Vakantieangst.
 

Beetje rare titel, maar ik weet niet zo goed hoe ik het moet noemen. Het is iig geen heimwee. :)
Sinds mijn jeugd heb ik er al last van. We gingen al vroeg 'ver' op vakantie (mede door familie in het buitenland). Dat bracht al de nodige spanningen met zich mee. Ik was er altijd veel mee bezig en kon slecht slapen op de dag voordat we weg gingen. Naarmate ik ouders wordt, lijkt het steeds erger te worden. Ik hoef niet meer mee en daarom zou ik alles op het laatste moment nog af willen zeggen. De spanningen worden dan zo erg. Denk maar aan: wat als de locatie niet leuk is, wat als we een ongeluk krijgen onderweg, wat als ik iets belangrijks vergeet mee te nemen, wat als het heel stom is en ik graag naar huis wil (heimwee) etc.

Als ik (ruim van te voren) beslis dat ik mee wil is dat niet voor niets. Vakantie is gewoon leuk. Alleen die spanningen zijn erg vervelend. Tot nu toe hebben mijn ouders me nog altijd over kunnen halen, of ik heb mezelf er doorheen gesleept. Alleen ik ben bang dat het alsmaar erger zal worden en ik op het laatst niet meer mee durf.

Ik doe meestal mijn best om me goed voor te bereiden. Zeker wat betreft inpakken. Alleen als ik wat later begin met inpakken word ik daar heel onzeker van.

Herkent iemand zich in dit verhaal? En vooral: heeft iemand tips hoe ik hiermee om kan gaan? Ik zou het zo jammer vinden als ik daardoor leuke vakanties ga missen. (n)

Heel vroeg beginnen met inpakken om zeker te zijn lijkt me een goed idee ja, gebruik lijstjes ed voor nog wat extra houvast. Misschien kun je ook wat zin kweken door je te bedenken dat het de vorige keren allemaal erg meeviel uiteindelijk, het kan zijn dat het wat stress wegneemt.

Herkenbaar, vooral als ik met het vliegtuig moet :s

Wat ik altijd doe, is me eigen helemaal gek maken door te bedenken wat voor leuke dingen ik allemaal kan gaan doen. Ik kijk op internet voor de mogelijkheden in het gebied enzo.
Ik maak ook lijstjes voor het inpakken. Ruim van tevoren (lees: maanden) bedenk ik al wat ik mee wil hebben.
Ik ben ook altijd bang dat ik belangrijke papieren ofzo vergeet/verlies, echt heel irritant. Ik kijk dan echt om de 5 minuten in mijn tas of ze er dan nog wel liggen.

hoi dreen,

ik herken het niet eigenlijk, maar ik ga toch proberen wat tips te geven.

- maak van tevoren een lijstje met de spullen die je echt mee moet nemen, en pak die éérst in.

- ga niet wéken van tevoren beginnen met inpakken, een week van tevoren is al vroeg. dat is ook makkelijker, omdat je de kleding die je meewilt over het algemeen niet meer aandoet (anders heb je kans dat je het alsnog vergeet!)

- dús, doe een week van te voren iig géén kleding aan die mee op vakantie moeten.

- denk terug aan je vorige vakanties en bedenk hoe leuk het is geweest.

- bedenk je dat als je iets zou vergeten wat belangrijk is (tandenborstel, pyama, badpak/bikini enzovoorts) je het evt. op je vakantiebestemming zou kunnen kopen en het dus niet echt een ramp is.

- een ongeluk kan altijd gebeuren, niet alleen als je op vakantie gaat. zeker in het vliegtuig hoef je niet bang te zijn, die schijnt veiliger te zijn dan veel andere vervoersmiddelen.

