reactie??
 

4 muren, een deur een plavond
een deur waardoor ik niet naar buiten kan
en zij straks door naar binnen komen

de klok staat elf, het is nog vroeg
ik heb nog vier uur te leven.
jij, ik, een scherf

wachten, waarop
nog even dan
de telefoon
dan moet het nu maar

ik hef mijn hand
scherp, bloed
doe het, het moet

ik moet het stelpen
jezus, nee
een briefje, ik hoor er niets meer over

morgen weer zo'n dag

samen

brrrrrz, die laatste momenten, wat lijken me die vreselijk. Euhmz..... ik moet eerlijk zeggen dat ik je gedichtje hier en daar niet begrijp: Wie zijn zij in de eerste strofe? De mensen die je zullen gaan vinden? En wat heeft die telefoon in strofe 3 eigenlijk met HET moment te maken :bloos: ?

nogal een groot probleem waarvan je weet dat het uit gaat komen, en weten dat je beter dood kan gaan dan dat iemand erachterkomt. en je weet dat ze erachterkomen. en telkens als de telefoon gaat, als er iemand aanbelt als je een brief krijgt. denken: dit is het ze zijn erachter gekomen. en je weet gewoon dat je leven niets meer waard is als ze erachter komen. dat je dan liever dood bent. en dan geen zin meer hebben om te wachten. letterlijk met dat mes op je armen staan. en dan toch doorleven, als je dat leven kan noemen.

is het geschreven vanuit persoonlijke ervaringen?

echt een mooi gedicht dit, zouden mensen die zelfmoord willen plegen er zo over denken?
Ik snap alleen niet wat de telefoon erin doet.
De rijm die erin in zit is leuk bedacht. ga zo door (y)

Uhm... vaag, eigenlijk doet 't me niks. Een beetje is wel duidelijk waar het over gaat, maar op de een of andere manier raakt 't me niet echt. Trouwens, niet alleen de telefoon komt een beetje plotseling, maar ook 'een briefje'. Wat doet dat daar? :s
Oja, het is plafond...

tsjaa, dat briefje dat weet ik ook niet meer.