staalblauwe hemel->lezenlezenlezen!!
 

“Bloed! Dood hem! Bloed!”
Deze woorden achtervolgen me terwijl ik wegspurt van de massa gewapend met hooivorken en zeisen. Doodsbang zoek ik ergens een veilige plek waar ik me kan verstoppen voor de uitzinnige meute.
Ze drijven me steeds dichter naar de bodemloze put die het dorp begrenst. Hoe dichter ik kom, hoe meer het kwaad en de boosaardigheid van deze put me imponeren. Nog slechts een meter scheidt me van de put. “Stop! Ik kan het allemaal uitleggen!”
roep ik tevergeefs naar de agressieve massa achter mij.
Nog maar een halve meter, ik voel mijn blaas zich ontspannen.
Plots draai ik me om en een hooivork raakt me in mijn dij.
Ik struikel en….
“AAAAAAAHHH!”
Met een kreet van doodsangst word ik door ruwe soldatenhanden wakkergeschud. “Sta op en zorg dat je er niet uitziet als een zwijn bij je terechtstelling!” snauwt een rauwe soldatenstem me toe. Wrede grapjes makend over mijn bevuilde broek verwijderen de soldaten zich.
Wanneer ze even later terugkomen, voeren ze me een smerige wenteltrap op die uitmondt in een kille hal. In het midden van de kamer staat een massieve houten tafel bewerkt met bloemen en engelen.
De mannen achter de tafel kijken me nors en verveeld aan, alsof ze een lastig karweitje gaan afhandelen. Ik bekijk hen een voor een terwijl ik op hun gezichten haat, angst en walging lees. Enkel de laatste man kijkt me recht in de ogen, pas na enkele ogenblikken herken ik hem!
Mijn geheugen maakt een sprongetje en opeens zie ik hem weer met zijn uniform voor de deur van de troonzaal staan. De ene herinnering vervaagt in de andere, ik zie hem weer als op de dag toen hij me zijn ontslag kwam melden en me aanried om te vluchten.
Het doet me ontzaglijk veel pijn om hem hier te zien, wat heb ik toch gedaan om zo’n haat op te wekken?
Door een kille stem schrik ik op uit mijn overpeinzingen.
“Louis Capet, voormalig tiran en landverrader wordt hierbij ter dood veroordeeld. Breng hem naar de guillotine op het plein” Ik verbaas me over de kalmte van zijn stem terwijl hij mijn doodsvonnis leest. Even later voeren dezelfde ruwe handen me een andere trap op die uitgeeft op een felverlicht plein. De zon verblindt mijn ogen die gewend zijn aan het duister van een kerker. De onzichtbare massa joelt als een horde wolven die haar prooi ziet en zich klaarmaakt om haar aan te vallen. In de verte zie ik mijn vrouw, Marie-Antoinette, en mijn kinderen aangevoerd worden op een veekar. We kijken elkaar aan met een blik van verstandhouding en berusting, we weten dat we allebei terechtgesteld zullen worden door deze barbaren. De hemel betrekt en een bliksem wordt ontwrongen aan de staalblauwe hemel.
Kreten als “Snijd hem in stukken!” en “Hak zijn hoofd af” achtervolgen me wanneer ik het schavot op geworpen word. Deze uitroepen doen mij niets, zo gebiologeerd ben ik door de grote donderwolken die boven mijn hoofd zweven.
Traag, majestueus en niet te stoppen drijven ze voorbij, volledig onverschillig over al deze kleine mieren onder hen.
Zelfs dit moment van innerlijke rust wordt me ontnomen wanneer de beul me een stinkende zwarte kap opzet. Het rumoer komt op zijn hoogtepunt wanneer mijn hoofd hardhandig op het blok van de guillotine gebonkt wordt.
Een luide klap en een gil maakten een einde aan al het kabaal.
Een bloedrode vloeistof kleurde de trappen en het eens zo trotse hoofd van Lodewijk XVI stuiterde over het schavot.



Breek maar af ;)

mooi :)

Dank je!!!!! :)

Niets op aan te merken, het is écht mooi! ;) vooral het einde dan!

Ik ben het met mijn voorgangers eens: goed geschreven!

Eén opmerking:
Die AAAH vind ik niet zo mooi, zeker niet in combinatie met die in puntjes uitgelopen zin ervoor. Ik bergijp dat er iets van nodig is omdat je een overgang wil aangeven, maar ik zou dat liever zien in iets anders dan “AAAAAAAHHH!”
En verder moest ik erg lachen om de laatste zin, maar dat was zeker niet de bedoeling he?

Als je geen saddist bent niet nee :D

Het woord 'stuiterde', dat deed 't 'm :D

Oeh, jammie. :)

Alleen een beetje jammer dat je die schreeuw in hoofdletters hebt gedaan, met drie uitroeptekens en wellicht wat extra sfeerbeschrijving was je er ook gekomen.



Jammie. (y)

Alsjeblief :bloos:

graag gedaan! (of nee, dat moet jij zeggen, niet? :D )

speciaal voor jou pas ik het einde even aan ;) :

Een luide klap en een gil maakten een einde aan al het kabaal.
Een bloedrode vloeistof kleurde de trappen en het eens zo trotse hoofd van Lodewijk XVI stuiterde over het schavot waarbij het bloed eruit spoot als een echte fontein. Jammer genoeg spoot er een beetje bloed in het oog van de beul die daarop plots krampachtige bewegingen moest maken met zijn bijl, daarmee nog twintig andere soldaten vermoordend die op hun beurt gek van de pijn allerlei hysterische bewegingen met hun bajonetten maakten. Nadat deze slachtpartij zo twee dagen voortgegaan was, waren enkel de aasgieren nog getuige van het korsterige, bebloede hoofd van Lowie dat daar zo alleen op het schavot lag te pronken tenmidden van alle andere aangevreten lijken.
de volgende morgen kwam de worstendraaier langs die God bedankte voor zoveel vers vlees.

Mjammmmmie

Het is echt triest dat ik hier vreselijk om moet lachen...

Maar echt 'Mjammmmmie' is het niet, al die aangevreten lijken van je :p

oei, ik vrees dat ik de maden en andere larven ben vergeten ;)

prachtig! echt...

De larven of het verhaal ;)