I begged you not to go..
 

Hoi.

In mijn eerste post op dit forum wil ik jullie graag een probleem voorleggen, mijn probleem.

In september ben ik een relatie aangegaan met een meisje, en (ondanks wat kleine "normale" ruzie-tje) gaat dit héérlijk. En zoals het er nu uitziet, zou ik niets anders willen dan dit voortzetten.

Er is alleen iets wat dit lichtelijk in de weg staat. M'n vriendin is serieus aan het overwegen om één of twee jaar te gaan wonen en studeren in het buitenland. Nu snapt iedereen wel dit ik niet zie zitten, maar ik zit ook een beetje met een dilemma.

Als ze tegen me zegt: "oh! Het lijkt me echt leuk om te gaan" of als ze uberhaupt over begint, word ik al sip. Ook als ze vraagt wat ik ervan vind dat ze gaat, kán ik niets anders antwoorden dan "ik wil niet dat je gaat, ik zou je erg gaan missen".

Maar als ik erover nadenk, is dit helemaal niet eerlijk. Ik bedoel, ze mag haar droom toch niet vergooien voor een jeugdliefde (Ik dus)? Moet ik haar niet steunen en helpen om alles te regelen? Moet ik me eigenlijk gewoon niet aanstellen, en me socialer opstellen? Heb ik al het recht om verdrietig te zijn? Praat ik haar zo een schuldgevoel aan?

Wat moet ik doen? Wat zouden jullie doen?

Ik zou niet net alsof doen dat je het leuk vindt, als je dat in werkelijkheid niet vindt. Ik zou wel eerlijk tegen haar zijn en het probleem met haar bespreken.

als het mij zou overkomen dan zou ik wel blij zijn voor mijn vriend dat hij die mogelijkheid krijgt. maar ik zou ook wel zeggen dat hoe blij ik voor hem ben, dat ik hem wel heel erg ga missen.
je moet eerlijk zijn tegen haar
ik vind dat je tegen haar gewoon moet zeggen van :"ik ben heel blij voor je dat je dit misschien gaat doen, maar dat neemt niet weg dat ik je heel erg ga missen"

zoiets ongeveer :o

eens..
moeilijk...moeilijk...

Ja hier ben ik het mee eens, eerlijk tegen haar zijn dat je haar heel erg zal missen, maar van de andere kant toch wel zeggen dat het haar niet misgunt ofzo!

Hoe denkt zij hier eigenlijk over? *ik ben namelijk afgelopen jaar aan de andere kant van NL gaan studeren, en heb toen hier mijn vriendje ''achtergelaten'', ik heb hier echt HEEL goed over moeten nadenken, en heb me ook vaak erg schuldig gevoeld tegen over hem*

Ik denk dat deze ietwat tegenstrijdige gevoelens vrij normaal zijn.
Waarom vertel je haar niet dat je haar droom niet in de weg wil staan, maar zeg er eerlijk bij wat je voelt voor haar.
Er zijn toch allerlei oplossingen, lange-afstandsrelaties...(ik zeg er eerlijk bij... het zou niets voor mij zijn!) Maar mss draait het nog goed uit.

Alvast veel succes,
Lieve

zolang je maar niet alleen maar tegen haar zegt hoe vervelend of hoe geweldig je het vindt is het prima lijkt me.
Vertel haar inderdaad dat je het voor haar heel erg leuk vindt, maar dat jij het eigenlijk heel vervelend vindt en haar heel erg zult gaan missen.
Je mag (moet) haar zeker steunen ook, maar hoeft dan niet meteen ook je eigen gevoelens te onderdrukken, lijkt mij.
sterkte en succes!

