Wat te doen?
 

Ik sta voor een enorme keuze.

Er zijn twee mogelijkheden: nu richting geneeskunde, of pas later.

Iets preciezer:

18-19 Voorbereidend jaar geneeskunde in Tsjechië
19-25 Geneeskunde studeren in Tsjechië
26-32 Specialisatie (6 jaar)
... En dan heb ik 50.000 euro schulden om af te betalen.

18-19 VWO-diploma halen in Nederland
19-20 Naar Israël, Hebreeuws leren, joodse studies
20-22 Militaire dienst(plicht)
23-29 Geneeskunde studeren in Israël
30-36 Specialisatie (6 jaar)

Ik wil het tweede. M'n ouders willen het eerste. Het ziet er naar uit dat ik naar Tsjechië kan. Ik krijg waarschijnlijk studiefinanciering van de IBG (dat is nog stééds niet 100% zeker) en sta al ingeschreven.

Maar ik wil naar Israël en ik wil joodse studies volgen: omdat ik niet 100% joods ben moet ik me officieel bekeren. Voordat dat rond is kan ik o.a. niet met een joods meisje trouwen. Als ik naar Tsjechië zou gaan zou ik dus tot m'n 40e vrijgezel blijven. :|
En dat wil ik toch echt niet.

Ik wil dat VWO-diploma halen en naar Israël vertrekken (ondanks dat ik niet 100% joods ben val ik wel onder de 'Wet op de Terugkeer' waaronder iedere jood recht op het Israëlisch staatsburgerschap heeft, dus ik kan gewoon vertrekken zodra ik wil).

Verder geeft een VWO-diploma, ongeacht de vakken (het profiel dus), in Israël onbeperkt toegang tot alle opleidingen. Je kunt je dus met bv. C&M aanmelden voor geneeskunde, of met N&G voor sociologie, of met E&M voor luchtvaarttechnologie. De toelating is gebaseerd op VWO-diploma + 'psychometrische test'. Het Nederlandse VWO-diploma wordt dus overal erkendd daar, door alle universiteiten.

En ik heb dyscalculie (dat is zoiets als dyslexie, maar dan met cijfers). Daarom kan ik onmogelijk in Nederland wiskunde-B op VWO-niveau halen. In het voorbereidend jaar in Tsjechië zou ik ook intensief wiskunde krijgen, naast natuurkunde en scheikunde, en ik ben bang dat ik daar helemaal op vast ga lopen.
Als ik hier in Nederland blijf en m'n VWO-diploma (C&M of E&M) haal kan ik volgend jaar naar Israël en dan kan ik daar geneeskunde studeren, en dat ik geen exacte vakken (behalve wiskunde-A) heb gehad speelt dan geen rol.

Maar m'n ouders willen per se dat ik naar Tsjechië ga. Ik niet. :|

Nu willen ze me wel per 1 september uit huis hebben. Of ik naar Tsjechië of ergens anders ga kan ze niets schelen, mij ook niet. We hebben hier zó vaak ruzie, ik kan niet meer verder hier. Ik wil hier gewoon weg, want ik word hier gek.

Nu kan ik misschien een jaar naar een begeleid-zelfstandig wonen project (simpelste vorm van begeleid wonen) van Joods Maatschappelijk Werk. Dat is een projet voor jongeren die 'om uiteenlopende redenen niet langer thuis kunnen wonen'. Daar heb ik een eerste gesprek gehad (bij JMW), en ik hoor er over 6 weken pas meer van. Als ik daarheen kan, kan ik in Amsterdam m'n VWO-diploma afmaken en daarna naar Israël gaan.

Ik vraag me serieus af of jij die psychometrische test gaat halen.

Makkelijk. Maar daar gaat het niet over...
Voor die test zijn trouwens aparte voorbereidingscurssusen enzo, daar draait een hele industrie omheen. :o

je zou toch zelf je keuze moeten maken.
ik weet niet wat wij hier aan toe kunnen voegen...
doe wat voor jou het beste voelt zou ik zeggen.

