gedichtje
 

zwevend door mijn dromen
door al het goede heen:
leven
liefde
laconiek
zonder zorgen naar
de morgen van toekomst
wakker worden ten spijt,
doch opgelucht
't is geen bedrog


Graag jullie reacties en tips.

apart maar wel leuk.
mss zou je wat meer interpunctie kunnen gebruiken zodat het beter loopt.
de woordkeuze vind ik leuk.

Ik heb inderdaad wel zitten kijken naar een betere opzet, maar kwam er nog niet echt uit, dus toen maar zo gepost.

heb je gelijk in, er kan altijd nog wat aan verandert worden.

zwevend door mijn dromen
door al het goede heen:
leven,
liefde,
laconiek,
zonder zorgen naar
de morgen van de toekomst
wakker worden en spijt,
doch opgelucht.
't is geen bedrog.


heel klein beetje verandert, mss nu als iets beter?

Ja, is al beter. Misschien dat dit ook kan:

zwevend
door mijn dromen
door al het goede heen:

leven,

liefde,

laconiek,
zonder zorgen naar
de morgen van de toekomst

wakker worden en spijt,
doch opgelucht.

't is geen bedrog.


Zoiets?

ja ik vind hem nu heel goed...
mooi gedaan!

dank je :)

Hier is een nieuwe:

dit is mijn Achilleshiel
dwars door het bos
der herinneringen
waar plus en min
elkaar
in rap tempo
afwisselen

denkend aan wat
anders kan
en moet
en goed is,
ondergesneeuwd door
losgeslagen hersenspinsels

het kraakt in m'n hoofd


Weer graag jullie commentaar.

mooi! leuk bedacht

*heeft even opgezocht hoe dat nou ook wel met achilles zat , ik neem aan dat je daar op doelt. :bloos: Ik heb een hele tijd grieks gehad, haha hoe veel zegt dat ik dit niet meer weet over mijn inzet.

Zoon van de sterveling Peleus en de zeenymph Thetis. Zijn moeder dompelt hem in de rivier de Styx om hem zo onsterfelijk te maken. Eén plekje, bij zijn achillespezen, blijft echter droog . De Trojaanse prins Paris weet hem te doden door hem precies daar met één van zijn pijlen te treffen. Achilles is de snelste en sterkste van alle Grieken die rond Troje strijden.

Ik neem aan dat je met je achilleshiel dus je zwakke plek bedoelt? - je herinneringen . ? *

Opzich vind ik het heel origineel. Alleen ik vind de laatste zin niet bij het geheel passen. Eerst visualiseer je dat wat er in je hoofd gebeurt als iets dat buiten je staat en vervolgens kraakt het in je hoofd. Of moet ik dat zien als een soort samenvatting?

het is inderdaad een samenvatting van wat ik in het gedicht wil vertellen :)

hier nog eentje:

de opwinding van
wat komen gaat
overstemt
de klankloze explosie
van een
verwezenlijkte jeugddroom

betekenisvol
de ogen opslaan
naar het verleden
waar
een jongetje jong
is


Het is nog niet af, maar toch graag weer jullie commentaar, tips enzo om dit af te ronden.