Vriendin op kamers met 3 andere mannen.
 

:s

Mijn vriendin gaat naar alle waarschijnlijkheid op kamers met drie andere, onbekende studenten. Momenteel hebben we bijna twee jaar verkering, dus op dat gebied zit het allemaal wel goed. Het probleem is ook niet dat ik haar niet vertrouw, want dat doe ik echt wel. Het probleem is wel dat ik bang ben voor hetgeen dat komen gaat; dat ze veel gaat stappen, dat ze veel nieuwe mensen leert kennen en dat ze misschien wel verliefd wordt op iemand anders. Ik heb namelijk eerder meegemaakt dat een ex-vriendin van me vreemdgaat met een jongen waar ze verliefd op was. Uiteraard hoorde ik dit pas ongeveer een maand later, maar dat terzijde.

Normaliter ben ik geen persoon die snel om advies vraagt, maar nu was ik toch echt benieuwd wat de L&R bezoekers hierover te melden hebben. Ik weet dat het onterecht is dat ik me zoveel zorgen maak, maar aan de andere kant ben ik bang dat ze veel dingen zonder me gaat doen waarbij we misschien uit elkaar kunnen groeien. Begrijp me niet verkeerd, want ik hou echt zielsveel van deze meid. Al 2 jaar lang.

Heb jij ooit eerder in deze situatie gezeten? Wat deed je toen? Ook andere mensen mogen uiteraard reageren, graag zelfs.

Wat jij beschrijft is de universele angst voor het gevaar dat alle veranderingen nu eenmaal met zich meebrengen: het gevaar dat ze ook eens wat verder gaat kijken dan haar neus lang is.

Maar waarom zou ze? Ze zal nieuwe ervaringen opdoen, maar waarom zou ze dan meteen jou maar inruilen? Jij houdt van haar, zij van jou, al twee jaar. Je zal er op moeten leren vertrouwen, dat haar liefde voor jou blijft, ook al zal ze misschien minder tijd en aandacht voor je hebben.

ik begrijp best waar je bang voor bent, zou ik vast ook zijn, maar je kunt er vrij weinig tegen doen, toch?
proberen het leuk te hebben en niet te argwanend zijn, denk ik...

Wat wou je dr aan doen?

Kan begrijpen dat je dat vindt, ze zal ook wel veel nieuwe mensen ontmoeten. Ik snap je probleem, maar je kunt er vrij weinig mee. Wel er met haar over praten, maar dan houdt het wel op.

Wel met gaan studerende vriendjes, en geloof me, dat gaat niet goed. :D

Ja, dat is inderdaad perfect verwoord. :o

Jamaar, ik zal nooit de zekerheid hebben dat die liefde blijft. Liefde is vergankelijk, net zoals rozen dat zijn. Waarom zou ze mij niet inruilen wanneer ze een leuke student aan de haak slaat waar ze knetterverliefd op is? Die spanning, die nieuwe ervaringen tellen dan misschien wel zwaarder dan de lange tijd die wij al samen zijn.

Ik kan er inderdaad niets aan. Ik gun 't haar ook echt wel, daarom steun ik haar ook. Ik heb haar gezegd hoe ik erover denk, maar ze zegt alleen dat ik haar moet vertrouwen en eigenlijk doe ik dat ook wel.

Eigenlijk he, zou ik haar het liefst in een glazen kooi stoppen waar alleen ik toegang tot heb. :D :o

Je hebt gelijk, ik kan haar ook alleen steunen. :)

Huh, wat bedoel je te zeggen? Dat het niet goed zal gaan? Waarom denk je dat dan?

succes alvast (y)

Ook zonder dat ze op kamers zit met 3 mannen, kan ze nieuwe mensen leren kennen waar ze op verliefd wordt. Die 3 mannen meer of minder zal echt het verschil niet maken.

En wat nou als ze bij jou blijft en niet op kamers gaat bij 3 mannen en niet het studentenleven in duikt? Kan ze dan niet op een ander verliefd worden?
Tuurlijk wel, ze kan dat al 2 jaar lang. Maar dat doet ze niet, omdat ze voor jou heeft gekozen! Zij verhuist dus wel, maar de keuze voor jou blijft nog steeds staan, net als de afgelopen 2 jaar en net als dat jij al 2 jaar voor haar kiest.

