half om half :-)
 

hey iedereen!,

ik heb sinds kort met een goede vriend van me een leuke avond gehad, waar we ook gezoend hadden. Nu willen mijn ouders telkens weten of hij nu wel, mijn vriendje is of niet.

Als ik ja zeg, dan moet hij gelijk op kruisverhoor komen en al die bullshit.
Zeg ik nee, dan is het zoiets van: Waarom ga je dan nog met em om??

Voor mijn ouders bestaat er dus geen middenweg.

Bij jou ouders wel en hoe reageren ze op zoon relatie?

Als ik niet 100% weet of het mijn vriend is/zal worden dan zeg ik dat we gewoon goeie vrienden zijn, tenzij ze ons hebben zien zoenen.
Je ouders willen gewoon duidelijkheid. Het idee dat jij een vaste vriendje hebt voelt meer betrouwbaar dan het gevoel wat ze krijgen als jij met een goede vriend af en toe zoent.

Nou, ik heb heel veel goede vriendinnen (meer dan ik vrienden heb) en daar doet niemand moeilijk over, niemand die er iets achter zoekt.

Je kunt je ouders natuurlijk duidelijk proberen te maken dat er zoiets bestaat als gewoon vriendschap tussen een jongen en een meisje. Als ze dat niet begrijpen: jammer voor hen, toch? Laat ze dan maar praten. Je hebt hen toch niet nodig voor die vriendschap? Zij hoeven toch niet bevriend met hem te zijn?

eens met wat hierboven staat. Ik heb ook gewoon goede vriendschappen met jongens waar niemadn moeilijk over doet, die vriendschap is tussen jou en die persoon en daar staan je ouders buiten.

zal mn moeder echt maar een zorg wezen, als ik iets serieus wil met een meisje komt ze daar toch wel achter

Gewoon heel snugger zeggen: "Ma, we hebben een lat-relatie." En dan gewoon doorgaan met waar je mee bezig was. :)

Mark :cool:

zeggen dat mam en pap zich met hun eigen zaken moeten bemoeien en je het ze wel meld als het officieel je vriendje is.

achjah.. wel en goed id, maar mijn ouders zijn het niet gewend, aangezien mijn zus al 5 jaar met dezelfde kerel heeft. (en ja ze is nu 19:eek:)

mijn ouders vroegen eerst ook telkens bij elke jongen die bij me thuis kwam zovan: oh es is het je vriendje?

toen zei ik telkens nee
totdat mn huidige vriend bij ons kwam en na een aantal keer dat hij is geweest zeiden ze nog steeds niks

mn moeder's reactie: ja es ik weet het niet meer met jou, je zegt toch wel dat het een gewone vriend is

:D

Mijn ouders zijn altijd zo:
Je houdt hem toch niet aan het lijntje he? Want hij is echt gek op je, dat zien we zo...


Wel lief he...

alsk een paar keer zoen met iemand hoeven mn ouders dat toch niet meteen te weten? en tis ok weer niet zo dak het voor hun neus in de huiskamer doe... dus heb k zoiezo geen last van....

Ik vertel mijn ouders het gewoon, ook als ik met iemand heb gezoend voor een avondje. (niet dat dat nou zo vaak voorkomt) Ik weet niet wat mijn ouders ervan vinden, maar ze accepteren het wel. "Vroeger" werd er ook al op het eerste afspraakje gezoend dus zo gek is het niet. Mijn ouders doen nooit zo moeilijk, maar ik vertel ook gewoon altijd alles.

bij mijn vriend wist ze gelijk waar ze aan toe was. toen ik hem nog niet had, zaten ze me gewoon een beetje te plagen met 'goh, marlies, potentiële partner?' maar meer ook niet. geen gekke gedachtenkronkels uit mijn ouders.

Mijn ouders merken het wel als ik meer voor een jongen voel dan eigenlijk 'hoort' en zeggen het dan ook eerlijk (zelfs als ik het eigenlijk zelf niet wil weten)

Meestal ontken ik dat ik wat met diegene heb totdat het echt goed zit, anders krijg je weer allemaal vragen...