Als je kan niet met een Joods meisje kan trouwen als je niet 100% Joods bent, hoezo bestaan er dan mensen die deels Joods zijn?

en op je 36e pas klaar.. dat je daar zin in hebt zeg

Maar als jij dat graag wilt en je hebt er zo te zien goed over nagedacht en het is een uitvoerbaar plan moet je dat natuurlijk doen.

Deels joods enzo, dat bestaat niet. 'Halfjood' en 'kwartjood' zijn definities die door de nazi's zijn uitgevonden. Voor de joodse wet ben je joods of niet-joods, daar is geen tussenvorm voor. En ik ben volgens de wet dus niet-joods.
Orthodoxen (Israël en ik) erkennen je als joods als je een joodse moeder hebt of je je oficieel bekeerd hebt; liberalen erkennen je als joods als je één joodse ouder hebt (vader of moeder). Volgens de liberale definitie zou ik dus wel joods zijn, volgens de orthodoxe niet. Maar omdat ik dus wel een 'joodse achtergrond' heb, heb ik wel dat 'Recht op de Terugkeer', bijvoorbeeld.
(Ja, 't is ingewikkeld... :o)

En op de 36e klaar, tja, dat is voor iedereen die geneeskunde gaat studeren. Hier ook: als je op je 20e geneeskunde gaat studeren ben je op de 26e arts, kan je op je 27e aan een specialisatie beginnen en heb je die op je 33e afgerond...

Dit lijkt me wel erg belangrijk. Want als je het niet haalt, kun je namelijk gemakkelijk kiezen, aangezien je dan nog maar 1 optie hebt.

Wat is het voor test?

Gezien het feit dat je allerlei stoornissen lijkt te hebben en je op je verpleegopleiding weggestuurd bent vanwege een ziekte, is dit toch iets om niet te makkelijk over te doen lijkt me...

Ik ben niet weggestuurd door een ziekte. Nergens.

En die test hoef ik pas te doen als ik 23 ofzo ben. ;)

Volgens mij geef je de oplossing zelf al. Je doet wat je wilt en je hebt zelf al je hele route uitgestippeld. :)

Waarom zei je dat dan eerst?!
En nu niet weer beginnen vab: Dat zei ik niet, want je zei het lekker toch wel, PUH!

En ik weet niet of het wel zo positief is als je die test op je 23 moet doen, dat is namelijk bij menig stoornis het toppunt. Dan is alles ontwikkeld en kunnen ze beter zien of je gestoord of niet gestoord bent, om het zo maar te zeggen.

Verder snap ik wel waarom je ouders je naar Tjechië willen hebben. Ik bedoel het is natuurlijk een geweldig land:bloos:

Ik zou naar Tjechië gaan als ik jou was, maargoed, dat is voor jou alleen maar meer reden om juist niet te gaan.

Ik vind het toch behoorlijk knap dat jij nog moed in jezelf hebt. Je wisselt a la minuut van studie richting. Je had allang geslaagd kunnen zijn, maar je wisselt maar door. Zou je niet eens iets vast blijven houden?

Gelukkig ben je pas op je 36e klaar, mocht je niet afgewezen en afgekeurd worden. Dan kan ik tenminste nog wel even veilig geopereerd worden, zonder dat mijn verkeerde been eraf gehaald hoeft te worden.

Ben jij wel eens eerlijk tegenover jezelf? Dat vraag ik me namelijk wel eens af. Denk jij nou echt, dat je met het gedrag dat je nu plaats geeft een toekomst als arts kunt krijgen?
Dan sta je later bij iemand aan zijn bed en zeg je: Ja, ik ben Joods, ik heb je wel geopereerd, maar nu gaat toch echt de aandacht naar mij! Vind je me aardig? Vind je me lief? Kijk, ik ben een Jood, ik draag een keppeltje.

Maar goed, dit is allemaal mijn mening. Ik vind in jouw bestwil eigenlijk eerst dat je goed aan jezelf moet gaan werken. Anders word je daar later zo enorm voor afgestrafd. Nu heb je het misschien niet door, maar later word je er mee geconfronteerd.

Owja, je vroeg zelf om mijn mening, dus ga niet zitten dat ik je van dingen beschuldig, want het is mijn mening en die kun je zo met een korreltje zout nemen.

