Nimmer alleen..
 

De dagen schijnen in een zicht
van glas bewerkte doffe spiegeling,
waar gedachtes verwaaien
en geboren worden in iedere
plaats en stad waar ik niet ging

Ik lach, adem dus ik leef en ik
zou zo graag bij je zijn,
op een afstand van jou vandaan
gesmolten in gezwegen voelen
hard maar beangstigend klein

En jouw handen en zij alle
om mij heen, zo dichtbij,
nimmer alleen doch eenzaam
zo dichtbij maar werkelijk
vele mijlen ver weg van mij

Goed gedaan met de rijm, maar jammer dat het niet zo goed loopt, waarom heb je zo weinig met leestekens gewerkt?

omdat ze dat nooit doet ? :p