Scholieren.com forum - Mijn verhaal: Lentetuin

:) Hoi!
Ik ben een verhaal aan het schrijven (met enkele dichtregels tussendoor) en ik zou graag jullie mening weten. Wees ook eerlijk, als je het niet goed vind, zeg het dan en zeg waarom. Daar kan ik veel uitleren :)
_________________________________________________
Je kan de frisse lucht van het lenteweer proeven. De groene, dansende blaadjes en het fluisterende gras maakt alles compleet. Floor zit dromend op de houte schommel in de tuin. De lentetuin.
Hier komt ze elke dag. Het is een speciaal plekje voor haar, waar ze tot rust komt en waar ze de vrolijke vogels kan horen fluiten. De zon doet haar ogen tot spleetjes knijpen en tovert een lach op haar gezicht. Floor kan wel uren genieten van de gezellige zon met een licht briesje tussendoor. Ze plukt een grassprietje en plaatst het tussen haar tanden. Zachtjes knabbelen ze op het groene plukje.

Een zwevende luchtbel
Een ritselend blad
Noten van een vogel
Geluk kan je niet nemen
Je moet het proeven

Floor ’s droom werd kapot geprikt door een schreeuwend mormel. Haar broertje Fred (Frederik vond hij kinderachtig klinken ?) loopt met een gevuld waterpistool achter zijn vriendje aan. “Floo natspuiteren, Floo !’ Roept Fred terwijl hij met zijn mollig wijsvingertje naar zijn zus wijst.
Floor heeft geen zin in druipnatte kleren terwijl twee kleine etters haar natspuiten. Ze doet de inspanning om kwaad te lijken en loopt naar Fred toe. “Waag het niet om één druppel water…” Te laat. Nog voor Floor beseft wat er gebeurt lopen Fred en zijn vriendje gierend weg. Geïrriteerd wandelt Floor met olifantenpassen de badkamer binnen.

Geluk duurt niet eeuwig
Soms maar een fractie van een seconde

Floor zit aan de houten bureautafel in haar slaapkamer. Haar mama heeft ze wijsgemaakt dat ze studeert. Maar zoals gewoonlijk doet ze dat niet. Op haar bureautafel ligt een grote bak, tot aan de rand gevuld met penselen. Floor schildert graag. Als ze zich verveeld neemt ze een vel papier, tubes verf en haar grote bak vol pensel. Ze is dol op die bak. Ze heeft hem van sinds ze klein was. In floor’s kamer is er een muur die volhangt met haar allermooiste schilderijen. Vroeger had ze schildercursussen gevolgd, maar die vond ze te abstract. Ze liet liever haar fantasie op vrije loop. Nu is ze bezig aan een bijzonder schilderij. Op het schilderij staat haar tuin afgebeeld, met veel bloemen en klimop. Bloemen die alleen in de lente bloeien. De allermooiste bloemen. Tussen enkele bloemen en planten door gluurden enkele kleine elfjes naar je. Floor is een kei in schilderen. Ze is van plan dit schilderij in de tuin te begraven. Een mooi symbool vind ze.

Een droom om prinses te worden
En er op los fantaseren
Fantastisch !
Nu haar droom is uitgekomen
Beseft ze niet dat ze een prinses is

Het is precies vijf voor twaalf. Met kleine pasjes trippelt Floor naar beneden. Voorzichtig opent ze de tuindeur. Ze is klaar om haar angsten te overwinnen. ’s Nachts rond twaalf uur helemaal alleen in de donkere tuin een schilderij begraven is niet niks. Over een paar jaar kan ze het schilderij weer opgraven en dan kan ze zien hoe de tuin veranderd is. Floor heeft haar schilderij eerst ingewikkeld in aluminiumfolie. Nadien heeft ze er een oud laken omheen gewikkeld en dat alles heeft ze nauwkeurig in een kartonnen doos gestoken. Piepend duidt haar uurwerk 24:00 aan.
Moedig buigt Floor zicht over het gras. Ze haalt een verroest schopje boven. Terwijl haar ogen geconcentreerd naar de grond kijken, graaft ze een grote put. Ze wil haar kunstwerk niet kreuken dus maakt ze de put breed genoeg. Voldaan dumpt ze het schilderij in de aarde grond. Voorzichtig gooit ze de aarde die ze uit de put geschept heeft, er weer in. Tevreden legt ze een steen op de aarde waaronder haar schilderij van de tuin ligt. Háár lentetuin…

