Acceptatie
 

Volgens mij is het enige waar een mens nar op zoek is, acceptatie. We willen allemaal geaccepteerd worden om wie we zijn en wat we doen. Als we een keer een foute keus maken, dat we de volgende keer de goede kunnen maken. Zonder dat iedereen je er op aan kijkt en over je oordeelt. Je zult wel denken: en liefde dan? We zoeken naar liefde, en dat gaat gepaard met wederzijds respect.. en dat is voor een groot deel elkaar accepteren. elkaars fouten accepteren. Respecteren is moeilijker, maar dat is niet altijd nodig. Ik verwacht niet dat iedereen mij respecteerd. Dat zal nooit gebeuren. Maar zolang ze mijn aanwezigheid accepteren, is dat voor mij voldoende.


Zo.. hart gelucht.. mening geuit.. geaccepteerd?

:rolleyes:

Ik vind respecteren gemakkelijker dan accepteren.

Als acceptatie het doel van je leven is, vind ik het maar triestig.
Niemand wordt door iedereen geaccepteerd, dus nogal utopisch.
En hoe verklaar je dan kluizenaars?

Mmm, het lijkt mij dat je vooral jezelf moet accepteren.

Wat Phensicske al zei; respecteren is in mijn hoofd makkelijker dan accepteren. Respect zou je automatisch moeten hebben, accepteren zou je aan moeten werken.
Iemand accepteren die niet volgens jou normen leeft; of dit nu uiterlijk of innerlijk is, vind ik belachelijk. Als jij niet zo zelfverzekerd ben, zou je daaraan moeten werken, al is dat ook je eigen keuze. Je moet geen moeite hoeven doen om geaccepteerd te worden, want meestal betekent dit dat je niet jezelf kan zijn ;)

tolerantie

Ik denk ook dat iedereen geaccepteerd wil worden, gewoon om wie je bent.

Maar ik denk ook dat iedereen wel snapt dat echt niet iedereen iedereen accepteerd.
Pff, vind van mezelf dat ik best veel mensen accepteer:
Mensen mogen van mij alles doen wat ze willen, mits ze anderen daarmee niet tot last zijn.
Een dronkelap die mij slaat accepteer ik NIET.
Een dronkelap die gewoon in zijn stoeltje zit te lallen, mag hoor.


Wat ik wel vreselijk vind zijn van die mensen die constant roepen dat iedereeeen maar moet accepteren, maar als er dan iemand voorbij komt met een, in hun ogen, domme levensstijl, poewee, dan is het commentaar niet van de lucht.

Zulke mensen accepteer IK ook NIET.
Je kunt toch ook gewoon toegeven dat je niet iedereen accepteerd?!

De bedoeling zijn meestal goed, maar praktijk is moeilijker dan theorie.

Ik denk waar veel mensen toch naar zoeken is macht/geld ze willen als belangerijk worden gezien, ze willen worden gerespecteerd

ja okay.. ik heb ook nooit beweerd dat ik iedereen accepteer. Ik kan het nog steeds niet accepteren van mezelf hoe ik me heb gedragen. Ik respecteer het al helemaal niet. maar als je naar iemand kijkt en je bekijkt dingen van zijn kant, kan je accepteren (toleren inderdaad) dat iemand zo denkt, maar je respecteerd het niet altijd..

tjah de theorie van mij zal niemand ooit begrijpen, inclusief mijzelf. toen ik het schreef was het logisch.. :nono:

(y)

Yep (y)

waarvoor zou je jezelf moeten accepteren ? wat is het doel daarvan ? Laten we zeggen : "ik accepteer mezelf" wat heb je dan bereikt ? Accepteer je jezelf dan niet zodat je het gevoel krijgt dat anderen je ook accepteren ? Immers, mensen die zichzelf niet accepteren, voelen zich ook niet geaccepteerd door anderen toch ? Stel ik zeg tegen iemand "ik accepteer jouw" maar die persoon accepteerd zichzelf niet, zal hij mij dan geloven ? Ik denk dat we totaal niet op zoek zijn naar acceptatie van anderen, of acceptatie van onszelf. Ik denk dat niemand weet waar hij nou eigenlijk naar opzoek is, en dat dat ons frustreerd :) Ik heb vaak genoeg het gevoel dat ik denk dat ik weet waar ik naar opzoek ben. En dan probeer ik iedereen ervan te overtuigen dat hun daar ook naar op zoek zijn. Maar is dat niet wat we al 1000'en jaren proberen ? Andere onze visie opdringen. Is dat niet wat elke filosoof, leider, wetenschapper, of wat dan ook probeert ?

Dat is precies mijn punt. Daarin komen wij dus overeen. Daarentegen maak ik wel bezwaar tegen je impliciete aanname, dat ik het eens zou zijn met de TS. Het is niet zo dat ik denk dat mensen op zoek zijn naar acceptatie. Ik heb de TS er slechts op gewezen dat uit het verhaal blijkt, dat de TS zelf vooral naar acceptatie zoekt - bij anderen wel te verstaan, terwijl ze die bij zichzelf zou moeten zoeken.

Sorry mischien legde ik niet goed uit wat ik bedoel.


Ik denk niet dat de mens opzoek is naar acceptatie, thus ook niet naar acceptatie van zichzelf. Ik had ook niet in gedachten dat jij het bijv met de TS eens was. Maar mischien verwoorde ik het wel zo. Mijn eigen visie is overigens dat proberen geaccepteerd te worden door anderen, alleen maar jezelf wegleid van wat je nou eigenlijk ZELF wil.

Simpel voorbeeld : Op internet kan ik de persoonlijkheid aanmeten die ik eigenlijk echt heb. In real life durf ik dit maar gedeeltelijk omdat ik bang ben om niet geaccepteerd te worden.
Wat weer indirect lijd, dat ik niet de dingen durf te doen die ik graag zou willen doen. (zie topic bang voor stilte)

Volgens mij is het enige waar de mens naar op zoek is, een geschikte partner om het voortbestaan van de soort te garanderen. We zijn nog niet mentaal ingesteld op anticonceptiemiddelen, dus willen we nu alleen maar neuken.

Geaccepteerd?

Ik denk persoonlijk dat wij mens daarvan verschillen van de rest van de dieren. Er zijn genoeg mensen die hun hele leven zichzelf niet voortgeplant hebben, en daar niet ongelukkig over zijn.

maar ze willen wel allemaal seks of niet?

En gecastreerde katers hebben allemaal een kutleven? :rolleyes:

Het voortbestaan van de soort interesseert me geen biet. Maar ik wil wel neuken, net zoals de meeste mensen die geen geestelijke afwijking hebben. Ik weet niet of mensen een natuurlijke drang hebben om kinderen te krijgen... Ik persoonlijk niet, dus of ik heb een geestelijke afwijking (wat goed mogelijk is) of het is sociaal bepaald (wat ook goed mogelijk is). Ik denk wel dat vrouwen eerder kinderen willen dan mannen. Dat is evolutionair gezien ook logischer.

Nee, want ze hebben die drang niet meer dan.