- je kan proberen de angsten die je van te voren hebt, op te schrijven, mee te nemen op vakantie, en alles wat niet is gebeurd aan te strepen, je zal merken dat je heel erg veel kan aanstrepen!

goed, omdat het geen herkenningspunt is voor mij, kunnen dit hele nutteloze tips zijn, maar ik heb het iig (om halféén nog wel!) geprobeerd!
liefs, wen

Nu ik lees besef ik dat ik het ook heb. Ik ga niet mijn verhaal doen omdat hij eigenlijk hetzelfde als die van jou is ;)

Ik heb het idee dat het komt doordat je gaat proberen een voorstelling te maken van alles. Je maakt een beeld van de reis, van de plek waar je staat, van de gebeurtenissen en misschien zelfs van een ongeluk. Maar omdat alles van te voren meemaken toch onmogelijk is (het loopt altijd anders dan gepland) kun je dat beter niet doen...

Wat ik zelf beangstigend vond, was dat als ik ver van huis was, ik niet 123 terug kon zijn. Maar dit heeft misschien meer met heimwee te maken, waar ik echt ontzettend veel last van heb gehad.

Nu ik niet meer met mijn ouders mee ga, plan ik liever geen vakanties meer. Ik word daar helemaal gek van, want dan denk ik: wat als...
Ik ga liever gewoon rijden richting een land en doe daar de dingen waar ik op dat moment zin in heb. Anders word ik gek van de verwachtingen en verplichtingen.

Ik heb hier ook heel erg last van, heb vantevoren nooit zin in vakantie, pas op het moment dat we op onze vakantiebestemming aankomen kan ik zin krijgen. Mede hierdoor ga ik van de zomer hoogstwaarschijnlijk ook niet mee op vakantie. Bij mij komt het vooral omdat ik zoveel moet doen voordat ik eenmaal weg ben. Het helpt wel om op te schrijven wat je allemaal moet regelen en wat je allemaal moet meenemen en dan dingen af te strepen als je het gedaan hebt. Zo houd je voor jezelf een overzicht en je zorgt ervoor dat de chaos in je gedachten niet meer overloopt. Met het inpakken van je tas moet je niet te lang van te voren beginnen want sommige dingen kan je nou eenmaal vlak van te voren inpakken (denk aan je toilettas enzo) dus als je lang van te voren begint raak je alleen maar de structuur kwijt. Het is wel slim om alvast dingen die perse meemoeten (paspoort en dingen die je niet dagelijks gebruikt) ergens klaar legt zodat je die makkelijk kan vinden. Verder vind ik het fijn om eerst al mijn spullen op mijn bed klaar te leggen en daarna pas alles in mijn tas te stoppen zodat ik het overzicht houd.

Hopelijk heb je hier iets aan en laat je vakantie er niet door verpesten! :)

Ik weet niet of het al gezegd is, maar je zou je natuurlijk ook kunnen richten op ed leuke dingen. Denk aan veel zon, bruin worden, nieuwe mensen leren kennen, vakantieliefde, uitrusten enz..

Heb je redenen bang te zijn voor bepaalde dingen? Hebben jullie wel eens een ongeluk gekregen? Heb je wel eens iets belangrijks vergeten mee te nemen? Is het wel eens heel stom geweest? Wilde je wel eens graag naar huis (heimwee)? Enz.

Sommige dingen kun je misschien relativeren. De meeste dingen die je vergeet kun je bv. in een vakantieland ook wel krijgen. Je ouders zijn bij je, dat scheelt misschien iets in het geval van heimwee. Als je bij familie bent, zit je in soms in een omgeving die je wel een beetje kent, enz.

Je zegt het jammer te vinden wanneer je hierdoor leuke vakanties zou moeten missen, zegt dat niet genoeg? ;)

Ik gebruik inpaklijsten, dat scheelt al idd. :) Het stomme is dat die angst nergens op slaat, ik ga er niet dood aan als ik iets vergeet en ik kan het idd wel ergens alsnog kopen als het moet. Toch maakt het me enorm onrustig.

