Irritaties in conversaties
 

Waar irriteer jij jezelf aan tijdens gesprekken? Bijv. mensen die je niet aankijken , mensen die je juist te veel aankijken, mensen die lachen terwijl je door hebt dat ze niet echt lachen, mensen die overdreven geïnteresseerd zijn, mensen die...etc. Of zijn het bij jou ook kleine dingetjes?

Barst maar los ;)

Als ik een verhaal aan het vertellen ben en halverwege laat iemand zich afleiden, waarna ik mijn verhaal hervat en deze persoon weer zich af laat leiden. Daarna heb ik er geen zin meer in om het af te maken en dan begint de ander te zeuren van: "Maak nou af, ik let heus wel op."

Mensen die automatisch een defensieve/offensieve houding aannemen in een discussie vind ik nogal vervelend soms.

Bedoel je alleen al de armen over elkaar doen of iets concreters?

Lichaamstaal speelt vaak ook wel een belangrijke rol, maar ik doelde eigenlijk op de manier van discussiëren.

Mensen die me te indringend aankijken. Dat het net lijkt alsof ik me raar gedraag of dat ze continu op me letten. :bloos:

Mensen die telkens even stil zijn en dan zeggen: "Euh... hoe heet het ook alweer..." En dan weer verdergaan met hun gesprek... Vind ik echt zwaar irritant.
Ook vind ik het irritant als diegene tegen wie ik praat er telkens tussendoor zit, over iets heel anders begint, of me niet aankijkt.

Punt.

Mannenhaatster!

Nee, ik had eerst mondeling er was 1 leraar bij en toen moest ik spreekbeurtje houden en was er buiten wat aan de gang keek die docent hele tijd langs me heen , om te kijken wat ze aan het doen waren , dus ik zei : als het nu al niet meer interessant is stop ik wel hoor , en toen werd ze rood en zei ze nee sorry ga verder (ik had wel hoog punt toen :D)

:D

Ik heb zelf de volgens mij best wel irritante eigenschap om tijdens een gesprek halverwege de zin even te vergeten wat ik ook alweer aan het zeggen was en dus even stil te vallen, lijkt me ook wel vervelend voor degene die er naar moet luisteren

(y)

Vervelend van mijzelf is dat ik in een conversatie meerdere antwoorden aan het bedenken ben om mijzelf zo goed mogelijk te verwoorden en dat ik dan halverwege mijn zin ineens een andere kant opwil met mijn zin waardoor het resultaat een onsamenhangende zin blijkt te zijn en ik niet uit mijn woorden kom.

(tegen vriendje )

ik moet je iets vertellen

ik hou van ......... eeeuhmz :confused:
waar was ik nou :eek:

Als die persoon mij heel erg aankijkt, of niet aankijkt.
Serieus ingaat op niet-serieuze dingen die ik zeg (en dat is zo'n beetje 99%)
Als ik iets heb gezegd en de ander begint over héél iets anders, zonder eerst te reageren op mij.
Als de ander niks anders zegt dan "weet ik nie"
Als iemand bij wát je ook zegt over zichzelf begint.
Als iemand bij een verhaal blijft hangen bij onnodige details.

...was dat 't? lijkt me sterk..naja ik kom er later wel weer op.

iemand die je de hele tijd in je ogen zit te kijken, kan ik niet tegen :o

en mensen die steeds zo'n irritant stopwoordje gebruiken, "even" of "ja" enzo.

mensen die om zich heen kijken of ze iets interesanters zien.
mensen die door je heen lullen
mensen die 'oh even tussendoor' doen

Vraag: Zullen we dit of dat doen?
Antwoord: Ja
:rolleyes:

Mensen die er niet bij zijn.

Mensen die me onderbreken als ik iets aan het vertellen ben. Daar kan ik me echt gruwelijk aan ergeren :mad:

Mensen die overdreven hard lachen, waarbij je zo ziet dat het nep is, zoals bij Tooske.

Ik praat gewoon niet met mensen waarvan de conversatiestijl me niet aanstaat.

(y) Die zijn ERG, he!!!

Mensen die niet weten waar ze het over hebben, mensen die niet weten waar ik het over heb, en mensen waarvan ik niet weet waar zij het over hebben. Al is dat laatste niet altijd waar.

Dat mensen niet blijken te luisteren. Dan staak ik onmiddelijk de conversatie, had je maar op moeten letten.

als je stoned bent en iemand vraagt waar je het nou net over had

Mensen die je niet aankijken, mensen die zelf er de hele tijd doorheen praten.