Eh, daar gaan mijn ouders zich echt niet mee bemoeien :)

Ik heb nooit op 'kruisverhoor' hoeven komen bij mijn schoonouders.
Mijn vriendin ook niet bij mijn ouders (geloof ik :D)

Maargoed, ik praat ook regelmatig 'casual' met haar ouders (soms wel tot een uur of 12; als mijn vriendin al in bed ligt :o)

Ik ben heel goed in mijn vader buiten mijn liefdesleven te houden. Pas als het echt enigsinds serieus wordt dan vertel ik het hem, zo van; die jongen die vanavond langskomt, das zegmaar mijn vriendje.

Mijn zus weet alles wel veel sneller vaak, die vraagt er nogal eens naar.

Ach ja... ouders... waarom zou je ze verklaren hoe het nou precies zit? Snappen ze toch niet. En als ze het snappen dan mag je gelijk alles uitleggen hoe dit en dat zit blablabla

(maar m'n ouders zijn wel lief hoor ;))

Ik heb al een jaar of twee met een meisje, van wie ik de ouders nog nooit meer dan sporadisch heb gesproken. Dat wil zeggen, één keer op het verjaardagsfeest van haar broer, en één keer bij het afdansen met haar. Verder is zij één keer bij ons geweest, waarbij mijn ouders haar maar een minuut of vijf gezien hebben.

Na een roos voor Valentijn, een keer bioscoop en samen op dansles gaan vroeg mijn moeder toch maar eens een keer of het mijn 'echte' vriendin was. Ik bevestigde.

Toen ik laatst opgehaald werd door mijn vader van haar huis en zij me uitzwaaide merkte hij op dat het nou toch wel serieus leek te zijn tussen mij en haar, met enigszins verbaasde ondertoon. Hij was er dus vanuit gegaan dat het, misschien ook omdat het mijn eerste echte vriendin was en we het hiervoor over dit soort zaken nooit gehad hadden, eigenlijk niet zo serieus was. Dat zegt hij ook over mijn nicht en haar vriend: op die leeftijd is het nog niet serieus. Hij kent dit natuurlijk van zijn eigen, nogal losbandige jeugd. :D

Ik denk niet dat ze die middenweg van jou zouden begrijpen. Sterker nog, ik zou hem zelf niet eens begrijpen. :p Maar mocht ik er toch een krijgen, dan zouden ze het wel accepteren, en er, omdat ze het niet geheel zouden begrijpen, natuurlijk wel meer achter zoeken. Als ik dan alsnog met een echte vriendin thuis zou komen zou ik denk ik nog heel wat uit te leggen hebben. :D

Voordat ik met mijn vriendje had merkten ze volgens mij wel wat maar ze zeiden er niks van ;) .
Dat was wel beter, want de ene keer dat mijn vader het vroeg ontkende ik stellig en zei ik dat we alleen maar dezelfde muzieksmaak hadden :D

Maar een middenweg zullen ze niet echt begrijpen denk ik, maar ze doen het er maar mee.

als ik over mannen/jongens praat, vragen mijn ouders nogal snel (nou ja, eigenlijk voornamelijk mijn moeder en als mijn broer of zus er is, die ook) of het een vriendje is en hoe leuk en aardig en of ik een foto heb enzo, mja. Daar heb ik over 5 weken geen last meer van :D (y)

vreselijk (tenminste vind ik) van die ouders die zwart/wit denken. Of het ene, of het ander :p *vertelt gewoon nie alles*.. Is soms het beste..

psies! zo zijn mijn ouders dus ook. Maja ik hoef alleen maar een keer met een jongen uit te gaan en mn moeder vraagt of ik em leuk vind. zeg ik dat het gewoon gezellig is, dan ist van: waarom ga je dan nog met em om?? :eek:
Maar als ik ja zeg, dan moettie gelijk hierheen komen en weet ik veel wat.

Ze willen gewoon alle sin n hokje stoppen.. klopt geen reet van!!

je kan toch wel met een jongen omgaan zonder dat het je vriend is? al is het wel altijd zo dat ze dan denken dat het je vriend is :S
erg irritant