Ik kan er weinig over zeggen, ik weet niet hoe goed jullie relatie is. Toen mijn vriend op kamers ging in een andere stad ver ver ver van mij vandaan, was het binnen 2 weken uit omdat hij was vreemd gegaan daar.
Dat ze met 3 jongens in één huis woont zegt echter weinig, daar zou ik me niet druk over maken. :)

Bij 9 van de 10 meisjes die ik ken die een vriendje heeft gehad uit de plaats waar de ouders vandaan komen was de relatie snel over op het moment dat ze op kamers gingen wonen...
En het is al gezegd...veel kun je er niet aan doen...hoe kut het ook is.

Als je van haar houdt dan accepteer je haar keuze dat ze met iemand anders of in haar eentje zich prettiger voelt in die hele nieuwe omgeving. Als je nog verliefd op haar bent, dan kan ik begrijpen dat dit veel moeilijker te aanvaarden is.

Inderdaad. Dus als je je relatie niet op het spel wilt zetten, zou ik iets anders verzinnen. ;)

kheb hetzelfde... :( mn vriend wil ook op kamers gaan.. ben vooral bang voor het feit dat ie weg is, veel zonder me gaat doen en tja, dus ook met andere mensen... en dat ie danverliefd word....
naja, niet veel aan te doen, gewoon niet al teveel zorgen over proberen te maken... :(

Dat is wel lastig inderdaad ja. Maar je moet haar gewoon vertrouwen, en als jullie elkaar echt leuk vinden, komt het wel goed. Maar op je opmerking dat jullie uit elkaar gaan omdat zij iemand anders tegen komt in haar studiestad, moet ik even reageren. Zij kan ook in haar huidige woonplaats een ander ontmoeten.
Maar als ze in het weekend thuis komt, moet het wel te doen zijn toch? :)

Laten we dit even voorop stellen; als ze op kamers gaat woont ze dichter bij mij dan wat nu 't geval is. :D

das toch juist prettig? Ik snap je angst wel, hoor... maar zie er het positieve van in!

Ik zou het ook nooit tegen willen houden. :)

Tsjah, ik mag hopen dat dit niet de waarheid zal worden. Volgens mij maakt 't wel verschil dat ik haar niet minder zal gaan zien dan eerst. Misschien zelfs wel vaker, omdat ze nu bijvoorbeeld ook bij me mag slapen (mag namelijk niet van haar ouders, maar ook dat terzijde). Het enige waar ik bang voor ben is, zoals eerder gezegd, dat ze daar andere mensen leert kennen en dat ze eventueel verliefd op iemand anders wordt.

Dat doe ik ook wel, zeker wel. ;)

dan is t goed... de angst waar jij t over hebt, ken ik heel goed. maar wat al meer mensen gezegd hebben: er is in feite niets veranderd. Ze kan idd verliefd worden op iemand anders, maar dat was al zo. En krampachtig haar vasthouden werkt in je nadeel, denk ik... geniet van het feit dat je dichter bij dr bent, maar verstik haar niet.

ofzo :)

Wijze woorden, inderdaad. Vreemd hoe de realiteit en de gevoelsmatige kant van relaties zo tegen elkaar in kunnen gaan.

Bedankt, iedereen.

Beste Veldheer: :p

1- Draai de rollen om:
Stel dat JIJ nou op kamers zou gaan, bij 3 dames...
Dan zou jou vriendin hetzelfde gaan denken als jij nu doet
Jij weet dan: tsja, IK houd mijn handen thuis, ik houd van haar, ik heb geen behoefte aan andere dames.
Zij denkt waarschijnlijk nu hetzelfde

2- Als jullie relatie écht zo sterk is, dan kan hij deze stap echt wel overwinnen. Als ze vreemd gaat, is ze je niet waard.
Als ze je bedonderd, ben je beter af zonder haar, dan met haar
________

ps: zat bijna in hetzelfde schuitje, mijn vriendin gaat wel op kamers, maar waarschijnlijk gaat ze eerst een jaartje werken en begint ze daarna pas aan haar studie. Dit geeft me toch een geruststellender gevoel, hoe raar dan ook

ik snap hoe je je voelt.
het zou mij ook helemala niks lijken als mijn vriendje op kamers met 3 mieden zou gaan..
ik denk dat je het beste hier goed met haar over kan praten en ook eens met haar kamergenoten kennis maakt.. dan weet je hoe ze eruit zien etc..
Misschien dat dat iets helpt.

