De juiste levenswijze
 

We zijn allemaal mensen hier (hoop ik) en we zijn dus allemaal onvolmaakt. We leven op een bepaalde manier, en gaan allemaal stuk voor stuk op een bepaalde manier met situaties om, en we voelen ons en zijn van binnen ook altijd niet even stabiel.

Zou er een 'perfecte mens' bestaan? Gewoon een mens die goed en eerlijk met iedere situatie weet om te gaan, van binnen altijd stabiel is, en nooit over zichzelf iets heeft te klagen?

Interessante vraag vind ik zelf want dit is wel waar wij allen naar streven!

Soms zie je beelden, op tv, in een museum, of gewoon in je gedachten, van een mens, en dan denk je: ja, als je zo zou leven, zou het perfect zijn (dan kan er in je omgeving van alles gebeuren, maar dan leef jij perfect, dus buiten jouw schuld om kan er niks mis gaan). Voorbeelden: een monnik, iemand die heel georganiseerd leeft in een totalitaire staat, een beroemdheid, een wetenschapper, enzovoort.

Zou er een juiste levenswijze bestaan of zijn mensen gewoon gedoemd om inperfect te zijn?

Kan dit niet beter op F&L?

Nee, er zal altijd door het mens (;)) een fout gemaakt worden, of een onvolkomenheid door het toeval.

sorry, geen idee, dat moet u maar beslissen

Ik heb de overige fb-dames even ge-PM'd. Je ziet het wel. :)

offtopic @ kruimel: je word U genoemd!!! :p

ontopic:
als een persoon perfect is, zou zo'n iemand dan niet geneigd zijn te zien dat anderen dat niet zijn en daardoor zichzelf te goed gaat vinden, wat ook weer niet perfect is?

Ik denk dat je nog eerder krijgt dat een perfect persoon aan zichzelf gaat twijfelen en zich daardoor al als niet perfect ziet.

dus, doordat een persoon perfect is, word hij weer niet perfect, omdat hij/zij dat zelf opmerkt, en daar op een bepaalde manier mee omgaat. tenzij die persoon daar dan ook 'perfect' mee omgaat.
maar dan nog de vraag, wat is perfect?

Perfectie zou imperfect zijn. Als alles je maar mee zit, als alles je uitkomt zoals het moet zijn, als je geen enkele tegenslag te verwerken zou krijgen; Kortom, als je een perfect leven zal leiden... Wat leer je dan van het leven? Het leven ís imperfectie. Van tegenslagen leer je, je wordt er sterker van; als iets niet meezit, probeer je er wat tegen te doen, je probeert bij wijze van spreke 'te overleven'.
Stel dat je leven perfect zou zijn... naar mijn inziens zou je dan geen leven hebben.

Perfectie bestaat niet. Perfectionisme trouwens wel.. (streven náár perfectie).

Het leven is incompleet, het leven is imperfect. Daarom is het juist perfect.

Dat was mijn visie. Doe ermee wat je wil.

Kijk (Y)

neej denk het niet... iedereen is wel eens onzeker...
daarom wou ik altijd "grotemens" worden, die waren altijd heel zeker, stabiel en voelden zich nooit klote...boy, I was wrong

Ik doe hem toch naar F&L. :)

Je moet dus niet weten dat je perfect bent. Ignorance is bliss.

ja :D ik dacht ook altijd dat grote mensen zo zeker waren

maar andere andere kant vond ik ze ook zo ont-zet-tend SAAI, ze deden nooit leuke en interessante dingen, vooral werken en eten en uitslapen in het weekend. toch wou ik graag een volwassene zijn want dan kon je veel meer.

PS Ik praat hier over de leeftijd vier tot acht ofzo.

De perfecte mens is geen mens meer.

perfect is niks. perfect is altijd in ogen van iets anders.
even redeneren:
van waaruit bekijk en beoordeel je de wereld? dat doe je vanuit je eigen standpunten, ervaringen en gedachten.
de enige maatstaf die je echt kent, is de jouwe. wie leeft er precies volgens jouw maatstaven? jijzelf.
dus diegene die het beste leeft, ben jezelf. ellende is wel dat dat voor iedereen geld natuurlijk.

Perfect zijn en je perfect gedragen is volgens mij niet mogelijk, omdat iedereen andere ideeen heeft over wat perfect gedrag is. Maar de boedhistische monniken komen aardig in de buurt naar mijn mening.

Perfect is wel een beetje erg absoluut

Ik denk eerder dat je het relatief moet zien. Het gaat meer om de mate waarin je perfectie kan benaderen.

Het leven opzich streeft naar perfectie (= pure gelukzaligheid) en dus is het onvermijdelijk :s

Nooit geboren worden is misschien perfect.

Ik sluit me aan bij de visie van pinokio hierboven en de rest ook wel zo'n beetje.

Inderdaad streeft het leven naar perfectie, maar dat is het nog niet, want het leven is een groeiproces dat naar iets toe groeit, naar iets streeft (de vraag is of dat ooit bereikt wordt? en waarnaar precies dan, enzovoort?), dat is leven.

Dus de mens en andere levende wezens zijn niet perfect, kunnen hoogstens streven om perfect te zijn. Maar wat is dan perfect zijn? Ik denk vooral open staan voor het leven en het leven volledig ervaren...

ja die is er, en hoe verder de vooruitgang, hoe verder we van dat pad afraken

Wat is perfect zijn niet? Iedereen heeft zoals JaJ al zei zijn eigen beeld van perfectie, dat bij iedereen verschillend is. Dus in principe is alles perfect, zolang je maar niet zou willen dat het anders was. Zolang je leert van slechte dingen zijn ze niet zo slecht voor je geweest. Een leven zonder spijt is een perfect leven denk ik, dan heb je in jouw ogen alles goed gedaan, dus perfect.

Is onschuld perfectie ? Kun je jezelf perfectie wijsmaken ?

Onschuld hoeft niet perfect te zijn, maar kan dat wel voor jou zijn, schuld en boetedoen kan ook een vorm van perfectie zijn. Vergelijk het met de perfecte vrouw, de meeste mannen zijn daar naar op zoek en iedereen ziet die perfecte vrouw anders: ander uiterlijk, andere interesses, andere kwaliteiten. De perfecte vrouw is subjectief, perfectie is subjectief.

Ik denk niet dat je jezelf zomaar perfectie kunt wijsmaken, vaak is er ooit wel eens iets gebeurt wat je anders gewild zou hebben, en daar heb je dan waarschijnlijk ook wel een reden voor. Je kunt misschien wel overtuigd worden dat wat je deed niet jouw schuld was. Zie bijvoorbeeld de nabestaanden van zelfmoordenaars die op een gegeven moment toegeven dat het niet hun schuld was.