Ontvoerde kinderen
 

Het komt nog dagelijks voor. Kinderen die ontvoert worden naar het buitenland. Vaak is het geval dat een Westerse vrouw getrouwd is met een Arabische man. (dit kan natuurlijk ook anders, we willen niemand beledigen!!!) Vaak is het de vader die besluit dat de opvoeding in het land waar ze wonen, niet goed genoeg is voor de kinderen, en dat het geloof wat zij hebben, niet goed kan worden geleerd aan de kinderen. Kinderen worden van de 1 op de andere dag meegenomen, naar het buiteland om nooit meer terug te keren. Je kan natuurlijk naar de rechter gaan, en dat doen de ouders ook uit vanhoop, maar die kunnen niks uithalen. De rechter kan de voogdij wel aan de ouder geven, maar niet verplichten om het kind uit het land te halen, waar ze dan zijn. Dat komt door de andere wetgeving. Dit vinden wij verschrikkelijk. Vaak gaan de ouders dan ook naar het des betreffende land om de kinderen weer te ontvoeren, en ze terug te nemen naar het land van herkomst. Hoe begrijpelijk dat ook is, want vaak word verteld dat de andere ouder dood is, de kinderen worden weer ontvoerd.

Stelling:
"Achtergebleven" ouders hebben het recht om hun kind te ontvoeren, en ze weer mee terug te nemen naar het land van herkomst."

Met achtergebleven ouders bedoelen we natuurlijk de ouders die alleen achterblijven, en niet de ouder die het kind in eerste instantie hebben ontvoerd.

Marion&Marian

"Achtergebleven" ouders hebben het recht om hun kind te ontvoeren, en ze weer mee terug te nemen naar het land van herkomst."

Nee.

Ik vind dit zowiezo een beetje domme situatie, als je partner er zomaar met jullie kinderen vandoorgaat en aan de kinderen verteld dat jij dood bent heb je echt een ongelofelijk slechte relatie. Maar nu de onderbouwing:

De twee ouders zijn even belangrijk en hebben dezelfde rechten en plichten. Ze zijn het niet eens over de manier waarop de kinderen moeten worden opgevoed. Eén ouder neemt de kinderen weg van de andere ouder. Dit wordt niet goedgekeurd en daarom krijgt de andere ouder volgens deze stelling het recht om actie te ondernemen. Maar deze actie is precies hetzelfde als wat bij de eerste ouder afgekeurd werd. Ik vind dit een beetje krom.

Eigenlijk wel, aangezien ik denk dat arabie niet de beste opvoedplek is.

Een kansloze stelling - jullie maken gebruik van leidende taal: 'ontvoering' impliceert dat je iemand onder dwang ofwel tegen zijn wil meeneemt. Zie hieronder:

1. ont·voe·ren (ov.ww.)
   1 (iem.) onder dwang meenemen => kidnappen
   
   dwang (de ~ (m.), ~en)
   1 machtsuitoefening waardoor men iem. tot iets dwingt of waardoor men tot iets gedwongen wordt => coërcitie, compulsie, pressie
   2 ziekelijk verschijnsel waardoor iem. tegen zijn wil bepaalde dingen doet

Het is niet zo dat de ontvoerde 'opnieuw wordt ontvoerd' door de achtergebleven ouders. Het kind wordt dan niet tegen de wil meegenomen (ervan uitgaande dat het kind in eerste instantie tegen de wil in is meegenomen).

Een betere stelling zou zijn:

1. "Achtergebleven" ouders hebben het recht om hun kind weer mee terug te nemen naar het land van herkomst."

Het moge duidelijk zijn dat dit een rechtswetenschappelijk vraagstuk betreft. In dit geval een die internationaal van aard is. Of de achtergebleven ouders het recht hebben om hun kind weer mee terug te nemen, hangt daarmee af van een aantal factoren, bijvoorbeeld de wetten het land waarin het kind zich bevindt en de relatie tussen Nederland en dat land. Aangezien deze informatie hier ontbreekt en mijn kennis over internationaal recht miniem is, kan ik deze stelling verder niet beantwoorden.

Ik stel voor dat jullie hier een meer ethische vraag van maken. Zoiets als: "Het is ethisch aanvaardbaar je eigen kind, dat door een ander is ontvoerd naar een ander land en daar onder dwang op een plaats wordt gehouden, zo nodig met geweld daar weg te halen en mee terug te nemen naar je eigen land."

Zeg waar het op staat. Dit is pure discriminatie.

Waar staat er iets over Arabië in de stelling? :rolleyes:

Het is goed dat hier iets tegen gedaan wordt, maar laat dat dan zijn op het juridische vlak, zonder dat mensen het recht in eigen hand gaan nemen.

volgens mij is dat niet de beste oplossing. ikzelf zou het kind achterna reizen en er daar bij blijven als ik het niet op een normale manier mee zou kunnen krijgen. in sommige situaties zal dit niet kunnen, maar zal altijd proberen zo dicht mogelijk in de buurt te blijven. ben gewoon van mening dat een ouder er voor zijn kind moet zijn, in wat voor situatie dan ook!