Ik ben er ook bang voor, tegen beter weten in..

Mijn vriend gaat straks ook studeren, maar gelukkig blijft hij nog wel thuis wonen. Ik ben ook bang dat hij veel veranderd en dat we uit elkaar groeien. Ik wil het er nog wel met hem over hebben, maar verder weet ik eigenlijk wel dat het onzin is om er zo bang voor te zijn. Uit elkaar groeien of verliefd worden op iemand anders kan altijd gebeuren, maar waarom zou dat gebeuren als je relatie goed is?

Maar ik denk niet dat je per sé bang hoeft te zijn voor haar kamergenoten, want die 3 mannen meer of minder maken idd niet uit.

Na 2 jaar zit het vast wel goed, lijkt mij :)

Als tegenwicht voor de post van Kadaver: In mijn werkgroepje zitten 6 meisjes, die allemaal op kamers zijn gegaan toen ze begonnen met studeren, en allemaal in de zesde een relatie hadden. Daarvan is bij 1 de relatie uitgegaan om die reden; bij de rest is de relatie hoe dan ook nog niet uitgegaan.

Volgend jaar gaan mijn vriend en ik beide op kamers.
Maar niet in dezelfde plaats. Hij in Tilburg, ik in Wageningen.
Ik denk dat het wel fijn is dat we allebei iets nieuws gaan doen, want je weet dan wat er alsware ´omgaat´in het leven van de ander. (Ik bedoel de nieuwe dingen, studie, uitgaan, nieuwe vrienden maken).

Als iemand thuis achter blijft, lijkt me dat wel vervelender.

Wij gaan het zeker te weten niet van te voren uitmaken, we zien wel hoe het allemaal gaat. Ik denk dat het goed kan werken iig.
En zeker als je al een langere tijd een relatie hebt.

Ik denk idd dat je vriendin wel zal gaan stappen, want ze wil daar vast nieuwe mensen leren kennen. Maar jij kan toch gewoon regelmatig mee gaan? En ook gewoon nara haar toe gaan op dr kamer (kennis maken met de 3 andere mannen)
Dan weet je waar ze is, hoe het daar is etc, en is het voor jou mss makkelijk om haar achter te laten..

toen ik op kamers vertrok had ik ook een relatie van twee jaar (twee jaar en vijf maanden om precies te zijn). ik leerde heel veel nieuwe mensen kennen, werd ook al redelijk snel verliefd op iemand anders.
ik leefde in een totaal andere wereld dan hij: ik had massa's vrijheid, had een eigen kamer in een huis waar ik niemand kende (dus geen commentaar over al die mensen die op bezoek kwamen, die niet mijn vriend waren), slechts een paar mensen waarmee ik dagelijks omging kenden mijn vriend (en eigenlijk vonden die het helemaal zo raar niet dat ik verliefd werd op iemand anders: we pasten nu eenmaal niet bij elkaar!)... ik kon doen en laten wat ik wou.
dat is dan ook falliekant verkeerd afgelopen. ik ben vreemdgegaan (redelijk zwaar vreemdgegaan, eerlijk gezegd), heb zijn hart gebroken en redelijk zwaar laten vallen.

het ergste is dat ik er ABSOLUUT geen spijt van heb.



persoonlijk denk ik: hoe langer je al samenbent als één van de twee op kamers gaat, hoe groter het risico...
de persoon die op kamers gaat ervaart ineens zoveel meer vrijheid: vijf dagen per week zonder controle, tientallen nieuwe mensen leren kennen, uitgaan zoveel je wilt, flirten zoveel je wilt...
ik ondervond dat ik het zonder m'n vriend veel leuker had dan mét, elke woensdag kwam hij langs, en elke woensdag opnieuw had ik hetzelfde gevoel: 'moet dat nu écht? :s'
ik merkte pas op kamers dat de liefde al làng over was gegaan, ongemerkt... ik miste hem niet, had niet de behoefte hem elke dag te horen, had àbsoluut niet de behoefte hem meer dan één of twee keer in de week te zien.
ik voelde me alsof ik twee jaar van m'n jeugd aan m'n neus had laten voorbijgaan. die twee jaar heb ik op drie maanden goed ingehaald, ik herleefde echt!

