Kritiek en verbeteringen
 

Waarom wordt er eigenlijk kritiek gegeven op bijna alle gedichten? Hoe kun je nu bepalen of iemand wel of niet op de juiste manier zijn gevoel uit?

Je kunt, denk ik, ook absoluut geen kritiek geven op iemands gevoel zelf, alhoewel sommige gevoelens bij mij wel op de lachspieren werken, maar zeer zeker wel op de manier zoals die gevoelens tot expressie worden gebracht, wat soms zelfs nog grappiger kan zijn.
Bij het spelen van een muziek instrument bijvoorbeeld: je kunt de noten wel perfect spelen, het gevoel overbrengen, maar het kan altijd beter. Zo is het met gedichten in zekere zin ook wel. Het is al een hele kunst om het juiste gevoel over te dragen op je lezer. Als ik tegen je spreek, binnensmonds en in vreemde dialecten, dan kan ik het nog zo mooi zeggen, maar dan versta je me alsnog niet. Daarom is het zo belangrijk om 'opbouwende' kritiek te geven hoe iemand het beste zijn gevoel tot expressie kan brengen. Maar zelfs als je dat hebt bewerkstelligd, kan het altijd nog beter, een nog strakker metrum, nog mooiere klanken, nog beter het accent leggen op wat je bedoelt. Het duurt heel lang voordat een gedicht 'af' is.

niet alle gedichten zijn gevoelsgedichten. ik verwerk meestal ideeen over bepaalde dingen erin. niet mijn gevoelens.

bovendien willen mensen kritiek wanneer ze hier posten, en weten ze dat ze het kunnen verwachten. de zin van het geven van deze kritiek ligt naar mijn idee niet bij het streven anderen hun gedicht aan te laten passen ofzoiets. ook geef je niet kritiek op het gevoel van de dichter, maar op de manier waarop hij/zij het heeft weergegeven.
men schrijft gedichten ook vaak voor anderen, anders zou men ze hier niet posten. het is dus voor deze mensen belangrijk te weten wat anderen ervaren als ze hun gedicht lezen, omdat ze daar zelf van leren en op deze manier weten ze wat mensen van hun gedichten vinden.

:d

Bovendien blijf ik zeggen: emoties zijn niet hetzelfde als gevoelens.

Emoties heeft iedereen en gevoelens slechts enkele.