- misschien is voorkomen beter dan oplossen, vantevoren met je man over de opvoeding praten kan nooit kwaad :s -

Gister zat ik naar een programma op rtl4 te kijken, het ging over een vrouw die getrouwd was met een Bosnische man. Ze woonde in Engeland. Toen de oorlog in Bosnie uitbrak, ging hij terug. Toen hij naar een paar jaar weer terug keerde naar Engeland realiseerde hij dat zijn kinderen het belangrijkste voor hem waren. Hij zei tegen zijn vrouw dat hij een weekje op vakantie ging naar Bosnie en nam de kinderen mee. Om vervolgens nooit meer terug te keren. De Engelse rechtbank stond aan haar kant, maar dat hielp haar niet haar kinderen terug te krijgen. Ze besloot om na 6 (!!!) jaar naar Bosnie te gaan, om haar kinderen terug te krijgen. Daarbij kreeg ze hulp van een vrouw, die al meerdere moeders had geholpen kinderen terug te "ontvoeren". Het plan was om de kinderen op te wachten, en ze dan de auto in te sleuren, en ze uit te leggen wat er aan de hand was. Dit noem ik wel ontvoeren. Zij had haar kinderen al 6 jaar niet meer gezien, en dus is het aannemelijk dat haar kinderen geen idee hebben hoe zij eruit zou zien. Ze waren nog veel te jong. Als de kinderen hun ouder wel herrineren, en ze willen vrijwillig mee, dan noem ik het geen ontvoering. Maar het komt vaker voor dat de kinderen gewoon de auto worden ingesleurd en meegenomen worden. Wat begrijpelijk is, want het moet verschrikkelijk zijn om als moeder je kinderen al 6 jaar niet meer te hebben gezien. Dus in dit geval vind ik dat het om ontvoering gaat. Als ze vrijwillig meegaan, niet. Helaas is dit niet altijd het geval, omdat kinderen te jong zijn om hun moeder te kunnen herrineren en in paniek zijn, als ze zomaar meegenomen worden.

Ik heb over dit onderwerp een aantal interressante boeken gelezen: 'In een Sluier gevangen' en 'niet zonder mijn kind (?geloof ik dat dat de titel was, van deel II) van Betty Mahmoody en 'Heroine of the Desert' van Donya Al Nahi.


In het begin lijkt het allemaal nog goed te gaan, een leuk huwelijk, in veel gevallen een goed moslimleven en dan komen er kinderen... De eerste jaren geven meestal niet... Maar dan.. Dan beseft de man dat zijn kinderen in een vrij, westers en democratisch land opgroeien met een westerse moeder en besluit dat het maar beter is als ze opgroeien in een (streng) islamitisch of soms arabisch land en neemt z'n kinderen mee.

Ik vind het niet goed omdat: a. de moeder het recht heeft om voor haar kinderen te zorgen als zij hiertoe (mentaal) in staat is. Is zij dat niet, dan heeft ze op z'n minst het recht om haar kinderen van tijd tot tijd te zien, te spreken enz.
b. Ik vind de omgeving waar de kinderen heen worden gesmokkeld geen goede plaats voor kinderen om op te groeien.

ad (1). Dat bevestigt dus mijn punt dat dit niet een juridisch vraagstuk moet zijn, zoals jullie stelling impliceert, maar een ethische: mag je je kinderen terughalen? Is dat ethisch juist?
ad (2). Je doelt hier op de manier waarop het kind meegenomen. Ik bedoel iets anders, namelijk dat het niet zozeer gaat om hoe een kind meegenomen wordt, als wel dat het een reactie betreft op een eerdere ontvoering.
Bij heldere zaken van ontvoering wordt veelal ook geweld gebruikt om de ontvoerde terug te krijgen. Wat dit betreft zie ik geen verschil met jullie voorbeeld.
Waarin het wel verschilt, is dat we idd met kinderen te maken hebben, die wellicht niet op de hoogte zijn van wat gaande is. Dit wijst er wederom op dat het interessanter is om hier een ethische kwestie van te maken: Is het ethisch verantwoord om een kind, dat niet op de hoogte is van dat het ontvoerd is, (eventueel met geweld) terug te halen naar het eigen land?

Het probleem is eigenlijk dat het lastig zo niet onmogelijk is om met vele van de landen waar het om gaat afspraken te maken over de juridische afhandeling.

Dat is waar, in veel landen verschilt de wetgeving zo, dat afspraken maken onmogelijk is. In Iran bijvoorbeeld stelt een vrouw bijna niks voor, en krijgt de man voogdij over de kinderen. Je mag je kinderen op straat niet eens aanspreken zonder de goedkeuring van de vader...

als een van de ouders het er niet mee eens is, is het weghalen van een kind een ontvoering.

als een van de ouders volgens de wet geen zeggenschap heeft is dit een achterlijke wet.

als de ontvoerend ouder juridisch of normaal niet naar rede luistert is het gebruik van andere middelen op zijn plaats.

ik ben het dus eens met de stelling.


ik ga zelfs verder:

Juridisch gezien moet de Nederlandse staat zijn burgers beschermen, als een ander land dit in de weg staat ben ik ervoor dat er zware middelen gebruikt worden, stel gewoon met heel europa en eventuele andere landen een volledig handelsembargo in voor zo'n achterlijk land, dan moet je eens zien hoe snel ze om zijn en de kinderen weer normaal thuiszitten.