hoe kan ik het hem vergeven?
 

Mijn ouders zijn gescheiden, en dat is maar goed ook eigenlijk want je kunt ze niet in een kamer alleen laten zonder dat er ruzie komt...
Ik woon bij mijn moeder, mijn lieve moeder en ik hou veel van haar.
Eens in de veertien dagen ga ik naar mijn vader, naar mijn halfbroertje en zijn vriendin/vrouw(ik ben nog in de ontkenning dat ie opnieuw getrouwd is) En er is volgens mij nooit nog nooit een keer geweest dat ik me niet in slaap hoefde te huilen om hem en zijn gedrag.
Want mijn vader is een geval apart. Zeer sarcastisch, eigenwijs en noemt zijn dochter (ik dus) het liefst trut (ik ben het hem af aan het lere). Toen ik klein was gaf hij me nooit een hand, had ie geen zin in, en hij doet nooit enige moeite om ons wat vaker te zien dan dat ene weekend.

Vorige keer vertelde ik hem dat mijn moeder, mijn broer, en mijn moeders vriend en ik gaan verhuizen. in een groter huis.
Dat betekent dat mijn vader geen geld meer aan mijn moeder hoeft te geven om haar te helpen onderhouden, daar is hij dus heel blij om. hij haat het om zijn verdiende geld aan mijn moeder te geven, hij vind dat ze het uitgeeft aan onzin (hoe kun je boodschappen, studie, water, licht, huur onzin vinden?)
Toen hij het hoorde was het eerste dat ie zei..letterlijk"Ik wil al heel lang het geld dat ik aan jullie moeder moet betalen, haar in de strot duwen zodat ze erin stikt"
Ik werd boos en heb niet meer met hem gepraat..
hij vraag me om hem ALLES te vergeven. Dus ook wat ik hiervoor verteld heb..
Hoe kan ik hem dit vergeven? alles wat hij me heeft aan gedaan? ik heb nooit een vader gehad...de tranen branden nu zelfs nog achter mijn ogen en ik hoop dus ook dat ik bericht van jullie krijg..
hoe vergeef ik het hem? :(

Jee meid, het is vast heel erg moeilijk voor je!
Logisch dat je ook ontkent dat hij opnieuw getrouwd is, dat lijkt me heel moeilijk.

het lijkt me ontzettend moeiljk om hem te vergeven! Ik vraag me af of je vader het oprecht aan je vroeg om hem te vergeven. of hij het echt eerlijk en geinteresseerd aan je vroeg, of het echt gemeend was. Als hij een beetje afstandelijk bleef, en je niet aankeek, en zo dan geloof ik, hoe graag ik het ook zou willen, niet dat hij het meende!

Maar zei hij het echt gemeend, en met emoties (als hij zijn gevoelens kan uiten), dan denk ik dat hij echt spijt heeft. Het is denk ik heeel moeijlk om alles te vergeten, het doet echt pijn als je eigne vader je voor trut uitscheldt! (goed dat je het aan het afleren bent!) Maar ik denk dat je het tohc moet vergeven, iig zeggen dat je het vergeeft. natuurlijk zul je alels dan niet gelijk vergeten! maar dat kun je ook tegen hem zeggen, dat moet je ook zeggen, dat hij het tijd moet geven om alles weer normaal te laten zijn, en weer een goede relatie op te bouwen! misschien kun je ook met hem praten over wat er gebeurd is, ik denk dat het heel erg oplucht! Misschien kun je het er ook met je moeder over hebben of wil je dat liever niet?

Misschien kun je al je gevoelens ook eens op een rijtje zetten? Waarom zou ik het hem niet vergeven? Maar misschien aan de andere kant: Als je het hem niet zou vergeven, zul je het misschien je hele leven met je meedragen, en dat wil je denk ik ook niet echt!

