Ik ben gepakt op mijn stempel.
 

Ik was donderdag nogal kwaad geworden door alles wat er om me heen gebeurde, dus had wat met glazen gegooid.
Ik moest daardoor gelijk opgenomen worden, want ik was toch wel een borderliner en je weet maar nooit. Aldus de leiding.
Ik werd dus opgenomen, maar de Kreek (kliniek) vond het eigenlijk ook maar niks dat ik daar zat en ik mocht dus met ontslag.

Maar als een normaal mens dit had gedaan, had ie toch ook niet gelijk een hele crisis opname gekregen?!

Ik vind het zo flauw over hoe de leiding hier bezig is. Ze doen tegen me alsof ik nu een gevaar ben voor mijn eigen en andermans leven, maar ik heb eigenlijk nog nooit een mens kwaad gedaan en om mezelf nou wat aan te gaan doen...dan kan ik net zo goed een ander wat aan doen.
Ze MOETEN me vandaag spreken, maar ik heb alleen tussen half 3 en kwart voor 4 tijd, maar dan hebben zij geen tijd, maar dan kan de leiding niet, dus moest ik maar wat dingen afzeggen. Maar zij willen mij toch spreken? Ik zit er nou niet echt om te springen om hun te spreken.

Ik heb vandaag ook al een gesprek met mijn psych en dat wordt ook een zwaar gesprek. Als ik twee zware gesprekken op 1 dag heb, dan zit ik vanavond weer in de Kreek.

Het is zo ontzettend lullig hoe mensen hiermee omgaan. O, die heeft borderline, dus als die boos is moet je oppassen en istie gelijk een gevaar voor eigen leven. Waar slaat dit op?!
Het is niet de eerste keer dat dit gebeurd. Ik hoor ook van andere mensen verhalen daarover.

Wat vinden jullie hier nou van? Is het terecht dat mensen met een stempel daarop gepakt worden of is het echt lullig. Is het meer van: Kijk eerst eens hoe die persoon is voordat je erover oordeelt.

Aan de ene kant is het lullig, aan de andere kant ook weer niet. Ik denk niet dat ze er op uit zijn om je 'te pakken', ik denk wel dat ze jou en zichzelf en anderen willen beschermen.

Maar goed, ik ken de mensen daar niet, ik ken jou niet echt, ik weet niet wat er precies is gebeurd, enz...echt 'oordelen' kan ik dus niet.

Het gaat niet echt om mijn verhaal zeg maar, maar meer over het algemeen.Het gebeurd gewoon te vaak, dat mensen zo beoordeelt worden, wat vind je daar dan van?

't klinkt standaard en flauw, maar ik kan er niet echt een mening over geven, zeker geen mening in het algemeen...het ligt te erg aan de situatie waarin het gebeurd.

Al kan ik niet over de situatie oordelen..ik ben het wel voor n deel met je eens.. Als iemand met een 'stempel', in jouw geval dan borderline, iets doet wat niet kan of weet ik veel wat, dan wordt dat automatisch met borderline in verband gebracht zonder dat er werder wordt gekeken hoe de situatie was en of een 'ander mens' ook zo gereageerd zou kunnen hebben..
Zo wordt er dus vaak gedacht.. Ik heb dat ook al heel vaak gehoord. En vaak vind ik het zeer onterecht dat alles wat je doet/niet doet automatisch te maken zou hebben met je 'stempel'... terwijl er zoveel andere dingen mee zouden kunnen spelen..en die vaak niet eens zo vreemd zijn als je gaat kijken naar mensen die bijv. geen borderline hebben..

Je hebt er zelf al een duidelijke mening over dus waarom wil je dan de onze horen?

Ik merk vaak bij jou dat je denkt dat alles wat er gebeurt om je heen, tegen jou gekeerd is. Terwijl je sommige dingen niet persoonlijk moet opvatten en andere dingen misschien heel terecht zijn. Niet alle natuurlijk, maar jij gaat er gelijk al van uit dat het gebeurt om jou in een negatief daglicht te stellen.

Je zegt hier trouwens dingen die je beter tegen de mensen van de Kreek en je psych kunt zeggen.