Je geeft hier eigenlijk al antwoord op je eigen vraag.
Het is inderdaad niet eerlijk om haar keuze zo te beïnvloeden. Maar als zij goed nadenkt, is het wel dom om niet te gaan vanwege een jeugdliefde. Dat jij het dan op jouw beurt niet leuk vind, is geheel begrijpelijk. Maar je moet ook geen toneel gaan spelen door te zeggen dat je het harstikke leuk vind enzo.
Maar als je blijft zeuren dat je niet wilt dat ze gaat vanwege jou, praat je haar een schuldgevoel aan.
Dus wat ik denk is dat je erover moet gaan praten, of ze het uiteindelijk doet, niet meteen met het argument komen dat ze jou dan als het ware in de steek laat, want dan kom je nergens.
Probeer het rustig uit te praten, laat ieders kant van het verhaal horen en zoek een middenweg.

Ik begrijp jou gevoel hierbij helemaal en het is helemaal niet gek dat je zo reageert. Het is een lastig dilemma. Zo veel mogelijk over praten. Ik snap dat je ook het gevoel hebt dat je haar iets niet gunt maar dat gevoel is onterecht. Je geeft gewoon veel om haar en dan is het logisch dat je haar vreselijk gaat missen. Je kunt haar vragen hoe zij hierover denkt en of jou gevoel tegenover haar wederzijds is. Ik wou dat ik kon helpen verder... maar praat er gewoon over en probeer er samen uit te komen. Heel veel sterkte!

Vertel haar precies wat je hier zegt. Het is uiteindelijk haar beslissing, dus jij hoeft helemaal niet voor of tegen te zijn.

Ik zit op dit moment in precies de zelfde situatie alleen dan ben ik het vriendinnetje die weg gaat... Mijn vriend neemt op dit moment de positie 'Ik-ben-zo-zielig' in. En ik moet zeggen dat dit echt niet helpt... Hierdoor praat je haar inderdaad een ontzettend schuldgevoel aan. Zo erg, dat ze zelfs zal gaan twijfelen over het gaan of niet. Niet eerlijk als je het mij vraagt. Natuurlijk begrijp ik het wel, maar het zorgt wel voor onnodig veel pijn bij je vriendin, want het echt weerhouden van gaan zal je waarschijnlijk niet lukken. Dus hoe je je ook gedraagt het netto effect zal zijn dat ze gaat doen wat ze zelf altijd al heeft gewild. Is het dan nodig het haar dit extra lastig te maken?

Ik ben het eens met de rest, steun haar gewoon in haar beslissing. Natuurlijk 'moet' je aangeven hoe jij er over voelt, en dat je haar super zal missen! Maar doe dit niet elke keer... (n)

Zij mag best weten dat jij het niet leuk vindt, ook al moet je haar wel duidelijk maken dat je het dr wel gúnt. Maar zij moet beslissen wat ze met jouw gevoelens doet.
Ik had dit bijvoorbeeld hoogst waarschijnlijk voor mijn vriend niet gedaan. Ik zou er dan voor kiezen om met mn vriend, als we wat ouder zijn, een aantal weken naar het buitenland te gaan (dus op een andere manier en later, maar dan met hem).
Maar het zou kunnen dat jullie relatie nog te pril is en zij niet weet of dit voor altijd zal duren. Of misschien is deze wens voor haar wel zo sterk, dat ze voor dr gevoel gewoon móet gaan.

Dus je mag haar wel vertellen dat je het niet leuk vindt, maar het blijft haar keuze. Je zal uiteindelijk wel zien hoe het afloopt.

Tuurlijk heb je het recht om verdrietig te zijn of je zorgen te maken! Je houdt van haar en wil haar niet missen! En dat begrijpt ze best.. Praat er met haar over! Maar: wees wel blij en enthousiast voor haar! Je moet haar niet bewust of onbewust "dwingen" dan maar hier te blijven ofzo. Als ze echt wil gaan, moet je haar ook wel steunen vind ik. Ookal is dat moeilijk! Uiteindelijk blijft het haar keus en moet je dat gaan accepteren!

