de reden dat het bestaat. Het is misschien wel zo dat het in sommige (veel) gevallen te sterk aanwezig is, maar dat is niet relevant.
Er zijn zoveel gemoedstoestanden en/of karaktereigenschappen die dat hebben. Ik denk dat ze in principe allemaal een (gunstige) functie hebben, net als verlegenheid, maar dat die ook ongunstige effecten kan hebben.
Neem bijvoorbeeld angst. Angst is vrij cruciaal om te overleven, omdat je hierdoor gevaar zult vermijden. Maar angst kan je ook verlammen en als je dan net in een gevaarlijke situatie zat, is het toch minder handig.
Hetzelfde zou je kunnen zeggen over bijvoorbeeld verliefdheid. Het is goed voor de voortplanting en bovendien is het leven met zijn tweeën waarschijnlijk fijner/makkelijker/veiliger dan alleen. Maar deze dingen gelden alleen als het wederzijds is. Als dat namelijk niet zo is, gaat de verliefde persoon zich alleen maar heel kut voelen en is die 'verliefdheid-functie' ineens niet meer zo handig.

(OK, nou weet ik ook niet meer precies wat mijn punt nou was :s )

Is al goed. :D

verlegenheid en schaamte worden aangeleerd door je milieu