Vraag ook eens de reden waarom je gelijk werd opgenomen terwijl je alleen maar met glazen gooide.

En als laatste: kijk eens met een helicopterview naar situaties en niet alleen vanaf jouw plek. Er zijn ook nog andere mensen op de wereld.

Misschien als bevestiging? :o
...Dit kan ze misschien door onze mening...

Het idd ergerlijk als men enkel jouw stoornis ziet en niet jou als persoon, maar het is dan ook moeilijk te onderscheiden of het nu wel of niet met jouw borderline heeft te maken.
Ik begrijp maar al te best dan men je daarvoor opneemt, want het KAN gevaarlijk zijn voor je en dan is het puur om jezelf (en eventueel anderen) te beschermen.

Alhoewel ja, het lijkt nogal op een vooroordeel, maar dat blijf je in alle vormen tegenkomen, niet alleen omwille van je stoornis.
Mensen die veel te laat komen zonder reden en dan eens echt niet op tijd konden komen, worden (meestal) ook al vlug verweten dat ze in de fout zijn.

Spreek erover met hen waarom zij dit precies als reden tot opname beschouwden. Speelde er niet wat meer mee dan enkel het gooien van glazen?

Ik weet niet of het al dan niet gerechtvaardigd was (jouw opname), maar ik kan het wel begrijpen. Waarschijnlijk zou ik in hun plaats ook zo handelen.

(Ben je stiekem niet blij dat men zo bezorgd om je is?)

Nou vriendin van mij heeft borderline. En die maakt juist gebruikt van haar ziekte. Komt altijd te laat enzo maar ieder1 houdt haar het handje boven het hoofd dat ze niet hoeft te komen enzo omdat ze nou eenmaal een bordi is. Juist andersom dan bij jou maar wel even flauw. Verder geen nuttige reactie

Nee, dat is waar. Maar mensen met psychische stoornissen kunnen naderhand ook nog veel heftiger reageren op een situatie dan de meeste normale mensen.
Mijn vader is normaal een lieve en rustige man. Maar als hij zijn medicijnen niet inneemt, moet je zorgen dat je uit de buurt bent. Zijn ziekte maakt hem geweldadig en paranoide. Dat is een factor waar je rekening mee moet houden. Je zal vast bijzonder lief en aardig zijn maar de hulpverleners moeten ook rekening houden met jouw ziektebeeld. U snapt?

En het is al eerder gezegd: probeer je in te leven in anderen. Jij bent niet altijd het slachtoffer.

(voor mensen die het nog niet wisten, ik ben de huisgenote van Eend)

Stempels zijn niet eerlijk! Je ben zoals je bent!

En als Knurft zich niet aan kan passen aan Eend met haar eigen problemen, moet Knurft aangepakt worden en niet diegene die weinig tot geen fout gedrag vertoont!
En als Knurft dwars blijft?...Voorbeeld: We zouden in dit huis minder op elkaar letten want daar worden Eend en ik nerveus/gespannen van...Wat doet Knurft? Briefjes neerleggen ter controle of je je taak hebt gedaan...
Dat is 1 van de vele voorbeelden van het foute gedrag van Knurft...Hij heeft er nog veel meer.
En als hij iets fout doet, is hij zielig maar als Eend of ik iets fout doen, oeiiiii.

En dan de begeleiding; die pakken problemen veel te hard aan, waardoor het probleem nog groter wordt. Ze proberen het op te lossen door kinderachtig te doen (onderaan de trap naar je blerren) Dus de begeleiding maakt ook fouten en wij moeten alles maar braaf volgens de regels doen enzow...

Als je hier dus een probleem hebt omdat je je depri voelt/borderline/Pdd-NOS hebt gaan ze daar niet op in, nee, ze worden boos op je en ze laten je stikken in je problemen. Het zijn absoluut geen hulpverleners, ze maken je problemen erger door op je te vitten dat je dit en dat en zus maar zo moet doen. Al zit je te janken van de spanning waar ze zelf bij staan boeit het ze niet! Ze blijven maar doordrammen over vanalles en nog wat, maar hulp? Dat woord kennen ze hier niet!

Wel weer effe genoeg zo...

