Twijfels?!
 

Sinds 4 maand heb ik een ontzettend leuke, lieve vriend. Maar sinds een week of twee begin ik een beetje te twijfellen aan wat we hebben. Ik kan zo niet echt een reden ervoor bedenken. Maar soms heb ik gewoon de indruk dat het hem steeds minder boeit. En verlang ik naar meer aandacht van 'm :(

Ik weet niet zo goed wat ik hier mee aan moet. Over praten? Eerst nog eens ff aanzien? Wat lijkt jullie het beste?!

Praten!!!

praten lijkt me, hij is de enige die je kan helpen he :)

Jah, maar ik vind het nogal lastig om hier over te beginnen. Zovan: 'umh schat, weetje ik heb een beetje mn twijfels bij...'

En tjah juiste timing zal er wel nooit zijn. Hoe zou dit dan een beetje 'beleefd' kunnen brengen?

juist:
Praten!

Ik kreeg dat idee ook na een maand of 4, en als je ermee door blijft lopen ga je je alleen maar teveel fixeren op hoe hij precies tegen je doet. Dat deed ik iig.

Nu wil je vast weten hoe ik erover begonnen ben. Nou, ik wilde het ook niet vertellen eigenlijk, ik vond dat ik me aanstelde over alles wat ik zag waaruit ik afleidde dat het hem niet zo boeide. Maar hij vroeg hoe het ging, ik zei 'het gaat'. En blijkbaar had hij wel door dat er -al langer- iets was. Hij vroeg offie er iets aan kon doen, en ik zei een beetje. Toen ging hij een weekend weg, niet zo handig, maar ik had een brief geschreven. Mijn plan was het eerst te proberen te vertellen en als het niet lukte de brief geven, maar uiteindelijk had het haast en heb ik de brief gemaild.

Conclusie van mijn hele verhaal ;) : Praten lijkt me beter maar als je het echt niet durft moet je maar een brief schrijven. Al weet ik natuurlijk niet hoeveel bijkomende problemen het voor jou levert, misschien vind je een brief wat overdreven.
Ik zou erover beginnen te zeggen dat het niet zo goed gaat, en dan uitleggen waarom niet, want ik neem aan dat hij vraagt wat er dan is als het niet goed gaat. :)

jezus, ik kan te veel lullen. :|

Gelukkig kan je veel praten. Hier kan ik wat mee. Dankjewel!

Het is dus inderdaad precies zo. Ik blijf maar kijken naar wat tie doet. Waarneer die wat van zich laat horen. Hoelang er tussen zit enz ect. Heb zelfs een keer zelf niet gebeld omdat ik vond dat hij maar eerst wat van zich moest laten horen. :|

graag gedaan ;)

Ja dat deed ik ook (alleen bellen wij nooit, eigenlijk). En willen dat hij binnen 1 seconde gedag zegt als je aan komt lopen terwijl hij in gesprek is. En het niet snappen en onzeker worden als ik hem aankijk en hij weg kijkt. Dat soort dingen. Gelukkig is het bij mij helemaal opgelost nu.

Als het zo blijft kan het niet lang goed gaan. Daar schiet je niks mee op en waarschijnlijk is het ook helemaal niet nodig. Dus echt, praten.