Gij zijt het niets...in alles
 

Het pad getreden met voeten
de weg in eenzaamheid
obstakels zo dankbaar
als heldere spiegels

Vreest niet,zie de illusie
verwarrende werkelijkheid
gespleten hersencellen
in uitputtende arbeid

Verrezen uit het niets
onzichtbaar eeuwig licht
wat eerst verdronken leek
door sluiers van gedachten

Gij zijt het niets..in alles.

mooi... maar moet 'getreden' niet 'betreden zijn'? of lees ik m fout ..
vind vooral je slotzin erg krachtig, maar andersom lijkt hij me nog wat krachtiger:
gij zijt alles...in niets

dit lijkt meer overeen te komen met de rest van je gedicht. maar das natuurlijk beetje lomp want ik beweer nu t tegenovergestelde.. ach. t is gewoon mooi. goed metrum :)

Heel erg mooi!

Dit gaat werkelijk nergens over.

Nee,ik bedoel ''met voeten treden'' ,de minachting voor het levenspad.
Wij zijn niets als we door de illusie van het gemanifesteerde kunnen heenkijken. Het niets in het grote geheel.
Maar in ieder geval bedankt voor je opmerkingen. :)

Aha,jij snapt het gedicht!!! :)
Dank je wel

Ja, dit gaat over het levenspad en de zoektocht naar je ware 'ik'.
Het denken creert een wereld die niet echt is,ook al zien wij de illusie niet.
Obstakels of moeilijkheden op je levenspad kunnen prachtige lessen zijn.

Leuk (: Het gedicht is goed joh, past ook bij je !

Offtopic: er zijn toch 2 soorten ranonkel, welke ben jij, de grote of de kleine soort ?

Owned :D. Jammer dat er altijd weer van die mensen zijn, die zo bot hun mening profileren zonder dat ze ook maar enig benul hebben waar ze het over hebben.

Het denken creert een wereld die niet echt is,ook al zien wij de illusie niet.

Je ontmoet maar weinig mensen die zo'n inzicht in de wereld hebben.

Een geweldig gedicht. Zeer diep en goed leesbaar. 1 ding: In de laatste zin had ik 3 puntjes gedaan.

Ga toch weg man, zoiets verzint elke enigszins intellectueel aangelegde snotneus op twaalfjarige leeftijd.

Leuk is het wel dat ondanks dat jij er ver boven staat, je er toch niets van begrepen hebt.

Begrip en fantasie zijn ook 2 dingen...

Uit wat blijkt dat, volgens jou :)?

Ik ben het niet helemaal met Renard eens, maar ik vind dat hij op zich wel een punt heeft: het is een bekende denkwijze, al veelvuldig besproken door veel filosofen enz. Je komt het meerdere malen tegen, zij het niet altijd in dezelfde vorm. Persoonlijk ben ik het met dat standpunt eens (Het denken creert een wereld die niet echt is,ook al zien wij de illusie niet.) , maar ik vind niet dat het een inzicht is die slechts weinigen hebben.

Maargoed, over je verdere gedicht ;).

Ik vind het een goed geschreven gedicht, maar ik vind het onderwerp niet zo sterk. Zoals ik hierboven ook al een beetje aan gaf, vind ik het een béétje, en ik zeg slecht een béétje, aan de teveel besproken kant. Ik zie er namelijk een boodschap in die ik al veelvuldig hoorde, en op een of andere manier spreekt deze verpakking mij niet zo aan; ik vind het ietwat negatief. Ik interesseer me erg voor dergelijke onderwerpen, maar ik vind deze wat negatief overkomen, wat te kritisch. Vooral de zin 'Gij zijt het niets... in alles'. Ik weet dat het niet letterlijk zo moet worden opgevat, maar het spreekt mij toch niet aan.

Taaltechnisch zit het gedicht mooi in elkaar, dat zeker. Strakke vorm, taaltechnisch gezien een goede slotzin. De eerste strofe vind ik zowel technisch als in houdelijk érg goed (niet dat je denkt dat ik het totaal niet met je eens ben ;)), en zeker erg waar. Je hebt niet noodgedwongen gerijmd, en het gedicht leest erg prettig (y).

Als je het tegen mij hebt, zou ik willen vragen waaruit je dat concludeert. Als je het niet tegen mij hebt, zou ik je willen vragen waarom je de "quote" functie niet gebruikt.

Zoals je wilt. Blijkbaar heb je het toch in je om ook fatsoenlijk iets mee te delen.

Om terug te komen op wat Xineof zei, er zijn eigenlijk twee heersende clichés over het verstand. Als je het cliché bedoelt over dat het waarnemen, met het verstand, slechts subjectief is en dat de wereld daarom schijn is, dan ben ik het met je eens. Dat is een cliché om moe van te worden. Maar ik dacht dat Ranonkel een ander beeld voor ogen had. Namelijk het beeld van dualisme. Zoals je vast wel weet kenmerkt ons tijdperk zich door het dualisme. De eeuwigdurende strijd tussen het hart en het verstand. Ik dacht dat dit gedicht hierover ging. Het inzicht bestaat dan ook niet uit het gegeven dat er sprake is van een strijd tussen hart en verstand, maar door het voelen van hoe te handelen, hoe om te gaan met het verstand en hoe om te gaan met het gevoel. En dat is wel redelijk origineel, voor zover je van origineel kunt spreken.

Ja, het past bij mij...misschien krijg je er al genoeg van. ;)
maar ik kan het niet laten.. :p

De ranonkel in bolvorm in diverse kleuren...alhoewel ik de boterbloem ook mooi vind.

Ja,drie puntjes was veel beter geweest... ;)

Misschien ben ik die snotneus wel.... ;)

Ik denk niet dat mijn gedicht over een onderwerp gaat wat al veel besproken is...bekijk anders mijn topic ''niet meer lijden'' op F&L maar eens..
Ik vind het leuk dat je zo'n duidelijke toelichting geeft over het taaltechnische deel van het gedicht,dank je wel. :)

http://www.leijtenblpl.com/news/ranonkel.jpg

(: Ik krijg er geen genoeg van hoor (y)

Wat een prachtige foto!!!

Voor jou :)

beetje moeilijk voor mijn vmbo-t hoofd, wel goed bedacht

Hm, hier heb je zeker een punt. Wat betreft je visie, maar ook zeker wat betreft de uitspraak 'voor zover je van origineel kunt spreken': ik snap wat je bedoeld.

Ik heb nog eens naar het gedicht gekeken, en het valt inderdaad op die tweede manier te interpreteren; zo had ik het nog niet bekeken. Ja, ik denk dat ik me hier goed in kan vinden :)!