Hoe dicht heb je ooit gestaan bij (zelf)moord?
 

Hoe dicht je ooit bij (zelf)moord hebt gestaan... dat het maar weinig scheelde of je had het echt gedaan - en waarom je het vervolgens niet hebt gedaan.

Ik heb wel eens fucking dicht bij moord gestaan... dat is dan niet in de zin van kill SOMETHING, maar gericht. Vanwege grote problemen... - doordat ik constant en heel erg veel kijk naar alle mogelijke consequenties van geplande acties heb ik het dus niet gedaan (ik heb het nog wel over grens tussen wel gaan doen / niet gaan doen - ik had me dus nog niet voorbereid, daar was het dan ook nog eens misgegaan).

wat wil je met die informatie ?

ummmz, heel dicht. verder zeggik nix, want dat gaat jullie geen donder aan. geen goede informatie om te geven enzow

Heel dicht, afgelopen zondag nog...:( K ging expres wat te ver met snijden..

Gewoon, ik wil weten of en hoe andere mensen dit ook wel eens hebben (gehad).

Op het randje van het dak staan, telt dat? :(

Idd.

En IMHO kan 'ie dicht, ik roep wicce ff.

Klut, is net offline. Dan maar Unex.

Wat mij betreft kan hier gewoon open over gepraat worden.

Alleen dient iedereen aansporingen achterwegen te laten.

heel dicht bij.......iets te als je het mij nu zou vragen:(

thanks...

en ik wil absoluut NIET aanmoedigen... zelfmoord komt niet eens in me op (zie signature, als je zelfmoord pleegt weet je dat je dood gaat). En verder zoek ik, nja, zei ik al...

te dicht..

pogingen gedaan.. en nu sta ik er weer heel dicht bij, te dicht denk ik

Waarom?

Alleen als je wou springen :)

Zowel moord als zelfmoord: zeer dichtbij.

Maar dat is beide lang geleden, ben nu veel nuchterder :p

ik heb een paar maanden geleden geprobeerd om daadwerkelijk mn keel door te snijden.. gelukkig was't mes lang niet scherp genoeg :S

en een jaar/anderhalf jaar heb ik geprobeerd om expres mn polsen door te snijden, ben flauw gevallen, werd twee uur later wakker op mn bed, helemaal onder het bloed.. was daarna nog minstens een paar weken erg duizelig, viel zelfs weer neer op het bed toen ik voor het eerst wilde opstaan. (en het ergste was dat mn ouders wisten dat ik daar op mn kamer halfdood lag te bloeden maar zoals mn vader zei 'je moeder heeft een medische opleiding gehad, zij zei dat je niet dood zou gaan, en dat was voor ons genoeg. je doet verder maar wat je niet laten kan')

is dat dicht genoeg? :(

Wat een gezever :/

Als je bloeddruk daalt door veel bloedverlies, kan er van alles misgaan. Zeker bij die duizeligheid, denk maar aan een herseninfarct..

Hmm... bij mij is het nog niet voorbij... ligt aan problemen die boven komen. Mja, ik denk dat ik niet eens de fase zou halen dat ik ertoe zou besluiten...

Ik hoop vooral voor mijn eigen toekomst (die ik niet achter tralies wil doorbrengen) dat ik me kan controleren.... ach, als de problemen zo erg zijn dan heb ik andere noodopties die ik veel eerder zal uitvoeren... - het risico zit in de emoties...

heb zelf ook wel dicht bij zelfmoord gestaan
bij moord nog nooit
meer zeg ik niet

mja, ik heb er gestaan, ga er verder niet op in.

Laten we zeggen dat het niet veel (5 minuten ofzo) gescheeld heeft en dat ik een paar dagen niet bij bewustzijn was en lang in het ziekenhuis heb moeten liggen daarna.

Maar het vreemde is dat ik daarna (is ongeveer 2 jaar geleden) veel positiever ben beginnen denken, en bijna niet meer aan zelfmoord gedacht heb.

Ging da bij iedereen maar zow :(

Vaag, hoe weet iedereen dat ze dichtbij waren? Als je het echt wilde, en je wist hoever je nog moest gaan, waarom deed je het dan niet? Waarom stopte je?

Zelf heb ik 2 in het ziekenhuis gelegen omdat mijn maag leeggepompt moest worden, vond ik ook redelijk dichtbij.

Met snijden.. Ach, wat is ver. Te ver in ieder geval niet, ik ben er nog.

als je op een flat gaat staan van 10 hoog op het randje..

en je zet een voet buiten de rand.. ,dan voel je het ook de spanning vasn als die andere voet meegaat is het doei..

zelfmoord gaat veel dieper je zit op het punt om dat moedwillig te doen, je doet inprincipe hetzelfde als een moordenaar..