mijn ervaring is: koppels die nog niet zo lang bij elkaar zijn, zijn nog verliefd genoeg om héél veel te overwinnen. koppels die al wél lang (+1 jaar) bij elkaar zijn, gaan vaak inzien dat hun relatie niet veel voorstelde, dat ze best gemakkelijk zonder elkaar kunnen, dat het verlangen niet groot is elkaar te zien of te horen, dat het gemakkelijk is om verliefd te worden op iemand anders...

je moet sterk in je schoenen staan als koppel, om zo'n totaal nieuwe situatie de baas te kunnen, en je moet als persoon al heel sterk in je schoenen staan, om met zoveel vrijheid te kunnen leren omgaan...

ik hoop dat het bij jou beter afloopt dan in tachtig procent van de gevallen ;)


xxx


[edit] ik lees net dat ze nu dichter bij jou gaat wonen dan eerst het geval was... :) dat is een heel erg pluspunt hoor, maatje :) bovenstaande geldt namelijk voor koppels die gewoon zijn elkaar vaak te zien, dus dicht bij elkaar wonen! die kunnen dan namelijk niet goed omgaan met de afstand die plots gecreëerd wordt, de vrijheid die ontstaat etc... als je het zowiezo gewoon bent elkaar niet zo heel erg vaak te zien, lijkt het me niet zo'n onoverkomelijk probleem... ze had in het verleden zowiezo kans genoeg om zonder jouw gezelschap mensen te leren kennen, dus ook kansen genoeg om verliefd te worden op iemand anders... ik zou me niet al te druk maken, wees gewoon blij dat je haar nu misschien gemakkelijker kan opzoeken! :)

ik duim iig ;)


xxx

ja als mijn vriend ook bij meisjes in huis zou wonen, dan zou ik er ook problemen mee hebben. waar maak je je druk om echt? jullie zijn al 2 jaar samen en als ze dan ineens voor een van der huisgenoten zou gaan dan is dat eerder een hint dat het al niet goed zat tussen jullie. maak je geen zorgen en als je er echt niet tegen kunt, dan moet je gewoon samenwonen

hoezo stigmatiseren :rolleyes:
sorry hoor maar ik geloof dus echt niet dat als wanneer je op kamers gaat en je hebt al een relatie van langere tijd, dat er dan 80% kans is dat het over gaat. ronduit gelul dus want als een relatie al niet echt goed zit dan laat je die niet doodbloeden door op in jouw ogen dus op kamers te gaan. ik heb zelf een relatie van 2,5 en mijn vriend is sinds een half jaar ofzo zijn ouderlijk huis uit en het gaat zelfs zo goed nu tussen ons dat we samen staan ingeschreven voor een appartement. ik zeg niet dat relaties nooit over kunnen gaan maar het is zeker niet 80%!!!

ik zeg dan ook "mijn ervaring is" (de drie woorden die jij er zo tactisch hebt afgeknipt om te kunnen katten op wat ik zeg). ik stigmatiseer helemaal niet: ik zeg gewoon dat tachtig percent van de koppels DIE IK KEN uit elkaar zijn gegaan in het eerste jaar dat één van de twee op kot ging.

Nee mijn relatie is ook niet uit sinds ik op kamers woon!!!


@Veldheer: Ik snap jou probleem precies. Nou ja ik zit dan aan de andere kant, en ik ben degene die op kamers is gaan wonen. Ik heb hier goed over moeten nadenken voordat ik daaraan begong, omdat ik wist dat ik nieuwe dingen zou tegenkomen, dat ik tijdens het uitgaan leuke jongens zou tegenkomen etc. Toch ben ik er aan ''begonnen''. Het is mss wel wat adners, omdat ik niet met jongens in huis woon, maar goed dan alsnog kunnen er dingen gebeuren die een relatie stuk maken.

In het begin heb ik ook redelijk vaak getwijfeld of ik het nog wel wilde, deze relatie, en of ik niet moets kiezen voor het spannende nieuwe. Dat is maar even geweest, ik ben er vrij snel zeker van geworden dat ik zoveel om mijn vriend geef, dat ik zo gelukkig met hem ben, en dat ik hem echt niet kwijt wil!! En zeker niet voor het spannende nieuwe, of wat dan ook.