Bedankt voor het advies, ik zal me eraan houden. :p

Heb je je afgevraagd waarom je het komende examen niet gaat halen? En waarom denk je dat wiskunde B in Nederland verplicht is bij geneeskunde?

Misschien moet jij het geneeskundeplan laten varen en iets anders gaan doen. Ga naar Israël als je dat zo graag wil, maar kies in godsnaam een andere studie. Straks ben je 25 en heb je nog niets afgerond, wil je dat?

Ik heb een alternatief, sociologie. ;)

Wiskunde-B is verplicht bij geneeskunde in Nederland, dat is gewoon zo. ;) Profiel NG.

Waarom ik het komende examen niet ga halen? Tja... Dat gevoel heb ik gewoon...

Zo bedoelde ik het niet. Jij haalt je komende examen niet, omdat je te weinig zelfdiscipline hebt. Ik heb je regelmatig zien posten "dat je eigenlijk moet leren".

Waaróm wil je sociologie gaan studeren? Wat wil je er mee? Wiskunde B is niet voor niets verplicht; iemand met dyscalcie of gewoon een totaal gebrek aan inzicht zal heel erg veel moeite hebben met een studie waarvoor je moet bewijzen dat je het inzicht wel hebt. D.m.v. een voldoende eindexamen wiskunde B of door resultaten.
Denk jij serieus dat het papiertje voor wiskunde je enige struikelblok is? Heb je er over nagedacht dat ook in Tsjechië of Israël het inzicht ook een vereiste is?

Ik heb echt het idee dat jij maar wat aanrommelt en plannen maakt en jezelf nooit (eerlijk!) de vraag stelt waarom het misgaat. Of het misschien aan jou zou kunnen liggen en waarom (niet). Waarom je bepaalde dingen wil en waarom (niet).

Jezus, probeer wat zelfkennis te verwerven, dat is erg handig als je op je 19e naar het buitenland wilt.

Als je niet begint met leren lukt het ook niet he ;)

maar serieus: Als je in Israel geneeskunde kan gaan studeren zonder wiskunde B dan is je voorbereidingsweg naar de studie geneeskunde misschien wel makkelijker maar dan denk ik dat het tijdens je studie zelf des te zwaarder is want ze stellen het echt niet voor niets verplicht hier in Nederland, ze zijn nog niet compleet achterlijk hier.

Als ik zou moeten kiezen zou ik voor het eerste kiezen en naar Tsjechie gaan omdat ik iemand ben die voor zekerheid zou gaan en naar mijn idee heb je als je voor het eerste kiest toch wat meer zekerheid dan als je naar Israel vertrekt. Dit is echter mijn mening en het gaat hier over jou leven dus je moet zelf kiezen want ik heb voor mezelf al gekozen wat ik ga doen :)

eh psychologie? :confused:

Tja, dat is niet zo. Ik kan echt niet geloven dat je voor geneeskunde zoveel wiskunde-kennis moet hebben.

Had 't eerst op S&S gepost, maar het gaat meer over mij persoonlijk dan over m'n schoolcarriere...

Het gaat niet om kennis, het gaat om denkniveau. Je moet blijkbaar behoorlijk abstract kunnen denken.

Leren doe ik nu wel. :)

En inzicht, tja, dát heb ik wel. Alleen geen wiskundig inzicht, simpelweg omdat ik moeite heb om met cijfers te werken. Ik kan maar moeite rekenen, dat heeft niets met inzicht te maken.
Iemand met dyslexie heeft toch ook 'inzicht'? Dus ja, dat papiertje is inderdaad het enige struikelblok hier.

En ik weet uitsteken wat ik wil, dat staat toch juist in m'n beginpost? Ik twijfel er eigenlijk helemaal niet aan wat ik wil. Ik wil naar Israël, dat wil ik. Maar dat willen pa en ma niet...

Ja, en dat kan ik wel. Ik bestudeer voor de lol Amerikaanse medisch-wetenschappelijke boeken.
Maar geen wiskunde...

Voor een psychologiestudie is wiskunde ook een verplicht vak, dus dat zou geen optie zijn.