Hmja, sorry, ik dacht eigenlijk alleen aan snijden op dit moment, je polsen door snijden.. Wanneer je daar het gevoel hebt hoe dichtbij je bent. Kijk, met doodschieten ligt die grens makkelijker: je doet het, of je doet het niet. Je kunt het niet een klein beetje doen, en daarna stoppen, je gaat meteen all the way.. of niet. Met snijden heb je niet zo'n grens.. Daarom die vraag van mij.

ik snap niet wat je hiermee bedoelt hoor... maar als je iemand die dus een zelfmoordpoging heeft gedaan wil vergelijken met iemand die in de bak zit voor "poging tot moord" kan ik echt flink pissed worden hoor.

Zow bedoelt ie t niet meissie.. hij bedoelt ook niet degene die ervoor in de gevangenis zit, hij bedoelt de situatie op t moment van moorden en zelfmoord plegen, dat die t zelfde is..

*knuf*

Laura

p.s. Mjah, k ben t niet vaak eens met klootzak2001, maar soms ook wel hoor :rolleyes:

paar keer 13 hoog gestaan, overige info lijkt me overbodig

owz, ok... sorry, had gister nogal snel de neiging om uit te flippen :rolleyes: .
toch denk ik dat de situatie anders is... als je op het punt staat iemand te vermoorden, zit je vol met haat en woede. maar sta je op het punt zelfmoord te plegen, kan je natuurlijk ook vol woede en zelfhaat zitten, maar denk ik eerder vol verdriet en radeloosheid.
nja, weet niet of ik ut nouw zo goed uit kan leggen... er zit natuurlijk wel een overeenkomst aan, maar er zíjn ook grote verschillen denk ik.

dikke knuf
mir

Oh nee, ik heb nog nooit besloten iemand te vermoorden o.i.d.. wie het ook is, ik denk dat ik t schuldgevoel niet aan zou kunnen. Huurmoordenares worden is dus NIET voor dit katje weggelegd :D

En zelfmoord, daar heb ik vaak over nagedacht, weleens wat dingen ondernomen maar nooit zo serieus.. ben een keertje voor een vrachtwagen weggehaald.. (ik dacht: nu blijf ik mooi staan ook - nja ik was toen pas 11 ofzo)..

Maar het aantal doden dat ik gezien heb is minder leuk. Sowieso al mn opa's en oma's, twee ooms, nog wat familieleden, wat vrienden van mij en mn ouders.. en verder ook nog met mn neus bovenop een dodelijk verkeersongeluk gestaan, een dooie junk zien liggen en een dooie man in het zwembad gevonden op vakantie..

Rust er een vloek op mij ofzo? :s

Cat (hoopt wat minder begrafenissen mee te maken dit jaar)

Hee, nog een Mir :)
*is ook Mir*

maar dat is ook niet helemaal waar :p
ik heb er geen verstand van, maar ik verwacht bv. niet dat als ik een kogel in jouw vinger, voet etc. schiet, dat jij niet meer te redden bent ;)
maar ik snap wat je bedoelt :)

ik heb btw niet geprobeerd zelfmoord te plegen.

wat ik me nu opeens afvraag: is 't eigenlijk strafbaar als een lerares biologie vertelt dat je je pols niet zo, maar zo moet doorsnijden etc. als je dood wil gaan?

NIet heel dicht.

Maar ik zat een keer op school en ik voelde me niet zo goed. Zat een beetje naar buiten te kijken en het was behoorlijk klote weer. En opeens bedacht ik: eigenlijk is dit wel een mooie dag voor de dood.

En daar schrok ik gigantisch van....

heb al meerdere keren op het punt gestaan, en verder wil ik er eigenlijk niet zoveel over zeggen.
maar het lijkt me niet echt slim als
[QUOTE]
een lerares biologie vertelt dat je je pols niet zo, maar zo moet doorsnijden etc. als je dood wil gaan?

Ik denk niet dat ik mezelf zou kunnen doden. Ik wil echt absoluut niet dood en ik ben zelfs operst geconcetreerd op mezelf (om mezelf te controleren) als ik een mes in mijn hand heb (zodat ik niet uit emoties ga snijden - niet at ik de emoties daartoe heb maar... ik wil gewoon niet dood).

En dat is vervelend aan wat ik heb... ik betwijfel of ik schuldgevoel kan krijgen.

En dat overdenken... je bent gewoon aan het denken wat je gaat doen. Waarom wel waarom niet... je begrijpt wel dat de 'waarom niet' kant logisch gezien véél sterker is. Maar emoties kunnen zo sterk zijn... daarom wil ik ook van ze af. Maar de wettelijke en evt materiële consequenties zijn de enige tegen-consequenties. Schuldgevoel enzo niet... :(:(:(
Maar nogmaals, mijn zelfcontrole en de consequenties zijn ruim voldoende om me ervan te weerhouden.