Ik heb toevallig op dit moment een relatie met een jongen die een jaar in het buitenland is gaan studeren, met AFS welteverstaan. Over twee maanden is hij terug, dus ik ben er al bijna vanaf...
Ja kijk ik zal eerlijk zijn: het is verdomd moeilijk geweest. Het had niet veel gescheeld of die relatie had het niet overleefd. Ik garandeer u, als ze weggaat, zal het heel moeilijk worden. En dat moet zij ook weten, ze moet het risico willen lopen dat jullie uit elkaar zullen gaan.
Natuurlijk zal dat buitenland wel een droom zijn van haar, maar het is normaal dat jij je er niet helemaal goed bij voelt, tenslotte zal je haar inderdaad missen, en riskeer je haar ook te verliezen (wil niet doemdenken, maar dat is nu eenmaal de harde waarheid).
Maar als dat is wat ze écht wil, kan je haar toch niet tegenhouden, probeer dan een beetje blij te zijn voor haar. Geloof mij, ik weet hoe moeilijk dat is in de praktijk, in het begin was dat ook voor mij onmogelijk. Maar ja... op den duur komt dat begrip wel, als je genoeg om haar geeft.
In elk geval nog veel sterkte, vecht voor je liefde.

sorry, maar dat is makkelijk om te zeggen. Te veel mensen die weggaan vergeten dat de moeilijkste positie nu eenmaal die is van de persoon die achterblijft. Natuurlijk is dat niet leuk voor jou, maar het is ook niet erg eerlijk om zelf altijd alle positieve dingen te willen. Als je echt je droom wilt volgen, en naar het buitenland wilt gaan, moet je je er ook bij neerleggen dat dit erg moeilijk is voor je vriend. In tegenstelling tot jijzelf heeft hij namelijk niks aan je vertrek, hij volgt er geen droom mee, hij heeft er geen geweldige ervaring bij. Hem de schuld geven van jouw schuldgevoel helpt ook geen van beiden vooruit.
Het is waar dat zielig doen jullie ook niet helpt, maar je moet gewoon begrijpen dat het voor je vriend echt wel moeilijker is dan voor jou. En het is normaal dat hij je dat zegt, nee?

tja, moeilijk. Ik zou tegen haar zeggen dat jij het natuurlijk niet leuk vind maar haar niet zal tegenhouden.
Toen ik nog in mn vorige relatie zat heb ik daar ook veel overna gedacht aangezien ik ook al jaaaaren naar het buitenland wil als ik klaar ben met school en ik me afvroeg hoe het dan met die relatie zou gaan. Ik wist dat hij het niet zou kunnen als ik een paar maanden weg zou gaan en het dan dus waarschijlijk over zou zijn. Ik wist zelf ook niet of ik iemand wel een halfjaar(of langer) kon missen...
Maar wat hij dus vaak deed is als ik ergens enthousiast over was of als ik op vakantie was geweest zonder hem, was heel bot of negatief reageren(soms kreeg ik uberhaubt geen reactie :rolleyes: ) waardoor ik er alweer een naar gevoel van kreeg, dat was dus heel irritant.. Hij was jaloers dat ik dat soort plannen had en wilde er dan ook het liefst niets over horen. Dit was overigens niet aan het begin van onze relatie want als ik geweten had dat hij na een paar maanden zo op 'mijn dingen' zou reageren had ik er allang een einde aan gemaakt.

Jah maar het is ook niet eerlijk op deze indirecte manier iemand te dwingen te blijven terwijl die persoon deze beslissing al had genomen voordat deze persoon in het spel kwam.

En tuurlijk heeft hij niets aan mijn vertrek, ik snap ook dat het voor hem vervelend is. Maar ik vind dat dit niet geuit hoeft te worden in het 24/7 zielig doen. En moelijker vind ik wel een erg groot woord. Even moeilijk. Beide raken we iemand kwijt wat we liever niet hadden gehad. Ook ik ga het daar moeilijk mee krijgen. Tuurlijk is het mijn keuze en zou ik anders kunnen beslissen. Maar om eerlijk te zijn vind ik het ook raar om plannen die al gemaakt zijn te veranderen voor een jongen die 8 maand geleden om de hoek kwam kijken.