Het gaat ook echt super goed tussen ons. Ik zie hem alleen nog maar in het weekend (en dat was in he begin echt wennen omdat ik hem eerst iedere dag zeg!), maar het went, en we hebben volgens mijn zus echt een super relatie, de beste die zij kent!

Mijn moeder vond het juist wel goed dat ik op kamers ging wonen en hem hier ''achter'' liet. Ze had zoiets van je bent toch nog redelijk jong, woon je bij elkaar in de buurt dan ben je toch sneller geneigd om aan iemand te blijven plakken. Terwijl als je uit elkaar woont (en een heel ander leven leidt eigenlijk), dan is het toch anders. Maar zei ze... als het echte liefde is, dan blijft het aan, en gaat het uit, dan was het mss anders toch vroeg of laat een keer fout gegaan.

Ik zou je niet teveel zorgen maken, het loopt zoals het loopt, je kan natuurlijk wel veel zorgen maken over jullie, ik denk dat het wel een idee is om hier met haar over te praten, dan weet je ook hoe zij erover denkt.

Sterkte ermee, maar echt het kan dus echt goed (blijven) gaan!!!!

Ik woon sinds een tijd ook op kamers met 2 meiden en 2 jongens in huis. En natuurlijk heeft mijn vriend het daar moeilijk mee wat ik ook allerzins begrijp. Ik zou het ook niet zo even van me af kunnen zetten. Het risico zit er altijd in en daar zijn wij ons ook wel degelijk van bewust. Wij zijn nu 2 en half jaar samen en passen goed bij elkaar, we verwachten niet dat er iets zal gaan gebeuren omdat we nog veel te veel van elkaar houden, maar het risico zit erin.

Tot nu toe ben ik nog niet in de verleiding gekomen en dat was ik ook niet van plan om te laten gebeuren, maar als het wel gebeurt, tja... Je weet dat het kan gebeuren. Het is maar net hoe je er mee omgaat. Zeg je: oke, het is even slikken, maar ik vertrouw op haar dat als ze in de verleiding komt ze daar eerlijk over is, ik accepteer dat het risico erin zit en geniet van haar, of je zegt: oh shit, dit gaat helemaal verkeerd aflopen, ik moet haar in de gaten houden, ik ga me elke dag zorgen maken en elke dag bellen ed.

Dat laatste geval is de voornaamste reden waarom stellen die al wat langer samen zijn na het eerste jaar dat 1 van de 2 op kamers gaat uit elkaar gaan. Je gaat op kamers voor je vrijheid en zelfstandigheid. Het is dan niet fijn om een partner te hebben die je elke dag op de 1 of andere manier komt controleren. Dat wordt je al heel erg snel zat dus dat zou ik je niet aanraden.

Meer kan ik niet zeggen eigenlijk hierover. Het is maar net hoe je ermee omgaat wat de kans op slagen of falen grotendeels bepaald (natuurlijk zijn er altijd factoren van buitenaf waar je totaal geen invloed op hebt, en dat zal je altijd moeten accepteren en ook hier komt het neer op hoe je ermee omgaat: werk je het in de hand door controles uit te voeren of accepteer je het en vertrouw je op haar liefde voor jou)

dit herken ik. Als je gaat studeren veranderd je leven ontzettend, zeker als je hierbij op kamers gaat. Je leert in een korte tijd snel nieuwe mensen kennen, en je leven verandert. Vanuit het beschermde wereldje van je ouders, naar de wijde wereld, waarin je zelf alles kan bepalen.

Een relatie kan standhouden, maar is moeilijk. Je ziet elkaar weinig, bent met je hoofd (zeker in het begin) meer met alle nieuwe indrukken dan bij je leventje thuis. In de loop van de tijd ga je je steeds meer loslaten van je thuisleventje, en je steeds meer settlen in een nieuwe stad.

Ik moet erbij zeggen: het kan goed gaan! Maar de kans is niet groot. En 1 ding ga haar niet beperken in haar doen en laten. Want het studentenleven daar moet je echt van genieten , (met of zonder vriend thuis).