1xtje, 2 jaar geleden. Ik had er allemaal geen zin meer in, redenen zijn niet nodig denk :) Maar iig ik stond al met het mes op m'n pols, toen m'n beste vriend binnenkwam en me tegenhield. Op de meeste dagen dank ik hem hier voor, maar er zijn zo van die uitzonderingen...

wie heb jij voor bio dan????
t lijkt me idd niet erg slim om dat te vertellen...

Best wel dicht, pillen geslikt, maar te weinig...

En kerkhoffen trekken mij aan :confused:

volgens mij heet ze eggink..

d'r was ook een meisje flauwgevallen toen ze dat vertelde allemaal :/ Dus nu let ze iig meer op :)

ze zat ons ook niet op te stoken ofsow ( zou niet best wezen :eek: ) maar ik vind 't wel vreemd.. Ze kent ons nog niet eens allemaal bij naam, laat staan dat ze wist of er nog depressieve mensen waren o.i.d. die dat misschien konden overnemen..

ik heb een keer fucking close bij de dood gestaan ik voelde me toen zwaar depri en had me polsen zowat helemaal
doorgesneden alles werd donker ik bloedde als een gek en toen ik wakker werd lach ik in het ziekenhuis
todat me ma binnekwam ze viel zowat flauw toen was ik ook zwaar derpi nu nie meer

Heel ver..met een mes in je hand enzow..

maar dat is al weer een tijdje geleden:)

denk et niej, onze Biologie leraar (heb al een jaar geen biologie meer, duz dat was vorig jaar ofzow) heeft het ook wel eens verteld. Niet zo handig, ik was toen nl. vet depressief enzow, duzz ik heb et wel es voorzichtig met krasjes uitgeprobeerd. durfde toen niet ver genoeg te gaan.

Toen ik tien ofzo was heb ik mezelf een keer proberen te verdrinken in de wasbak in de badkamer. Toen lukte dat op een of andere manier niet, en toen heb ik mezelf van de trap proberen te gooien, maar dat kon ik niet, heb toen 5 minuten ofzo voor de trap gestaan, maar ik had de moed niet. Was beetje amateuristisch aan de gang toen...

zelfmoord, wel eens over nagedacht maar om zoiets nou de mensen die van je houden aan te doen wil ik niet.

Ik zie het ook als een bepaalde vorm van egoïsme... of...tsja hoe je dat nou moet zeggen, dat je te weinig rekening houd met de mensen om je heen. Maar in sommige gevallen is hier dus geen sprake van.

Een vriend van mij heeft zich opgehangen toen hij 15 was omdat zn vriendin hem gedumpt had, ten minste dat kreeg ik te horen van zn ouders. Als dat nou echt de reden was, vind ik dat er wel sprake is van hetgeen wat ik hiervoor beschreef.

zie je maar weer hoe veel waar is van haar verhalen over dat ze altijd de beste was op school (die ze altijd uit de kast trekt als ik lager dan een 7 sta voor iets - wat een veelvoorkomend verschijnsel is) :rolleyes:

maar ja, ik ben er nog.. heb verder ook niet om uitleg gevraagd, als ze het niet nodig vinden om ook maar iets uit te richten op zo'n moment dan is naar mijn mening alles gezegd :s

Nooit...

Alleen in gedachten, maar dat schaadt niemand...

eum..

niet de laatste tijd maar heb met pillen in mn handen gestaan..

alleen toen ging de telefoon.. :(

Wat zelfmoord betreft, ik heb me een keer opgehangen maar ik werd net iets te snel gevonden.....

Wat moord betreft, ook heel dicht bij, maar dan in de zin van vermoord worden. Omdat m'n (gehandicapte) broertje zich vroeger niet echt kon beheersen als ie kwaad was. Dus mja, zo nu en dan vloog er een mes op me af, of wilde hij me wurgen. Maar dat was zo'n 6 jaar geleden toen het dagelijks gebeurde.... Gelukkig is m'n broertje opgenomen geweest en slikt goeie medicijnen, dus hij kan zich nu wel goed beheersen.

Maar ja, wat mij zo vaak had kunnen gebeuren. Is bij een goeie vriendin wel gebeurt....... :(
Zij werd vermoord door haar broer 1½ jaar geleden.
Niet omdat haar broer een handicap had, maar in een zware depressie zat en in een paniekaanval haar gewurgd heeft..... :(

Dus dat hele gedoe was voor mij een confrontatie, waar ik het wel moeilijk mee heb..... :(
*still miss ya my girl.....*