Toch is het niet geheel onbegrijpelijk dat iemand waarvan men weet dat hij/zij een bepaalde afwijking/stoornis/whatever heeft, anders benadert dan iemand waarvan men weet dat ze dat niet heeft. Je benadert iemand die al drie keer voor een zedendelict heeft gezeten, ook anders dan iemand met een brandschoon verleden. Da's gewoon menselijk, en hoewel hier misschien wat overdreven, zeker wel begrijpelijk.

Ik had ruzie met mijn moeder, ze zei dat ze me nooit meer in huis wilde hebben en dat ik haar het leven zuur maakte als ik nog bleef proberen om toch naar huis te komen. Maar ze had me altijd gezzegd dat ik terug mocht komen als het niet goed ging daar, en nu? Nu laten ze me keihard vallen.

Blij? Bezorgd? OMG! Er zijn wel mensen bezorgd om me, maar als dat de leiding moet zijn?! Ik heb juist het gevoel dat de leiding mij het leven zuur probeerd te maken. Ze zeiden gister tegen mij, dat ik hier niet meer mocht blijven en dat ik of naar zo'n flatje van hun in een rode wijk (wijk waar politie zelden tot nooit meer komt vanwege eigen gevaar) of dat ik maar naar het ziekenhuis moest. Ik ben toen zo kwaad geworden. Ze hebben me zo enorm geraakt. Vervolgens ben ik om half elf doodsbang op weg terug naar de leefgroep (had paard gereden). Bel ik mijn moeder op, hadden ze tegen haar gezegd dat ik gewoon een nachtjes nog mocht blijven:mad: Ze spelen met mijn emoties, laten me keihard vallen als ze willen en vervolgens poeslief tegen mijn ouders, zodat mijn ouders mij niet meer geloven.
Sinds dat ik hier woon ben ik 24/7 gespannen, gaat het steeds meer bergafwaards en heb ik nog geen reet geleerd vanw at ze zeiden dat ik hier kon leren.

Vandaag ga ik misschien langs het rechtsbureau om te vragen wat mijn rechten en plichten zijn in deze situatie.
Ik wordt niet behandeld als een mens met emoties, maar als een afgedankte kasplant.
En er zijn getuigen die dit ook beweren, dus zomaar ver4zin ik het niet.

Dat is lullig(n) Ik ben juist bang om te laat te komen:p Alhoewel ik momenteel wel steeds vaker net op tijd/net te laat begin te komen, maar dat is meer vanwege, dat ik dan weer die en dan weer die tegen kom:p

"Jah, ik kwam vrienden tegen. Dat komt door m'n borderline.":p

Dat lijkt me iig verstandig.

Houd je ergens ook in je achterhoofd dat jij geen zin meer hebt om je in te zetten ed en dat jij ook dingen tegen werkt? Misschien met reden, dat zal best, maar daar gaat het niet om. Het werkt twee kanten op en wie er begonnen is doet er nu niet meer zoveel toe, hoe het opgelost kan worden des te meer.

Ik ben zelf ook een Borderline, althans ze hebben mij die diagnose gegeven. Toch kan ik ontzettend pissig worden als mensen zich op een speciale manier gaan gedragen omdat ik dan een 'Borderliner' ben.
Bijv. Ik zeg tegen mijn ouders dat ik niet mee eet. Wat doen ze: Ze rekenen toch op me voor het geval ik me bedenk (Borderliners kunnen namelijk nogal wisselend zijn). Ja Hallo! weet je wat voor gevoel dit bij mij geeft? Ze nemen me niet serieus. En oké, misschien dat ik me bedenk maar dat is jammer dan! Hier word ik zo moe van...

Ik wil dat anderen me 'normaal' behandelen. Is dat echt zo veel gevraagd?

Magisch Sterretje

Heb je het die anderen gevraagd/gezegd?

Vergeet niet dat Knurft heilig is. Wanneer ik zeg dat ik Knurft van kant wil maken, dan is het opeens een ramp. Als ik zeg dat ik mezelf van kant wil maken, geven ze me graag nog een duwtje extra.

