ik had angst voor geluk
 

Als ik zonder jou verder moest
zou ik alle kanten opdwalen.
Dan was ik mijn Noorden kwijt,
wist ik niet meer waar mijn huis was
werd ik nergens naar toe geleid.

Zonder jou is alles anders,
de maan wordt zwart, de zon verbleekt.
Alle dingen die met jou leuk waren,
hebben dan hun waarde verloren, geven de geest.

Jij bent mijn bestemming
mijn lot, mijn doel.
Onmisbaar deel van mijn leven,
meer dan mijn gevoel.
Jij bent meer dan ik kan geven,
jij bent alles wat ik voel.

Jij bent mijn liefde,
mijn geluk.
Mijn tegenpool en mijn evenaar.
Mijn zon, mijn maan, mijn stralende ster.
Mijn gedachten zijn voor jou,
al ben je soms nog zo ver
Ik weet het, je komt terug, omdat ik zo allesoverweldigend veel van je houd.


(is van een paar jaar terug, benieuwd wat jullie ervan vinden)

vind het wel lief en mooi. maar ook langdradig en daardoor beetje saai op gegeven moment. ook is je taalgebruik beetje cliche. maar als je dit nou aan diegene geeft voor wie het is geschreven, denk ik dat diegene dat erg zou waarderen, er blijkt heel veel liefde uit!

en nog eentje:

Het is goed
jou dichtbij me te weten.
Ik voel me veilig
bij alles wat je doet.
Durf mijn vertrouwen op jou te stellen,
mij bloot te geven als het moet.

Het is vertrouwd
jouw stem te horen.
Het is heerlijk
jouw glimlach te zien.
Zou alleen een bevestiging willen.
Van jouw liefde voor mij misschien?

Het is namelijk zo vreemd
jouw lippen te voelen.
Als ik niet weet
met welke bedoeling
jij ze schenkt.
Het is zo moeilijk
jouw kus te beantwoorden.
Omdat ik niet weet
hoe jij echt bent.

Al die tegenstrijdige gevoelens
zijn als
een vraag zonder antwoord,
een ochtend zonder dauw,
ik zonder jou?