Natuurlijke Staat
 

Als we de psyche van de mens bekijken, merk je dat we veel verschillende staten van bewustzijn kennen. We kennen ook veel emoties.

Maar zou het kunnen zijn, dat er een natuurlijke staat bestaat. Een staat waar in we altijd verkeren, maar dit misschien niet altijd zo beleven.

Een staat waarin de zon altijd schijnt, waarin je altijd liefde voelt en geen angst, een staat waarin je van je zelf en anderen houd, waarin je ecstacy voelt en waarin je gellukig bent.

En dat eigenlijk al het andere wat niet zo is, slechts een afleiding is, dat onze ogen wegtrekt van deze innerlijke staat.

Als je je zelf afvraagt waarom alles bestaat, wat ik wel eens doen, dan denk ik bij mezelf. Waarom zou er in godsnaam dingen bestaan die ons heel kut kunnen doen voelen, als er niet de original state is om naar terug te keren. Ik denk dat het een groot avontuur is om deze staat weer terug te vinden.

Omdat het niet realistisch is te denken dat de zon altijd schijnt. Negatieve emoties hebben gewoon een functie. Angst is gezond. Het ontbreken van negatieve impulsen, het verkeren in een chronische staat van geluk lijkt me zelfs gevaarlijk. Het neemt de drang tot ontwikkeling weg. Waarom een huis bouwen als de zon altijd schijnt?

angst is helemaal niet gezond behalve angst voor straf in het geval van kwaad doen. integendeel, door geluk leef je en wil je jezelf ontwikkelen. angst is primitief. ja waarom? als je toch kan leven zonder huis waarom dan 1 bouwen als je niet wilt?
ik weet het niet hoor, ik hoef dan geen huis te hebben.

De angst moet niet gaan overheersen, maar het lijkt me nuttig als het in zekere mate aanwezig is. Angst zorgt ervoor dat je je indekt - dan heb je tenminste een huis mocht het gaan regenen.

Daarnaast denk ik niet dat geluk tot ontwikkeling leidt, maar een bepaalde mate van ongeluk. Of beter gezegd; ontevredenheid.

nou ik bouw geen huis uit angst, maar omdat ik droog wil blijven. en niet koud. als ik angstig was, zou ik de kracht verliezen dat huis te bouwen.
hoe kan dat nou, geluk is tevredenheid.

Als er geen angst, narigheid en ongeluk was, zou er ook geen geloof nodig zijn Isa. Het gros van je gedachten zou onnodig zijn. Er zou minder creativiteit bestaan en minder filosofie.

angst en ongeluk en narigheid zijn niet synoniem. en ik zie het verband niet. je kan toch ook geloven terwijl je juist in een hemelavchtige omgeving leeft? natuurlijk is de ware test van geloof wel iets wat plaatsvind in een nare omgeving dat is weer wel zo. en dan zou je gewoon andere gedachten hebben betere gedachten is daar iets mis mee? hoezo zou er geen filosofie zijn? je kan juist niet nadenken als je zeer depressief bent. Geluk leid tot inzicht en daardoor willen mensen des te meer hun passie volgen, en dat kan ook kennis opdoen betekenen. en geluk maakt zeer creatief.

Ja, er is niets zo dat het ontdekt kan worden, of teruggevonden, er is alleen iets waarvan het ontkennen ervan kan worden gestopt.

Ja, die staat bestaat!! de orginele staat,het leven zelf...

We zijn hier op aarde in een tijdelijke verschijningsvorm waardoor we ons ware ZIJN vergeten. Maar er zijn ''wake-up calls'' en dan krijgen we soms een glimp te zien van ons prachtige wezen.

Mooi gezegd... ;)

Ik vraag me af of deze staat bestaat. Als we in absolute termen spreken dan.

Mensen zijn altijd geneigd om in absolute termen te denken. Nou is wat shoarmaschaap bedoelt volgens mij ook een absolute staat. Namelijk, alleen gelukkig, totaal niet ongelukkig.

Maar volgens mij bestaan er alleen grijstinten. Geen zwart en geen wit. Het kan altijd zwarter, het kan altijd witter.

Om maar eens een voorbeeld te geven, stel dat je op de fiets zit en een zolang mogelijk stuk wilt fietsen. Na een X aantal kilometers zegt iemand misschien ik kan niet verder. Maar dat kan wel. Je kan je uiteindelijk zover ontwikkelen dat je net als die ene gast de hele wereld rondfietst en zelfs nog verder... Dat bewijst voor mij dat er geen absolute termen bestaan.

Ander voorbeeld. Veel mensen denken volgens mij dat we ons niet verder kunnen ontwikkelen dan de robot die ons compleet verzorgt terwijl wij met een hawai-drankje van de zon genieten. Maar volgens mij is er dan nog ruimte voor verbetering.

Ik denk wel dat er een soort natuurlijke staat is, maar ik denk niet dat je in die staat ultiem gelukkig bent. Alle gevoelens die je hebt, worden veroorzaakt door bepaalde chemische reacties in je lichaam en deze worden op de één of andere manier gestart door bepaalde gebeurtenissen in je omgeving.
In die natuurlijke staat, denk ik dat die reacties tot een minimum worden beperkt en zul je volgens mij dus juist heel weinig voelen.

dit neigt een beetje naar de discussie over perfectie.

want als je al jaren in die staat waar jij het over hebt verkeerd, gaat dat dan niet vervelen? En wie zegt dat dat we nu niet in die extase verkeren, maar dat we er al helemaal aan gewend zijn?

in ieder geval kun je denk ik, doordat perfectie niet bestaat, geen geluk ervaren zonder ongeluk.