Jezelf niet kunnen vergeven...
 

Hoe ga je daar mee om?
Ik heb zo vaak dat ik iets zeg tegen vrienden en er later spijt van heb en dat knaagt aan me want ik ga mezelf haten omdat ik steeds dingen zeg die ik op dat moment wel meen maar later niet.....Pfff...

Zolang je je gedachten niet wilt/kunt veranderen, kun je er niet veel aan doen denk ik. Probeer te relativeren wat je doet: de wereld vergaat niet, en je hebt het uiteindelijk niet echt gemeend en niet kwaad bedoeld, en bovendien vergeeft de ander je, dus zal het zo heel erg wel niet zijn.
En ik weet hoe makkelijk praten dit is en hoe moeilijk toe te passen

je excuus aanbieden, als zij (oprecht) je excuus aanvaarden is het toch goed? tenminste, dan voelt het bij mij vaak weer goed.

Je excuses aanbieden. Vragen wat een ander ervan vindt kan misschien ook wel helpen. Als diegene zegt dat het niet zo erg is ga je het zelf misschien ook minder erg vinden.

Heb ik ook last van zelfs bij de onlozenende dingen.

ik oowk..

vooral omdat ik mezelf dan gek aan het maken ben (peikeren o.a.) en het uiteindelijk niks voorstelt :bloos: ...

Gewoon van je af proberen te zetten en denken zo doen ze ook wel tegen jou, jij vergeeft het hen of vind het normaal en vergeet het zo dus moet het omgekeerd ook zijn basta

Werkt wel een beetje.

Excuses aanbieden en (daardoor) mezelf er van verzekeren
dat die ander het niet heel zwaar opvatte oid, of iig m'n
excuses aanvaard heeft. (al is het zeer zelden voorgekomen
dat ik iets gezegd heb wat heel zwaar zou kunnen vallen oid. :o)

Met dingen waarvoor ik m'n excuses niet aan kán bieden zit
het weer heel anders en (voor mij) veel moeilijker. Mja. :o

M'n excuses aanbieden. Al blijven sommige dingen daarna nog in mijn hoofd rondspoken.

offtopic @ kruimel, quiana en aragnabite.... we zijn het wel eens he?!

@ topicstarter: misschien het proberen waard? durf je je excuus aan te bieden? of geven je de woorden 'het is al goed' 'excuses aanvaard' 'het is je vergeven' nog niet het gevoel dat je het jezelf kan vergeven?

ik herken het heel erg. en vind het moeilijk te geloven als mensen zeggen van het geeft niet oid. toch probeer ik dat dan te geloven. blijf ik tegen emzelf zeggen dat het niet uit maakt. het is gebeurt kan er niks meer aan doen. verder probeer ik er niet aa nte denken.

kweenie of je er wat aa nehbt maarja