mijn gevoel..
 

hi

ik weet niet meer wat ik moet doen.
ik heb nu al 5 maanden een relatie
en het gaat ook erg goed.
alleen ik begin steeds meer te twijfelen.
ik denk nu meer na over dingen zoals; houdt hij wel van me
vind hij me nog wel zo leuk als eerst etc.

als ik bij hem ben heb ik nergens last van.
maar als ik dan thuis zit, en hem niet spreek
of niet bij hem ben voel ik me zo alleen en zo leeg
en begin weer na te denken over die dingen.
ik weet niet waarom, ik mis ook nix en het gaat gewoon
erg goed.

waarom heb ik zo'n gevoel? waarom twijfel ik over iets waar niet over valt te twijfelen? :(

Volgens mij noemen ze dat verliefd zijn

En onzeker zijn...

Hey...

Ik snap wat je bedoelt, heb precies hetzelfde.. ik heb nu sinds 4maanden een relatie met een keilieve jongen, hij is 4jaar ouder maar we zijn beide erg serieus. Toch vraag ik me steeds vaker af: maar waarom zou die in vredesnaam wat in mij zien... houd hij wel echt van me... ik twijfel... en twijfel... en twijfel... en idd alleen als ik bij hem ben (wat maar 1x per week een uurtje of 6 achter elkaar is, meestal ook nog in het bijzijn van andere) heb ik nergens last van... Mijn tip... vertel het hem.. en vraag hoe hij er tegenover staat, ik heb het er ook met mijn vriend over gehad en het gaat al stukken beter...

Ik denk dat je dat vertrouwen er maar in moet hebben dat ze het menen.. praat er met hem over.. en misschien dat hij je op 1 of andere manier nog net iets beter duidelijk weet te maken dat hij echt gek op je is... en dat hij veel aan je denkt bijv.

Mijn vriend stuurt sindskort s'ochtends, mits hij genoeg tijd heeft vanaf school een mailtje... erg lief, snap niet waarom maar het geeft mij weer het idee dat ie op dat moment echt met mij bezig was... hij d8 aan me... of hij stuurt wat vaker een sms-je als we elkaar al tijdje niet hebben gesproken:), evenals dat we soms (onverw8's, en echt heel zelden) een kaartje per post naar elkaar sturen en dan niet met nahh hey schat hou van je... mis je.. zie je snel weer! maar gewoon met een hele tekst erop.. (dit is overigens geen 1 richtingsverkeer want k doe hetzelfde bij hem) mij helpt het iig... hehe laatst heeft 60km hierheen gefietst om even halfuurtje bij me te zijn.. en kusje te komen halen... haha :bloos: :bloos: en toen kon die weer terug, voor mij is het duidelijk... : het zit wel snor :D

idd, denk het ook:) maar soms toch akelig irritant hur

mmmmm, maar hij doet niet zo snel iets uit zichzelf
een emailtje sturen bv.
daar heeft ie geen tijd voor.
en als hij er 1 stuurt is het een hele lieve

maar kword gewoon helemaal gek van dit onzekere gedoe.
getwijfel enzo, want ik weet wel dat hij van me houdt
waarom wil ik dan dat hij dat tegen me zegt terwijl ik het weet.
kvind het ook zo sneu voor hem, want ik heb weleens gezegt dat ik twijfel enzo, maar dan denkt hij dat hij niet lief genoeg is enzo
en dat is helemaal niet waar.
hoe kun je dat misverstand dan ontwijken?

Misschien dan zeggen dat je ook wel weet dat hij van je houdt enzo, maar dat je heel erg onzeker bent. Noem de reden als je die kunt vinden, bijvoorbeeld was het bij mij het feit dat ik mezelf echt absoluut niet mooi vond/vind. Ik kon soms gewoon niet begrijpen dat ie bij me bleef vanwege mn uiterlijk. Maar ik kon ook wel jaloers zijn (is gegroeid door gebeurtenissen, want eerst was ik dat helemaal niet en toen was hij onzeker, omdat ik nooit jaloers was ofzo, en nu was ik dus onzeker omdat hij nooit jaloers was, vaag dus) en dan dacht ik: waarom ben je nog bij mij? Neem iemand die minder jaloers is enzo.
Mijn onzekerheid kwam ook door bepaalde dingen zoals ik al zei, maar dat heb ik dus gewoon aangegeven.

Het is en blijft lastig, maar hij zal het (misschien) af en toe ook wel hebben? Je wilt gewoon bevestiging dat hij van je houdt is het niet? Of zit ik nu helemaal fout :bloos:

Ik had het eerst ook, het is wel knap irritant (ook voor hem). Bij mij kwam het niet omdat ik onzeker was over mezelf, maar meer door een nare ervaring met een ex.