@Fleet Admiral: Wat ik me nog herinner is dat een psycholoog en een pedagoog op de MBO-opleiding waar je verpleegkunde deed, het vermoeden hadden dat er bij jou sprake zou kunnen zijn van het syndroom van Asperger. Ik kan me ook nog herinneren dat je een gesprek zou hebben bij het RIAGG in Zutphen. Heeft dat gesprek inderdaad plaats gevonden en zo ja, wat is er dan precies uitgekomen?

Jij "wil" altijd iets, maar als je echt iets wil, dan ga je er honderd procent voor. Jij lummelt zo'n beetje op het forum en scheldt op alle scholen die jou ooit aangenomen hebben. Waaróm wil je naar Israël?

Ach, laat maar zitten. Probeer je egen motieven eens te doorgronden.

Voor psychologie is alleen wiskunde A(12) verplicht, niet wiskunde B, en dat is een verschil...

Over dat van de RIAGG: daar kom ik inderdaad regelmatig, en het kan zijn dat ik Asperger heb, kan niet bevestigd worden. Ik denk zelf dat het hersenschade is door een ongeluk toen ik 8 was.

Toen ik in groep 5 zat had ik de boeken voor rekenen voor groep 8 uit... En toen was ik 8. En toen kreeg ik dat ongeluk...
En toen kon ik opeens nauwelijks nog rekenen, viel m'n haar uit, en kreeg ik allerlei psychische problemen...

Een topic open om aanvallen te voorkomen. Geen zekerheid mbt dyscalculie. :rolleyes:

Met betrekking tot dyscalculie maakt dat naar mijn idee weinig uit.

Waarom kan dat niet bevestigd worden als ik vragen mag?

Misschien zijn het juist wel bepaalde psychische problemen die er de oorzaak van zijn dat je zo vaak van studierichting bent gewisseld. Het lijkt me in ieder geval een goed idee om die mogelijkheid eens nader te laten onderzoeken.

Ik denk dat je ouders dat denken, omdat dat Joodse gedrag van jou slechts een bevlieging is. Ik ken een aantal Joden en die zijn lang niet zo overdreven zoals jij hier voordoet.
Je wilt naar Israel, omdat je Jood bent, is het niet? En als je over een half jaar nou moslim wil worden, ga je dan ook weer gelijk naar Marokko?

Ik kan me nog herinneren, dat jij graag machinist wilde worden of op zo'n oorlogsschip wilde varen, waar zijn die plannen dan gebleven?

O, nu is het dus weer opeens hersenschade? Eerst wilde je persé authistisch zijn, toen werd het; HELP! Ik heb borderline!
En nu is het opeens hersenschade?

Weet jij wel waar je zelf mee bezig bent? Snap jij het leven wel, snap jij jezelf wel? Snap jij anderen mensen wel? Je lijkt zo bekrompen in je eigen wereldje, dat ik er haast medelijden mee zou krijgen. Geef jezelf toch eens die trap onder je kont, wees eens streng voor jezelf.
Misschien herinner je alles wel gewoon alleen nog maar vanaf je 8ste, omdat je toen net iets meer van de wereld ging begrijpen en ging beseffen dat je anders was.

Het is niet iets voorbijgaands, ik ben er al 2 jaar mee bezig. Maar nu steeds intensiever.

En geloof me, ik ga echt niet opeens moslim of christen worden. Nooit.

En jij kent een aantal joden? Tja. Ik ken een aantal christelijke meisjes die met strakke korte rokjes en truitjes met flinke inkijk lopen. En toch zijn er ook christelijke meisjes die bedekkende truien en lange rokken dragen.

En zo is het bij joden ook. Ik ben behoorlijk orthodox. Orthodoxe joden zijn juist veel bezig met joods zijn, omdat je dat altijd en overal bent. Niet alleen tijdens diensten, maar juist vooral daarbuiten.

