ben ik nou alweer terug aant zakken?
 

hoioi allemaal,
tging echt super goed met me. ben nu 5 dagen uit de kliniek, en ik voelde me goed. maar dan toch... gister avond voelde ik me niet meer goed... ik kon de drang van mun mesje niet weerstaan en nou zitten er krassen op mun benen, opzich niet veel en niet diep maar ik voel me nu zow klote!
ik voel me heel sterk en heel zwak tegelijk... sterk omdat ik mezelf kan snijden... zwak, omdat ik het niet tegen kan houden. heb vandaag al de hele dag een kuthumeur. niemand merkt het, de vertrouwenspersoon zei zelfs dat hij me er heel goed uit vond zien nu. ik ben ffies alleen in de stad geweest en had muh bijna pillen gekocht of was op een flat gaan staan oid.
Het enige wat me tegenhoudt is het idee dat mensen gaan gissen waarom ik het gedaan heb, dat ze achteraf dingen niet geloven en zichzelf er de schuld van gaan geven...

nja, tis een beetje een lange topic geworden, sorry...
dikke knuf
mir

Ik vraag me steeds vaker af waarom mensen snijden, please, je moet het afleren want hoe meer je snijdt, hoe meer het een verslaving wordt. Het doet me pijn zulke dingen te lezen, het komt echt nooit in me op om mezelf te pijnigen en te verwonden, het ene wat ik kan zeggen is dat je het moet proberen afleren. Je voelde je goed gisteren, dat is al een goed punt, probeer het zo te houden, praat met je vrienden of mensen die je willen helpen want van een gebouw springen zal niets helpen en zal je medemens alleen maar leed aandoen. Jijzelf en niemand anders is degene die de eerste stap moet zetten en pas zo zal je je beter voelen, denk positief en leef verder dan alleen in je eigen wereld, veel sterkte!!

de eerste stap heb ik al heel lang geleden gezet...
ik dacht dat ik er van af was...
ik mocht weg uit de kliniek omdat het goed ging, omdat ik niet meer suïcidaal was, en ik had me al iets van 1 of 2 weken niet meer gesneden of gebrand of wat dan ook. misschien zelfs langer. ik snap het zelf gewoon niet...
de rede dat ik het hier neer zet is zodat ik het kwijt ben en niet zomaar, zonder er over na te denken, het tegen een of andere hulpverlener, vriend, of familie ofzow ga zeggen.
dit moet een incident geweest zijn. als ik het ze ga vertellen dan gaan ze me strax weer opsluiten, terwijl dit maar 1 x was, en het zal niet meer gebeuren.

Tis heel lullig om te zeggen.....maar iedreen heeft zo zn ups en downs... Alleen ik denk dat het bij mensen zoals jij (en ik dus ook) meteen heel beangstigend overkomt als je je even niet goed voelt van oow neej ik val trug en niet weet wat je ermee aan moet. Ik ben zo ook egt heel vaak bang en dan ga ik weer snijden als het nEt even goed gaat. Durf het niet los te laten ofzzo..weet niet wat et is.... en dan kan ik et ook tegen niemand zeggen omdat ze dan meteen weer bang worden en constant vragen...hoe gaat het nu met je? dan wordt je dr alleen maar meer bewust van.
en Dat ze jou uit die kliniek hebben gelaten omdat je 1 of 2 weken niet automutileerde...das egt niet zo lang hoor!!! Het is puur een gewoont geworden en dar kom je in een week egt niet vanaf hoor!!
Ik zit nou in mn tiende niet-snij dag en ik voel me goed! hoop at et voor jou ook zo mag gaan!!

liefs...wicca

Meissie meissie meissie wat lees k nu toch...:(

Eerst was jij sterk en ik niet, en nu begin ik langzaam op te krabbelen, en ben jij minder sterk...:(


Geloof me, jij redt het ook wel, echt waar...

Mjah, zit dit nu wel te zeggen terwijl ik mezelf nog niet eens fatsoenlijk kan redden, maar ik weet gewoon zeker dat het gaat lukken, en als t mij lukt, dan lukt het jou al helemaal !!!

tnx voor de reacties.
tgaat alweer een stuk beter met me. ff 4 daagjes vrij :)
vrijdag heerlijk feest vieren tot diiiiiiep in de avond ennuh... verder weet ik het nog niet