Hahahaha dat heb ik heel vaak, dan boeit het me gewoon niet wat er verteld wordt en dan zit ik niet te luisteren, maar soms dan vragen ze ook wat en ik zeg dan van wat zei je dan begint het opnieuw maar dan moet ik wel luisteren omdat die persoon dus wat gaat vragen.

mensen die

- me de hele tijd continu aanstaren diep in m'n ogen :o
- me helemaal niet aankijken of heel soms schichtig
- niet of amper luisteren
- doen alsof ze luisteren, maar achteraf blijkt dat ze helemaal niet hebben verstaan/begrepen of weinig
- telkens "uhm" of "weet je" of andere stopwoordjes
- op hun hoofd krabben
- mompelen/onverstaanbaar zijn
- die altijd gelijk willen hebben/doordrammen
- me niet uit laten praten/boven me uit schreeuwen/harder praten
- beginnen te schreeuwen
- niet voor rede vatbaar zijn
- zichzelf altijd herhalen
- geen interesse in me tonen
- de hele tijd over zichzelf praten
- overdrijven
- onzin uitkramen

enz...

Mensen die onduidelijk praten.

Dat mensen nadat je iets tegen ze hebt gezegd, vragen: "Oh, wat zei je ook alweer?". En dan heb ik geen zin meer om het te herhalen en dan is het: "Maar ik vind het wel interessant hoor".

De rotzakken.

Iemand die het na 9 maanden heeft uitgemaakt en daarna aan mij vraagt wat ik van zijn nieuwe schoenen vindt, terwijl ik helemaal overstuur zit te huilen...

Mensen die tegen me praten.

inderdaad en ook van mensen die te dicht bij me gaan staan tijdens een gesprek ben ik niet gediend.

misschien ligt het aan je uiterlijk :o

:nono:

ik zei het nog netjes :o
ik had natuurlijk ook kunnen zeggen

misschien ben je wel een lekker geil wijf ! :p

Mensen die jouw gesprek onderbreken omdat ze een bekende zien en daarmee een lang gesprek aan gaan knopen. Sta je daar als een zoutzak een beetje op de ander te wachten.

Idd. Dan ga ik altijd maar naar beneden kijken :o

Conversaties zelf.

en mensen die een gesprek verstoren zonder even te vragen of ze niet storen en dan met een of andere onzinnige vraag komen.

Verder weet ik van mezelf dat ik mensen weinig aankijk als ik naar ze luister, ik zit dan met een pen te spelen of zo, dat kan volgens mij best wel irritant overkomen maar juist dan luister ik heel geconcentreerd. Maar als ik mensen aankijk als ze praten heb je kans dat ik niet of gedeeltelijk hoor wat ze zeggen omdat ik ben afgeleid door hun hoofd dat beweegt of waar een plukje haar verkeerd zit etc.

vast wel

meestal zijn de verhalen wel wat langer dan 1 zin als ik even mn zin vergeet ;)

Dat is ook één van mijn topergernissen ja. Maar ik vind het dnek ik nog wel erger als ze zich laten afleiden en je dan écht volledig gaan negeren.
Ook vind ik het irritant als je veel met mensen op moet trekken die in hun conversaties niet boven het niveau van roddelen uit kunnen komen.

Mensen die slechts met je proberen te praten om aandacht te krijgen en binnen het ontstane gesprek ook alleen maar dat doel voor ogen lijken te hebben.

Het hardst lachen, in een gesprek met meerdere personen zó gaan staan dat het lijkt alsof de spreker zich naar hem richt en ook alle vragen en opmerkingen zo opvatten... vreselijk.

als mensen met je aan het praten zijn, en je bent heel even afgeleid, en je vraagt ze daarna om verder te vertellen, en ze zeggen: 'nee laat maar, ik ben het al vergeten'.

*ik ben zelf zo'n persoontje...*

Ik ben zelf erg irritant om mee te praten; ik dwaal voortdurend af waardoor ik mijn verhaal niet afmaak, ik vergeet steeds waar ik het ook al weer over had, ik begin soms een anekdote en dan weet ik niet meer hoe het verder ging, ik gooi hoe dan ook overal anekdotes tussen, ingeleid door 'ja, dat was ook eens met/bij...', ik kan niet stilstaan, ik ratel, ik mompel en als ik niet oppas dan stotter ik ook nog, ik onderbreek mensen maar als ik zelf onderbroken wordt blijf ik stug doorpraten, ik weet vaak ook niets meer te zeggen na een tijdje, en dan ga ik stomme dingen verzinnen om het gesprek op gang te houden. Bij andere mensen erger ik me niet aan deze dingen omdat ik er alle begrip voor heb, maar ik besef wel dat het best irritant moet zijn.

Bij andere mensen erger ik me eraan als ze aan één antwoord niet genoeg hebben en voortdurend herhalen wat ze een seconde eerder ook al hebben gezegd. Die dingen doe ik zelf dan weer niet.

Mensen die iets willen vertellen, maar dat niet doen... en dus gaan porren met dingen om je nieuwsgierig te maken tot je er naar vraagt. Als iemand me iets te vertellen heeft, vertel het me dan gewoon.

Inderdaad. Aandachttrekkerij heet dat. (n)