Sommige vakanties vielen niet mee, dusja. ;)

Met vakantie bedoel ik ook reisjes naar Duitsland waar familie woont. Dat is dus wel even wat anders dan strand vakanties ed.
(We blijven dan vaak een week weg en het is toch wel een dag rijden)

Lijstjes heb ik meestal nog wel ergens staan, of ik pluk ze van internet. :) '

Mijn vader wil meestal wel op mijn paspoort passen, dat scheelt. :)

Dat is wel een goede ja. Keyser Saus had het ook al gezegd, maar ik denk dat ik me dat maar moet blijven inprenten. :) Weet ik. Maar wat als ik mijn mobiel vergeet. Of de oplader? :s Gelukkig vliegen we nauwelijks/nooit. Dat zou al helemaal een ramp worden. ;)
Deze meivakantie was ik ook weg naar Duitsland. Daar zie je bij elke bocht een kruis staan omdat iemand zich te pletter heeft gereden. Dat maakt je toch wel bang. Of als je ongelukken ziet onderweg. (n) Ik ga het proberen. (y) :) Ontzettend bedankt, voor de tips en sowieso dat je erover na wilde denken. :bloos: :)

Dat heb ik ook ja. :o Niet zo zeer heimwee, maar gewoon weg van huis. Ik kan niet naar huis als ik dat wil. Dus zeg maar de druk die op me rust van niet weg kunnen. Eigenlijk totaal onnodig... :s Hoe ga je op vakantie dan? Ik denk dat voor mij de druk groter zou worden als ik alleen op vakantie ga. Ik moet in mijn eentje overal aan denken en heb meer kans dat ik iets verkeerd doe of kwijt raak of de verkeerde trein neem... (n)

Bedankt voor de tips. Misschien moet ik idd nog meer gaan opschrijven. Sowieso begin ik niet heel ver van te voren, omdat ik nooit zoveel zin heb om me ermee bezig te houden. :o

Ik ben ook bang dat ik mensen ga missen enzo (vrienden) heb jij dat ook?

Nee nog nooit. Wel twee goede vriendinnen van mij (allebei in de zomervakantie en allebei zonder doden maar wel zwaargewonden). Ook maken we altijd wel wat mee onderweg. Voor met sneeuw ed. Het is nooit zover gekomen dat we niet verder konden rijden, maar zaten er wel vaak in de buurt.Geloof het niet. Altijd kon ik het achteraf wel oplossen of ik kwam er net op tijd achter. :o Echte vakantie niet, maar in Duitsland wel... Op sommige momenten krijg ik wel erg heimwee ja. Dat is opzich niet zo erg, maar zeker geen fijn gevoel.Ik voel me echt stom dat ik er niet normaal mee kan omgaan. Zoals iedereen het schrijft klinkt het heel logisch en toch is het steeds weer een drama...Meestal kies ik liever het vertrouwde en zekerheid dan 'misschien een leuke vakantie'.

Is alleen thuis blijven het vertrouwde en zekerheid?

Ik wil je daarover best mijn ervaring vertellen, als je die wilt weten, maar dan via pm/msn/mail.

Thuis ja. Als je het wilt mailen oid, graag. :)

Alleen thuis. ;)

:D
Dat ja. ;) :p

(mail maar als je tijd hebt hoor, het heeft geen haast)

Dat heb ik heel sterk want meestal ga ik (ver weg) op vakantie met mijn vader, mijn broertje en soms ook de vriendin van mijn vader en haar zoontje en dan mis ik mijn moeder heel erg die drie weken lang. Dan hang ik huilend met haar aan de telefoon maar telefoneren uit Italie (mobiel) is zoooo duur. Met vrienden heb ik het minder want mijn echte vriendin is blijven zitten dus die zie ik al niet meer zo heel vaak.

Ah vandaar. :)

Dat is wel erg heimwee ja. Rot! Daarom blijf je ook thuis? Maar mis je je vader dan weer niet?

Mede daardoor blijf ik hoogstwaarschijnlijk ook thuis ja, bovendien word ik gewoon echt depressief zowat van alles wat er voor de vakantie moet gebeuren want mijn vader doet er geen zak aan, die gaat de ochtend voor we weggaan nog gauw alles inpakken enzo en ik word daar gewoon ontzettend moe van zodat ik al niet leuk aan mijn vakantie begin. Mijn vader mis ik eigenlijk niet zo erg, ik zie hem nu eigenlijk ook maar heel weinig (twee keer in de maand een weekend ofzo, vaak ook een keer).