Als ik jou was zou ik hem er niet te veel mee 'lastig vallen'. Waarschijnlijk is het probleem niet dat hij te weinig bevestiging geeft, maar dat jij momenteel eindeloos veel bevestiging nodig hebt :) Ik dacht in het begin dat alles weer goed zou zijn als hij meer bevestiging gaf, maar dat was niet het geval, ik bleef toch twijfelen. Het probleem zat bij mij vooral in mijn hoofd.

Probeer te vertrouwen op jullie relatie, jullie zijn niet voor niets al 5 maanden samen! Misschien helpt het om de lieve mailtjes van hem uit te printen en altijd mee te nemen. Elke keer als je je dan zo rottig voelt kan je zelf lezen dat die gevoelens nergens voor nodig zijn.

Bij mij is het onzekere gevoel na een tijdje weggegaan. Ik hoop dat dat bij jou ook gebeurt, ik snap hoe vervelend het is.

Veel succes ermee, xxx

Ik heb het juist andersom :) Aan het begin van mijn relatie voelde ik me onzeker (vindt hij me wel echt leuk, vindt hij me mooi, zal hij het uit gaan maken als ik tegen blijk te vallen), maar hoe meer tijd erover heen gaat hoe minder ik me dat soort dingen af ga vragen. Komt juist denk ik omdat ik hem nu nog beter ken, en nog meer vertrouw.

Het zijn onzekerheden waar je weinig aan kan doen denk ik. Ik denk dat Kronkeltje gelijk heeft, ik zou je onzekerheden niet teveel tegen je vriend uiten, dat is voor hem ook niet leuk.
Het enige wat je kunt doen is genieten van wat je nu hebt, en het vertrouwen dat hij van je houdt en je nog steeds leuk vindt, komt vanzelf (terug) denk ik :)

ik heb idd ook een nare ervaring met mijn ex gehad.
mijn eerste "echte" vriendje,
hij gaf nix om me, zei ook nooit dat ie me leuk vond e.d
en drom ben ik gewoon zo bang.
terwijl ik nie bang hoef te zijn dat mijn vriend ook zo denkt.
kvertel hem niet veel van mn onzekerheid
want ik vindook dat het mijn probleem is
en niet zijn schuld enzo.
ik wil me gewoon niet zo onzeker voelen =(

Het komt er dus op neer dat je rationeel gezien beseft dat hij heuswel van je houdt, maar dat het ergens toch niet helemaal tot je door wil dringen?

Ik denk dat het inderdaad gewoon onzekerheid is, misschien heb je negatieve ervaringen met mensen die minder om je bleken te geven dan je dacht? Of het is gewoon een eigenschap die je nu eenmaal hebt, dat kan ook. als ik jou was zou ik proberen me niet te veel van die twijfels aan te trekken en mezelf af en toe even toe te spreken met 'ach komop, natuurlijk is hij wel verliefd', zodat je er niet te veel lást van hebt. Als je dat kan tenminste :).

En de meeste onzekerheden gaan vanzelf over na een tijdje, als alles goed met je gaat :)

Idd.. *sluit zich erbij aan* Je kan er wel met hem over praten, maar niet constant,het is voor hem absoluut niet leuk om constant het gevoel te hebben dat hij zich moet bewijzen. Ik heb dit probleem ook, maar soms laten we spontaan eventjes aanbellen bij elkaar, gewoon om te tonen dat we aan elkaar denken :) kan je mss ook zomaar eens doen? Zoiets kost helemaal niet veel tijd, en je weet dat hij aan jou denkt (of andersom?) Je onzekerheid gaat wel weg naarmate je nog langer samenbent hoor, gewoon vertrouwen hebben in je relatie (en jezelf!) en genieten van wat je hebt :)

:)

so true ^^

nog ff vraagje, zijn jongens nooit onzeker dan?
ik merk er iig nooit iets over.
ik hoor weleens van hem; ik weet niet of ik het goed doe
en of je het wel zo wilt.
maar dat was maar 2x. verder merk ik het nooit.
niet dat ik wil dat hij onzeker is hoor :)
maar vroeg het me gwn af.

natuurlijk wel :) maar omdat van jongens 'verwacht' wordt dat ze met problemen omgaan 'als een man', durven ze dat misschien minder goed te uiten - en misschien hebben veel jongens er ook wel geen behoefte aan om daarover te praten :).

ja, kben ok zon soort persoon*snapt niks van zichzelf*

IDD!!!!! -komt even binnenvallen-

Ik twijfel ook altijd. Als hij er niet is begin ik even te twijfelen... en als ik twijfel ga ik foute dingen denken.... en soms praat ik mezelf aan dat ik misschien maar niet door moet gaan met hem.... dat dat makkelijker zou zijn... maar even later maakt hij het weer goed... altijd weer... maar waarom kan ik niet gewoon vertrouwen erin hebben?