*zucht* Zelfspot: als ik mezelf orthodox noem, waarom zit ik dan nu, tijdens de shabbat, aan de computer, wat streng verboden is? :rolleyes:

Tja, ik ben orthodox in wording. En dat heeft eigenlijk wel iets met mijn psychische conditie te maken. Juist omdat ik misschien wel wat regels nodig heb. Het orthodox-joodse leven biedt me een compleet net van regels die ieder deel van m'n leven bepalen.
In de wetboeken staat zelfs waar je aan moet denken als je op het toilet zit (doordeweeks aan zaken, op shabbat aan dingen die je tijdens de week beleefd hebt, want op shabbat mag je niet met financiele zaken bezig zijn). ;)

Nee, het is altijd al hersenletsel. Voor m'n 8e had ik geen enkel probleem. Ik kon geweldig rekenen, had veel vrienden, en was op alle gebieden heel intelligent.

Nu heb ik nauwelijks vrienden, kan absoluut niet meer rekenen, en ben op alles behalve wiskundig gebied intelligent.

Dat heeft niets met Asperger of borderline te maken, en alles met hersenletsel. Dat verklaart ook waarom zowel het plaatje van Asperger als het plaatje van borderline niet bij mij passen.

Inderdaad, want moeilijk is en blijft het wel. Maar wiskunde A gaat me misschien met veel moeite en ondersteuning wel lukken. Wiskunde B is out of the question...

Citaat:

Waarom kan dat niet bevestigd worden als ik vragen mag?

Ouders willen geen vragenlijsten invullen... Die willen er niets mee te maken hebben.
Ja, misschien ga ik er eens voor naar de huisarts. Maar dan moet ik voor meerdere onderzoeken (MRI- en CT-scans) naar een groot ziekenhuis, dat zal in mijn geval wel Nijmegen worden, en daar heb ik eigenlijk niet zo'n zin in. Want wat de uitkomst van dat onderzoek ook is, er kan toch niets aan gedaan worden. Hersenletsel is onherstelbaar... En het is ook wel angst voor het onbekende, want wat nou als blijkt dat ik inderdaad aantoonbaar hersenletsel heb? :|

Waarom heb je dan al die stennis lopen schoppen terwijl je wist dat t een hersenletsel was?

Ik denk dat het bij jou eerder is: "Wat als ik het niet heb?"

Als jongen moet je 3 jaar in het leger in Israel.

Ik denk, Daniel, dat het bij jou is dat je de waarheid niet onder ogen durft te zien. Je hebt nooit een behoorlijke schoolopleiding gehad. Je hopte van basisschool naar basisschool. Op hoeveel scholen heb je meer dan vier maanden gezeten? Elke keer lag het aan de school. Elke keer was het hun fout. Toen deed je iets van thuisstudie (LOI?)... Je wilde heel graag zeeman worden, na een jaar liet je het vallen... Toen wilde je verpleegster worden.... daar stuurden ze je weg omdat je niet sociaal genoeg zou zijn, wat ik me op een bepaalde manier wel voor kan stellen. Nu wil je naar Tjechië, alles regel je, maar je wilt het ook maar niet, je laat het gaan. Hetzelfde geldt voor VWO, de geneeskunde opleiding enz. Je roept zo veel, je zegt zo veel, je hebt zo veel 'wensen', maar je bent er nog maar net mee begonnen of je kapt het af.
Als je terugbladert naar vroegere posts op het psychologie forum (ik wil geen oude koeien uit de sloot halen), zijn die niet gering en zeker niet onschuldig. De ene noodkreet na de andere, een brief van je ouders... Berichten over allerlei psychische afwijkingen die je dan weer wel hebt en dan weer niet..... en als een professioneel iemand dan een diagnose stelt, denk je er vanaf te kunnen komen met een simpel internet testje.....
Tja, ik wil je niet aanvallen en dat weet je best (en ik ken je al een hele tijd), maar ik denk dat deze topics eigenlijk niet meer zijn dan een grote roep om aandacht. Doe er wat aan!

ga maar t leger in ,denk dat voor jou en de mensen om je heen t beste is,dan kom je jezelf nog wel tegen en zeur je als je over 3jaar terug bent hier echt niet meer over al je psychische dingen enzo,daar krijg je de hele dag aandacht ,ookal zijn het dan stenengooiende palestijnen

Omdat ik daar nu eigenlijk pas achter kom.

Nee, 2.5 jaar... 30 maanden.

Als oleh, dus.

