Scholieren.com forum

Masker
© Sanne - 3 juli 2001

Masker
Dikke muren om mijn hart
Niemand mag dichtbij me komen
Niemand mag zien dat ik angstig ben en verward
Niemand mag weten van mijn enge dromen
-
Want ik heb een masker op
Mensen denken: het gaat goed met haar
Een mond die lacht, maar ogen zo vol verdriet
Maar de mensen weten 't niet
De mensen zien het niet
-
Soms zou ik willen dat ik vertellen kon
Dat alles me soms zo teveel wordt
Maar dan moet ik ook vertellen hoe het begon:
Hoe het kind in mij werd vermoord
-
En daarom blijf ik dus maar zwijgen
Dan voelt het tenminste niet als verraad
Niemand zal ooit uit me kunnen krijgen
Hoezeer ik mezelf intens haat
-
Want ik heb nog steeds dat masker op
En dapper lach ik door mijn tranen heen
In mijn keel zit een dikke prop
Ik voel me van iedereen verlaten, intens alleen
-
Ik zorg dat aan de buitenkant niets is te zien
Ik verstop mijn gevoelige snaar
Misschien dat ik er ooit over durf te praten- misschien! -
Ik ben nu nog veel te kwetsbaar
-
En ik houd dat masker op
En ik probeer stoer en vrolijk te lijken
Ik verberg me achter een vrolijk gezicht
Te bang dat iemand door me heen kan kijken
-
En grapjes kunnen soms zo diep steken
Al lacht mijn buitenkant gewoon mee
Ik ben zo bang dat ik zal breken
En alles in me vecht en roept: NEE!
-
Ik ben te diep beschadigd door het leven
Ik ben het leven soms zo volkomen moe
Ik durf me aan niemand over te geven
Wanneer laat ik nu eindelijk iemand in mijn 'wereld' toe?

Dit vind ik een mooi gedicht, heb er ook veel aangehad. Ik heb het niet zelf geschreven, maar ik vind het erg knap van Sanne dat ze dit zo kan opschrijven. Zelf kan ik dat niet, ben benieuwd wat jullie ervan vinden.