Voor de rest heb je wel gelijk. De leiding weet volgens mij zelf niet eens waar ze mee bezig zijn. Ze spreken elkaar 1 voor 1 tegen en beschuldigen je gelijk en zeggen achteraf sorry.

Echt...ik heb nog nooit van me leven zulke slechte hulpverlening gezien.

En wat Knurft betrefd, daar maak ik me niet eens meer druk om, hij wordt vanzelf op z'n plekje gezet door anderen. Bij ons heeft ie nog de mogelijkheid zich zo te gedragen, in de maatschappij zal hij vierkant worden uitgelachen.

Argh, dat is irritant(n) Gelukkig hebben de mijnen dat nooit gedaan. Bedenk je je? Jammer dan, eet dan maar een boterham. Thuis werd ik als normaal mens gezien, hier als een object met een plakkertje borderline. Dat is zoooooo irritant. Als je dan boos bent, dan word je gelijk grandioos aangepakt, want ja, andere borders worden dan gevaarlijk, dus ik ook. Misschien is dat wel helemaal geen kenmerk van mijn borderline? Maar nee, ik heb het naampje en ik word er gelijk op afgerekend.

Jup, dat weet ik. Maar ze mogen toch niet zomaar zeggen van: Ja, we sturen je naar het ziekenhuis!

Ik helemaal overstuur, had nog wel een keer door kunnen flippen als iemand met zn vingers had geknipt. En vervolgens doen ze poeslief tegen m'n ouders dat ik gewoon nog ff mag blijven.

En wat zeggen ze tegen mij?! Helemaal NIKS. Ik kwam er achter toen ik m'n ouders opbelden.

Dat weet ik niet.

Ja, vaak genoeg. Maar ze blijven zo reageren. Ook toen ik bekend maakte dat ik besloot om te stoppen met school nam niemand me serieus. Ik had er goed over nagedacht, die school was te zwaar. Maar wat krijg ik dan te horen: Zet nou eens een keer door! :( Alsof ik mijn best niet doe ofzo!

Als mijn ouders een verhaal of een documentaire zien over Borderline dan is het meteen van ik herken het bij jou ook, zoals het automutileren. Hallo zeg! niet elke Borderline automutileert, bovendien hoeft het niet te betekenen dat je dan meteen een Borderliner bent. Ook vind ik het stom dat mensen het dan wegwimpelen alsof het niks is want het hoort er eenmaal bij. Bij mijn opname werd er nooit met me over gesproken. Ze dachten dat het beter was om me dat te laten doen anders zou ik misschien wel boos worden of verslaafd raken aan de aandacht en het dan nog meer gaan doen. Ik wou juist dat iemand me hielp om te kijken waarom ik het deed en hoe ik er vanaf kon komen etc. maar doordat iedereen me maar negeerde voelde ik me zo alleen en ellendig met als gevolg dat ik me meer en meer in mezelf terugtrok en mijn gevoelens niet goed meer kon uiten en daarom weer begon te automutileren! Tja, nu had ik natuurlijk ook zelf naar de leiding kunnen stappen om erover te praten, maar ik had het gevoel dat die mensen alleen maar hun werk deden en geen interesse in me hadden, ze negeerde me immers. Pff...stomme Borderline etiket!

Magisch Sterretje

Wat is een borderliner :bloos:

Diagnostische criteria voor de borderline persoonlijkheidsstoornis (DSM-IV):

Pogingen om uit alle macht te voorkomen dat hij in de steek gelaten wordt (of hier nu feitelijk aanleiding voor bestaat is niet belangrijk; het kan ook zijn dat de verlating slechts in de verbeelding van de patiënt dreigt).

Onevenwichtige en intense relaties waarin de ander nu eens geïdealiseerd en dan weer als waardeloos beschouwd wordt.

Een identiteitsstoornis, waarbij het beeld dat de patiënt van zichzelf heeft en de manier waarop hij over zichzelf oordeelt opvallend gestoord, vervormd of onevenwichtig is.

Een tekort aan zelfbeheersing waardoor de patiënt zichzelf schade berokkent (dit tekort moet zich op ten minste twee gebieden manifesteren; voorbeelden: geld verkwisten, risico’s nemen met seks, drugsmisbruik, roekeloos autorijden, vreetbuien).