Je zou eens het Handboek voor Hypochonders moeten lezen van Gene Weingarten. ISBN nummer 90 389 1010 X, te verkrijgen bij de Slegte (iig die in Rotterdam op de Coolsingel).

En verder moet je eens de eerste dvd van Muntz en van de Wint te pakken zien te krijgen, hebben ze meestal wel voor 15 eureaux bij de not-so-free record shop. TV Dominee Muntz in Israel moet je eens zien.

Voor zo ver is dyscalculie iets waar je mee geboren wordt of niet, niet iets dat door een ongeluk ontstaat. Dan is het een hersenbeschadiging, geen dyscalculie.

Lieve mensen (en met name Eend): we houden deze discussie voor de verandering netjes. Waarom? Omdat Daniël ook het recht heeft hier een topic te plaatsen en er normale reacties op te krijgen.
Ja, tot nu toe is het goed gegaan, maar ik zeg het maar even.

Je verhaal is nogal onduidelijk op punten. Waarom is het voor de studie geneeskunde in Tsjechië een absoluut vereiste dat je de exacte vakken op VWO-niveau hebt, terwijl je voor geneeskunde in Israël helemaal géen exacte vakken nodig hebt (behalve Wiskunde-A, wat ik geen abstract vak noem)?

waarom zou je niet in nederland kunnen gaan studeren ?

Alle opleidingsinstellingen hier zijn toch tegen hem.

:confused:

Dan probeer je er maar zonder je ouders achter te komen of het al of niet bevestigd zou kunnen worden. Als je ouders zo graag hun kop in het zand wensen te steken is dat verder hun probleem, en niet het jouwe.

Ik denk dat je er verstandiger aan doet om eerst de uitkomst van een dergelijk onderzoek af te wachten, in plaats van jezelf er van tevoren ongerust over te gaan maken. Als inderdaad mocht blijken dat het om hersenletsel gaat (wat hopelijk niet zo is) kun je in ieder geval de noodzakelijke begeleiding krijgen om er mee om te kunnen gaan.

Doe wat je hart je ingeeft.

alle onderwijs instituten in nederland hebben wat tegen fa persoonlijk aa logisch

Jongens, nokken. Nuttig doen of naar Onzin vertrekken.

F.A.

Je hebt nou een plan voor jezelf gemaakt, voor de komende 10 jaar. (misschien meer, misschien minder). Maar, uit je geschiedenis blijkt dat je tot op heden niet je talenten hebt kunnen laten zien. Zo ben je aan diverse opleidingen begonnen en die (door omstandigheden) niet af kunnen maken/willen maken.

Als je nou advies vraagt, over wat JIJ wil gaan doen. Vraag ik me aller eerst af, wat me niet geheel duidelijk was geworden, of jij later als arts, hier wil gaan wonen of in Tsjechie of waar dan ook wil blijven.

Je moet het zeker niet onderschatten, medicijnen studeren, in welke taal, land ook. Want als jij je studie en evt. specialisatie etc hebt afgerond, zal jij de verantwoordelijkheid krijgen over het leven en dood van mensen.
Het is dus niet een studie je maar even doet. Terwijl ik soms bij jou het idee hebt, dat je het wel onderschat. Hoewel ik je doorzettingsvermogen zéér waardeer!

Maar ik denk dat het een onlogisch besluit zal zijn om uit te wijden naar andere landen voor deze studie, je moet je afvragen of het het wel waard is je te bekeren.

En overigens, het zegt wel wat als je in NL, niet (om welke reden dan ook wordt toegelaten tot de studie).

Overigens dat je denkt wiskunde A1(2) wel denkt te kunnen halen met je dyscalculie, betwijfel ik. Mocht je écht dyscalculie hebben, dan zal elke vorm van wiskunde te hoog voor je gegrepen zijn.
Maar dat wiskunde een vereiste is voor de studie (in elk geval in NL) zegt wel iets, dat het belangrijk is goed te kunnen rekenen etc!

Maar in elk geval succes, welke beslissing je ook neemt.

Trouwens, onderschat het idee van emigreren niet. Je zal een heel nieuw bestaan moeten opbouwen, in een land, stad waar je onbekend bent!