Het lijkt me heel lastig. Je moet zoals gezegd wel eerlijk tegen haar zijn, maar ook niet de zielige jongen gaan spelen. Probeer haar te steunen in wat ze graag wil, dan zal ze jou ook goed begrijpen.

Ik heb vroeger altijd gezegd dat ik graag in het buitenland wilde stagelopen/wonen. Dit heb ik gezegd in de tijd dat ik nog nooit een relatie had gehad, en ook dacht dat het misschien wel nooit zou komen. Nu ik eenmaal een vriend heb, waar ik echt zielsveel van hou, weet ik dat ik het niet zou volhouden om hem zo lang te missen. Daarom heb ik ervoor gekozen om niet te gaan (niet dat ik al plannen had gemaakt, maar die plannen ga ik dus nu ook niet maken :)). Maar als zij denkt dat ze het wel aan kan, dan is het een hele mooie ervaring. Wanneer jullie echt helemaal gek van elkaar zijn, betekent zoiets zeker niet het einde van een relatie. Want vergeet niet dat het voor haar ook moeilijk zal zijn om jou te missen!!

echte liefde overleeft zoiets wel denk ik.
althans ik hoop het want ik ga volgend jaar een paar maanden naar afrika. en dat ga ik echt niet laten voor mn vriend want het is mn droom.. t komt wel goed hoop ik.
probeer enthousiast te doen, wees blij voor haar, maar vertel haar ook dat je het eng vindt en erg moeilijk. maar je kunt haar wslijk toch niet tegenhouden (en dat moet je ook niet proberen imho). maar laat haar weten hoe jij je er onder voelt en praat er dan samen over :)

Wees gewoon supereerlijk en vertel haar precies hoe jij erover denkt (maar ook dat je het niet wil verkloten voor haar)

Volumia- Afscheid? daar deed het me een beetje aan denken deze topic..

Verdrietig zijn mag, maar een beetje de overemotionele hippie uithangen als ze er over begint is gewoon flauw.

mee eens, teveel gaan lopen zeiken/janken/snotteren is lam, en dat schuldgevoel helpt niets. wel mag ze natuurlijk duidelijk weten dat je volledig !! achter haar staat in de keuzes die ze maakt, haar verschrikkelijk gaat missen, liever heeft dat ze niet gaat, maar echt.. als je dr zover praat dat ze niet meer wil ben je fout bezig herman

hey!!
Ik ga strax studeren in Leeuwarden, en ik woon nu in Assen. Mijn vriendje ook. Het is 1½ uur in de trein. Ik heb er echt heel erg veel zin in om daar te gaan wonen enzoow, maar me vriendje zegt wel dat hij er al over nagedacht heeft als ik daar dan woon en hij hier. We zien elkaar nu bijna elke dag end at kan dan echt niet! Ik had er eerst nog helemaal niet zo bij stil gestaan; dacht dat ik het wel zou redden.. maar nu denk ik er zelf ook heel erg over na, en ik weet zeker dat ik hem heel erg zou missen.
Maar ik heb hoop en vertrouwen dan onze relatie na mijn 4-jarige studie nog altijd daar zal zijn en dan kom ik lekker weer terug naar mijn stadje Assen...
Tis ff sip, maar ik denk dat we daar gewoon ff over heen moeten. Ikzelf, maar jij ook!!!!!


'xxx' ik in dezelfde situatie

Halleluja!!

na aanleiding van mijn vorige stukje.. omg ik kan wel geschiedschrijver worden ofzoow

haha lichtelijk in de weg :| droom maar lekker verder. ze gaat een jaar weg, die zal zoveel leuke jongens tegen komen. ben je er zo zeker van dat ze dan niet in verleiding raakt?

maak het uit. leef niet gebonden. als je elkaar na dat jaar weer ziet en nog echt van elkaar houdt dan komen jullie weer bij elkaar. waarom zou je gekweld leven omdat de ander er voor kiest bij je weg te zijn?

het is haar keus...je kunt het er nog een paar keer met haar over hebben, om te kijken of ze het écht écht zeker weet....

so I'll go, but I know, I'll think of you every step of the way....