Hulp zoeken
 

Het gaat de laatste tijd niet zo goed met me. Ik voel me eigenlijk al een hele tijd heel erg depressief, maar voorheen nooit zo erg als nu. Ik wil nu heel graag hulp zoeken, want zo wil ik langer niet doorgaan.

Maar nu vraag ik me af hoe ik de eerste stap moet zetten? Gewoon naar mijn huisarts gaan en mn verhaal doen? Eigenlijk wil ik dat helemaal niet, ik heb geen zin om zo vaak mijn verhaal te moeten doen en al helemaal niet tegen mijn huisarts.

Ik wil het echt heel graag, want zo gaat het niet langer, maar hoe? Hoe zet ik de eerste stap?

Via je huisarts kan, je kunt ook naar een instantie bellen en
vragen hoe je (daar) aan hulp kunt komen ed...

Verder weet ik niet of je op school zit, maar (op de middelbare
iig zeker, hoe het op vervolgopleidingen werkt weet ik niet echt
:o) je zou iig naar je mentor of een soortgelijke persoon die je
verder kan helpen kunnen gaan...?

Als je het moeilijk vindt om te praten/je verhaal te vertellen,
kun je ook proberen het op te schrijven oid, en dát dan te
geven...

Heel goed van je dat je die stap wilt zetten iig, succes ermee! (y) :)

Je huisarts kan je doorverwijzen, dus dat lijkt me eigenlijk wel een hele goede stap. En beter een keer meer je verhaal moeten doen dan met je problemen rond blijven lopen.

huisarts idd. maar mijn moeder heeft Jeugdzorg zelf gebeld voor een afspraak. alleen moet ik nog we l1.5 maand wachten tot ik er terecht kan.

huisarts idd. maar mijn moeder heeft Jeugdzorg zelf gebeld voor een afspraak. alleen moet ik nog we l1.5 maand wachten tot ik er terecht kan. maarja ik weet niet hoe dat zit ook met je leeftijd oid

Ik denk dat de huisarts idd de beste eerste stap is, hij kan je makkelijker doorverwijzen en er misschien voor zorgen dat je niet zolang hoeft te wachten voordat je er terecht kan. Ik vind het in ieder geval heel erg goed van je dat je deze stap durft te zetten!!

De huisarts is toch wel het handigste. Hij kan je doorverwijzen naar een hulpinstantie of iets dergelijks. Desnoods schrijf je op waar je mee zit, als dat makkelijker gaat dan praten. Of misschien kan iemand die jouw problemen kent, als die er is, met je meegaan om voor jou te vertellen?

Heel veel succes ermee, ik vind het heel knap van je deze stap wil en durft zetten...

Idd naar je huisarts gaan of naar een instantie bellen. Mijn ervaring is dat je aan vertrouwenspersonen op school weinig hebt of ze stappen naar je ouders.

En wat als je niet naar je huisarts kan/wil/durft...en niet naar zo'n "instantie" durft te bellen :|

De huisarts kan ik begrijpen, maar bij zo'n instantie zitten zoveel vreemde mensen, dan lijkt het me toch makkelijker.
Een huisarts moet je ook vaker zien dan vandaag als je op spreekuur komt enzo.

Hmm huisarts heb ik al te vaak gezien in m'n leven dan ik zou willen, ik probeer het tweede wel.

Dat je allereerst naar de huisarts moet of naar een vertrouwenspersoon/ schoolpsych o.i.d, dat weet je. Maar hoe je zo'n stap daadwerkelijk zet...

Ik kan het mij i.g. goed voorstellen dat het niet makkelijk is die stap te zetten, juist die stap zetten is zo moeilijk; je moet het immers zelf doen en dan ook nog eens over iets wat je moeilijk vindt.

I.g. al knap dat je er voor uit komt dat je die hulp nodig hebt en wil. Dat is al een belangrijke stap. Nu dus die 2e stap van het doen.

Waar zie je tegen op?