Wat een lastige situatie zeg! Lieve meid, heel veel sterkte!

xxx renske

Wat ik uit je verhaal op maak (ik kan het mis hebben) is dat je niet weet hoe je hem kunt vergeven omdat je misschien niet weet of je hem wel wilt vergeven voor alles wat hij heeft gedaan. Maar dat je hem tegelijk juist wel wilt vergeven om er eventueel achter te komen dat het heel fijn kan zijn om een vader te hebben.
Hoe is jouw relatie met de vriend van je moeder? Is dat een vaderfiguur voor je en zou je willen dat je echte vader ook zo is?
Als je er op vertrouwt dat je vader het echt meent, dat hij ook spijt heeft van alles wat hij heeft gedaan en gezegd zou ik hem een kans willen geven. Wel onder voorwaarde dat hij echt zijn best gaat doen en als hij dat niet doet kan hij het ook vergeten. Ik zeg het wel heel makkelijk zo, maar het blijft natuurlijk toch je vader...

Ik denk niet dat je het zou kunnen vergeven.

Ik zeg dit niet om omdat ik niet wil dat het goed komt. Maar zo als ie overkomt in jou topic, verdient ie jou niet als dochter.
Accepteer zo als ie is.
Scheelt je een hoop pijn denk ik. Die je misschien in de toekomst zal krijgen van hem.

Veel sterkte xx Ireen

Ik heb zelf ook een rare moeder. Ik weet dat ze zo is, kan ik niets aan veranderen. Ik leg me er bij neer en pas me er aan.

dankjewel voor jullie reactie's :)

jaa hij is niet egt een vaderfiguur, maar ik denk wel dat als mijn moeder hem als eerste had ontmoet dat we dan een gelukkigere jeugd hadde gehad... als je begrijpt wat ik bedoel.


en over dat vergeven. ik heb beesloten om de eerst volgende keer als ik hem zie em spontaan te omhelzen. het zal dan aan de reactie van hem liggen of ik em vergeef of niet.
klinkt raar maar miss werkt et... :(

Knap dat je dat gaat proberen. Omhelzen is toch een soort vergeven vind ik, ik hoop dat hij er goed op reageert!! Wanneer zie je hem weer?

dankje:)
ik zie em niet dit weekend maar het volgend weekend, hij komt mij en mijn broer dan vrijdag stipt om vijf uur ophale...

Leer onderscheid maken. Jouw ouders hebben ruzie, helaas, maar zo is het. Haat je vader niet, omdat hij ruzie heeft met zijn moeder. En dat hij enigzins grof in dem ond is...tja, dat kan bij sommigen hard aankomen.

het is mijn moeder niet de zijne ;)

Ja sorry, dat bedoel ik :)

Bedoel je nou dat ie zn excuses aan wil bieden voor het 'stikken' of voor alles? Volgens mij zal het wel het laatste zijn maar het komt zo op mij over in je verhaal als het eerste.

Verder wat FoL zegt, alleen mag hij wel eens nadenken en zijn grofgebekte mond houden in jouw bijzijn. :)

Moeilijk om hem te vergeven lijkt mij!

Als hij geen moeite voor jou doet, waarom zou jij dan wel moeite voor hem doen?
Inderdaad wel een goed idee, hem knuffelen, misschien ziet hij dan wel in wat hij allemaal doet.
Het helemaal vergeven lukt je waarschijnlijk niet, is met mijn vader ook niet gelukt. Ik heb een prima vader hoor, maar 1x is hij te ver gegaan, en nu nog (na 4 jaar) kan ik het hem nog zeer kwalijk nemen.
Succes in ieder geval

Maar wel waar. :o

ik dacht ff dat je ~~dolce~~ was, maar dat is toch echt iemand anders.
je moet voor jezelf afwegen wat je belangrijk vind. hoe erg speelt het nog voor je wat hij heeft gedaan. je kan niet zomaar vergeven, als je niet het gevoel hebt dat het er nog veel toe doet of het je nog belemmert in dingen ed.
sorry... niet heel nuttig.

nou ik wil jullie iig allemaal bedanken voor de reactie, ze helpen wel!
thanx!!xxx


(~~dolce~~ srry kep je naam niet expres gepikt.... ;) kwist niet dat er al iemand was die zo heette...)