Terugkerend suïcidaal gedrag, terugkerende suïcidale gestes en dreigen met zelfdoding, automutilatie.

Een onevenwichtige stemming, die toegeschreven kan worden aan de neiging te emotioneel reageren (bijv. perioden van diepe ontstemming, geïrriteerdheid of angst, die meestal een paar uur en zelden langer dan een paar dagen duren).

Zich chronisch ‘leeg’ voelen.

Misplaatste, hevige woede of het onvermogen gevoelens van boosheid te beheersen (bijvoorbeeld regelmatig terugkerende driftbuien, constante woede, vechtpartijen).

Voorbijgaande, met stress samenhangende vorming van waanachtige ideeën of ernstige dissociatieve symptomen.


Toelichting
Cliënten met BPS proberen voortdurend te vermijden dat ze in de steek gelaten worden. Ze reageren dan ook vaak heftig met angst en woede op reële of denkbeeldige verlatingen. De woede richten ze vaak op zichzelf, dit kan zo ver gaan dat ze zichzelf beschadigen (automutilatie) of een suïcide poging doen. En zo komen ze vaak in contact met vele hulpverleners. Na de woede-uitbarstingen zijn er vaak schaamte en schuldgevoelens.

In de relatie met anderen hebben ze de neiging om snel om heel zwart-wit te denken en snel te kunnen switchen van mening. Iemand kan het ene moment geweldig zijn, het andere moment 'onbetrouwbaar en slecht'. Dit gebeurt met name als ze het gevoel hebben dat de ander niet genoeg om hen geeft.

Zo zwart-wit kunnen ze ook over zichzelf denken, dit noemen we dan identiteitsproblemen. Het uit zich in snelle wisselingen in zelfbeeld, toekomstplannen, seksuele identiteit en typen vrienden. Impulsiviteit kan leiden tot gokken, eetproblemen, verslavingen, onveilige sex of roekeloos gedrag.

BPS kan samen gaan met andere klachten zoals: depressiviteit, angst, psychose of dissociatie.

De diagnose BPS wordt 3 keer zo vaak bij vrouwen dan bij mannen gesteld. Naar schatting leidt 1 a 2 procent van de Nederlandse bevolking aan BPS.



Mogelijke oorzakelijke factoren
Het gaat bijna altijd om een combinatie van factoren, waarbij elke factor een bijdrage kan leveren aan het ontstaan van BPS en de factoren elkaar versterken.

Biologisch
Aanleg voor impulsiviteit en stemmingswisselingen, dit heeft mogelijk te maken met een stoornis in de serotonine huishouding. Serotonine zorgt voor de prikkeloverdracht tussen zenuwcellen.

Psychologisch
Ingrijpende ervaringen in de jeugd zoals: emotionele verwaarlozing, een instabiele gezinssituatie, ervaringen van mishandeling en/of seksueel misbruik.

Sociaal/maatschappelijk
Het wegvallen van bepaalde sociale structuren (werk, vrienden, kerk, gezin, etc.).

Ik ook niet, maar keb t nagevraagd bij m'n mw-er. Die zei; Niks van aantrekken, dat is gewoon puur machteloosheid.

Maar wat er nou gebeurd is dat mijn mw-er en psychiater samen een club zijn en de leiding hier ook een club. De leiding hier zegt dat mijn psych en mw-er er niks mee moeten bemoeien. Als ze mij naar een ziekenhuis willen sturen, doen ze dat gewoon.
Mijn psych en mw-er zeggen juist: De leiding moet zich hier niet mee bemoeien, want de gene die bepalen of jij weer wordt opgenomen, dat zijn wij.

Ook hebben ze eerder dwang nodig om mij op te laten nemen. Ik ben geen gevaar voor mezelf en ik ben geen gevaar voor anderen en ik kan ook nog voor mezelf beslissen. Dus ze kunnen mij niet dwingen. Als de leiding een ibs wilt dan moeten ze toestemming krijgen van mijn mw-er en mijn psych, maar die krijgen ze niet, omdat ze het er niet mee eens zijn dat een opname een oplossing is.