Goedgezind opent Floor de gordijnen van haar kamer. De warme ochtend zonnestralen geven floor ’s golvende, blonde haar een gouden glans. Zelfs al is Floor moe, toch voelt ze zich opgewekt en vol energie. Ze gaat naar beneden en dekt de ontbijttafel. Voor de ‘finishing touch’ plukt ze witte bloemen uit de tuin die ze in een vaas plaatst en op tafel zet. Tevreden wrijft Floor in haar handen.
Ze steekt haar favoriete Cd in haar blinkende stereoketen en begint zorgeloos en gelukzalig te dansen. Haar bewegingen zijn sierlijk, al is haar muziek nogal hard met elektrische gitaren. De danspassen gaan niet bij de muziek maar het geheel op zich is prachtig.

Het leven op zich is niet mooi
Jíj moet het mooi maken

Floor heeft geen zin om naar school te gaan, morgen. Van het woord zelf al krijgt ze rillingen. Ze zou liever haar hobby ’s de hele dag uitoefenen. Bijvoorbeeld schilderen of boeketten van zelfgeplante bloemen maken. Ze gaat nu inmiddels al drie jaar naar de middelbare school. Ze is al vijftien. Ze is oud genoeg om op haar eigen benen te staan, vind ze. Het enige wat haar tegenhoud om te stoppen met naar school te gaan zijn haar vriendinnen. Ze heeft veel vriendinnen. Maar haar beste vriendinnen – Lotte, Laura en Roos – kan ze niet missen. Uiteindelijk is ze over drie jaar al weg van deze school – als ze geen jaar over moet doen - en héél lang is dat nou ook niet. Maar dan is er nog hém. Híj – zijn naam kent ze niet - zit een jaar boven haar. Hij is heel knap. Blond, lichtgolvend haar. Bruine ogen, mooi gebouwd met veel spieren en een mooie stem. Floor ziet hem veel tijdens leswisselingen en tijdens pauzes. Ze heeft er nog niets tegen durven zeggen maar ze neemt zich voor daar verandering in te brengen. Morgen! Ze trekt een grote t -shirt, die ze als slaapkleed zou kunnen gebruiken, aan en neemt haar penselen. Energierijk begint ze aan een tekening die ze ‘hem’ gaat noemen.

Liefde zit in een klein hoekje
Spijtig dat de aarde rond is

Maandagochtend. Met een zucht propt floor haar fiets tussen twee andere fietsen. Door één stomme vraag heeft ze de ganse nacht wakker gelegen. ‘Hoe knoop ik een gesprek met hém aan ?’ Ze had een vel papier genomen en daar drie plannen opgekrabbeld:
Plan A: Zeg alsof je hem al eeuwen kent: ‘Hoi, alles goed?’
Plan B: Het cliché plan. Val letterlijk op hem…
Plan C: Praat tegen jezelf en hoop dat hij je aankijkt.
Floor heeft al een klein–groot vermoeden dat ze plan A niet durft.
In de pauze zal het gebeuren. Dan, of nooit…

Floor hoopte dat er een mirakel zou gebeuren. Dat de tijd stil zou staan of zo. Jammer genoeg gebeurde er géén mirakel.
De rinkelende bel die waarschuwt dat het pauze is doen de mieren in Floor ’s buik nog sneller rond trippelen dan ze al deden. Een fractie van een seconde die eeuwig lijkt te duren staat haar hart stil. Híj staat aan de drankautomaat. Zelfs al kijkt hij niet naar haar, toch voelt ze roze blosjes op haar wangen verschijnen. Express nonchalant slentert ze met haar mooie turquoise rok – die ze speciaal voor hem aandoet – richting drankautomaat.

Wanneer miljoenen mieren
En duizenden vlinders
En honderden kietels
Allemaal in één buik geraken
Ben je ECHT verliefd

________________________________________________
Baajbye
Princessummer