Boos
 

eigenlijk maar iets vrij simpel, in een opwelling geschreven (zoals u kunt lezen :p)


BOOS


En ik
sla
met de
deuren
En de
trappen
kraken
Want ik
stamp
voet

-kom
me
ach
ter
na!-

en ik wacht stiekem
Hoor ik voorzichtige stappen achter mij
Hoor ik je stem die zegt ’t is voorbij?
Hoor ik

…niets

Ik zit boven en heb
spijt
Jullie praten beneden
over de liefde.

Sterk, behoorlijk goed. Leuk hoe het zo kinderachtig begint en dan steeds volwassener wordt, leuk hoe die korte regels aan het begin aan het eind langer zijn geworden, leuk hoe naar voren komt dat je dit in een opwelling geschreven hebt, een van de weinige gedichten die dat ook daadwerkelijk zo laten lezen. De rust die in de laatste strofe tevoorschijn wordt getoverd, het woordje spijt heeft zoveel betekenis dat het inderdaad een eigen regel verdient en en het is gewoon helemaal goed, het beste wat ik deze ochtend gelezen heb tot nu toe (y) .

Ik vind het ook een super mooi gedicht!!! de opbouw is apart en dat geeft net dat beetje extra!!!! en zoals Lovetear al zei:

Leuk hoe het zo kinderachtig begint en dan steeds volwassener wordt, leuk hoe die korte regels aan het begin aan het eind langer zijn geworden

echt gaaf!!! (y)

ik vind het gewoon een beetje zielig :confused:

Ben benieuwd of je het kan onderbouwen.