Mijn mw-er zei het ongeveer zo: Ze staan machteloos dus ze gaan rare dingen zeggen.

Ik heb wel het gevoel dat mn psych en mw-er achter me staan. Gelukkig. Voel me daar wel al wat beter door.

Klik en gij zult vinden

Sounds like me.

Wat overigens wel grappig is, is dat ik nu dingen lees waarvan ik weet dat ik ze ook doe, terwijl ik nooit wist dat het ook bij de borderline zou kunnen horen.

Eigenlijk best wel vaag...waarom zijn er geen karakterbeschrijvingen van mensen die "normaal" zijn? Ik bedoel...als mensen vragen: Hee! Ken jij Eend? Weet jij hoe ze een beetje reageert?
-Och, zoek maar op internet, staat er beschreven.

:p

Omdat geen enkel mens "normaal" is? ;) :p

En omdat "normale" mensen teveel van elkaar verschillen om er een beschrijving bij de geven. Mensen met bv. borderline ook, maar daar zitten toch nog wel aardig wat overeenkomsten (je moet immers aan bepaalde 'voorwaarden' voldoen om die diagnose te krijgen).

Jah, ok, maar die heb je als normaal mens toch ook?
Ik bedoel, 1 voorwaarden is al, dat je geen vreselijke diagnose moet hebben:p

Dat is dan geen hele lijst. ;) En "normaal mens" is geen diagnose die je krijgt, dus zo'n lijst is niet nodig. ;)

En jij vindt jezelf kennelijk geen "normaal mens". :p

Niemand is "normaal":p
Wrom zou ik het dan wel zijn? Ik bedoel, ik vind het heerlijk om mensen onder te spugen en te kwijlen.:P

Je snapt wel wat ik bedoel, denk ik.

Ik ben het ermee eens dat niemand 'normaal' is. Iedereen heeft zijn goede en slechte kanten. Niemand is immers perfect (al lijkt het soms wel zo :s ).
Ikzelf streef er dan ook niet naar om 'normaal' te zijn, aangzien dit dan ook een illusie is.
Maar ik bedoelde te zeggen dat mensen me wel normaal kunnen behandelen, dus niet als een 'normaal' mens maar gewoon uhm...hoe leg je dat nou uit...dat mens de moeite nemen te luisteren naar wat je zegt en dat ook serieus nemen, respect voor elkaar, van beide kanten natuurlijk.
Ik moet wel bekennen dat ik soms roep: Was ik maar normaal. Maar hiermee bedoel ik dat ik van mijn klachten die ik ervaar af wil. Tja, niet echt handig om te gebruiken natuurlijk, maar de meeste mensen snappen dan wel wat je bedoelt.
Nou, lekker verwarrend verhaal van mij... :rolleyes:

Magisch Sterretje

Ik snapte het ook zonder verhaal wel (en het valt wel mee qua warrigheid). ;) :) Je hebt ook helemaal gelijk wbt hoe je behandeld wilt worden. :) Ik denk dat veel mensen die als 'normaal' gezien worden ook wel van bepaalde dingen af willen (is niet te vergelijken met iemand die bv. borderline heeft, maar toch).

Maar goed, ik snap zelf eigenlijk ook niet zo heel erg goed waarom mensen iemand met bv. borderline niet als 'normaal mens' zien en zeker niet waarom ze iemand niet behandelen als ze andere mensen ook behandelen. In normale situaties dan (en "dat mens de moeite nemen te luisteren naar wat je zegt en dat ook serieus nemen, respect voor elkaar, van beide kanten natuurlijk." dat in vrijwel alle gevallen). In extreme situaties, dan kan ik dat wel weer begrijpen, iig voor een groot deel.

Ik heb nog een vraagje wat betreft borderline, is het een eigenschap van borderliners dat ze zich niet kunnen binden aan iemand, het hen angst aanjaagt als iemand te close komt of hen te goed doorgrond en dan ruzie maken om een prul om op die manier te kunnen breken met een vriends(in)?

Het zou kunnen, maar het heet dan eerder: Bindingsangst.
Maar voor bindingsangst hoef je geen border te zijn.