Bang om spreekbeurten te houden?
 

Een Poll :o

vroeger zag ik er heel erg tegenop (1e/2e klas) maar toen kreeg ik in de 2e een leraar geschiedenis die ons minstens 2/3 presentaties per jaar liet doen, nu vind ik het helemaal niet erg meer

angst voor spreekbeurten raak je alleen maar kwijt door het vaak te doen. ik heb het dus niet meer.

ik vind het opzich nog wel eng, maar als ik eenmala sta te praten niet meer. heb ook preentatietechnieken gehad op school, heeft heel erg geholpen.

oeh oeh! Help!

Ik ben nooit bang en het gaat makkelijk.

Ik vind het ook leuk om te doen en ik zou willen dat ik het vaker moest doen.

Ja, ik zie er altijd heel erg tegenop!

Ben altijd gigantisch zenuwachig van te voren, op het moment zelf, en darna ook nog een tijdje. Maar meestal gaat het wel gewoon heel goed. Maar de zenuwen zitten er dan een tijd lang gigantisch in.
Heb het ook eigenlijk bijna nooit moeten doen gelukkig.

Nee, maar ik ben wel een beetje zenuwachtig van te voren

Op de basisschool was ik nooit echt zenuwachtig voor spreekbeurten, of maar een heel klein beetje. Helemaal niet meer als ik eenmaal aan het praten was.
Daarna op de middelbare school vond ik het wel heel eng om een presentatie of iets anders voor de hele klas te houden, maar dat kwam voornamelijk door een aantal niet leuke mensen die je echt het idee gaven dat ze je uitlachten of dat je stom bezig was ofzo.
Nu op de universiteit hoef ik bijna geen presentaties meer te geven, en ik vind het nu ook minder eng. Ik ben nog wel zenuwachtig van te voren, maar het gaat toch altijd beter dan ik verwacht had :)

ja, ik zie er altijd heel erg tegenop.

Nee, maar wel een beetje zenuwachtig. Het hangt er ook van af: als het geen gevolgen heeft ben ik vrijwel niet zenuwachtig, als ik er bijv. een cijfer voor krijg wel.

Op de havo ging ik dood van de angst en de zenuwen. Nu ben ik alleen nog maar een beetje gespannen.

ik heb erg weinig spreekbeurten moeten doen op school (bijna nooit in de onderbouw). Toen ik wat vaker in de laatste drie jaar een spreekbeurt moest houden was ik dus best zenuwachtig (ik ging ook best snel praten :o)

de laatste paar gingen wel aardig. Ik was toen veel relaxter en had het ook over een onderwerp waar ik wel wat vanaf wist, dat scheelt ook een stuk.

Ik heb geen spreekbeurten meer maar presentaties. En ja ik heb ontzettende presentatie angst, waarom weet ik niet, maar ik vind het doodeng. En morgen heb ik een presentatie (in mn eentje :eek: ).

Nee, maar ik ben wel een beetje zenuwachtig van te voren.

Als ik eenmaal bezig ben, gaat het meestal wel, maar een tijdje
ervoor... Ik ben meestal nogal gespannen voor dat soort dingen.:o

Ik ben de enige in de klas die het leuk vindt (op een pabo, dat is toch niet te geloven :s) dus bij de meeste werkgroepen schuiven ze het presenteren op mij af (wat ik dus niet erg vind, maar van mijn tutor moet ik de anderen ook laten presenteren)

pff, een spreekbeurt houden is een ramp!
ik ben super zenuwachtig van tevoren, en kan niet stilzitten... Ik ben dan constant in beweging ( op de tafel een deuntje spelen met mijn handen , wiebelen op het puntje van mijn stoel...enz.)
ook ben ik constant aan het praten...
tijdens de spreekbeurt, verandert er niet veel met mijn zenuwachtige gedoe...meestal praat ik dan te snel, of ik vergeet hele stukken tekst... of ik ga zo erg ratelen dat ik woorden door elkaar gooi...

eigenlijk best wel vervelend :|

Ik zie er altijd tegenop en als ik dan voor de klas sta, ga ik vage grapjes maken. Ik heb dan altijd het gevoel dat ik de klas moet entertainen en zo. Echt een ramp.

Ik heb er nog steeds een hekel aan :o

Ik vond het altijd een ramp, maar nu zit ik op een debatvereniging en gaan presentaties me gemakkelijk af door de daar geleerde spreek- en presentatietechnieken. Veel spreken in het openbaar neemt de angst daarvoor weg.

Op de middelbare school vond ik het altijd vreselijk om te doen. Nu niet meer, ik vind het zelfs leuk! Ik ben nog wel nerveus, maar ik kan gewoon mijn verhaal vertellen en maak fatsoenlijk oogcontact. Ik praat niet langer te snel en ook niet te zacht. Ik sta niet te veel op 1 plek. Alles wat ik eerst fout deed, doe ik nu goed.
Het enige wat ik voor mijn gevoel nog zou kunnen verbeteren, is minder nerveus te zijn. Me meer op m'n gemak te voelen.

ik zie er altijd heel er tegenop, heb faalangst.

Ik ben er erg slecht in, al gaat het de laatste tijd wat beter.
Ik ben op de basisschool eens voor de klas tijdens een spreekbeurt omgevallen, omdat ik jeuk aan mijn voet had ofzo. (??) De laatste tijd trilt mijn stem nog een beetje, word ik nog wat rood, en stamel ik soms wat. Maar het valt mee.

Ja, ik zie er altijd heel erg tegenop, maar meestal gaat het uiteindelijk toch nog best goed.

Als ik in een soort rol (op mijn opleiding maken we vaak sketches bij de presentatties) mag presenteren, gaat het vaak wel goed (en ben ik minder zenuwachtig) maar als ik als mezelf een lap moeilijke tekst moet vertellen ga ik stotteren en word ik rood... Mijn zinsopbouw klopt dan ook voor geen meter (n)

Ik vind 't een verschrikking. Als ik er sta ben ik heel zenuwachtig, ratel verschrikkelijk, en m'n handen trillen echt heel erg.

't Gekke bij mij is dat ik totáál niet zenuwachtig ben. Ook al ben ik totaal onzeker en mislukt het.
Ik sta na de spreekbeurt of na het optreden wel te trillen op m'n benen.

tis altijd wel eng, maar het went wel beetje bij beetje

Ik vind presentaties geven soms wel eng en soms niet eng het hangt heel erg van het vak af. Bij geschiedenis vind ik het verschrikkelijk omdat die man je altijd van te voren quasi zenuwachtig maakt en dan vervolgens nog er soms door heen gaat zitten praten "Erwin, ik doe nu een presentatie, dat betekend dat je net als andere leerlingen je mond nu even moet houden, dankje wel". Verder kraakt mijn gs docent je af, en je mag dan ook niet tegen hem ingaan.

Verder vind ik presentaties die ik alleen mag doen het leukste, omdat ik nogal nare samenwerkingservaringen heb (mensen die niets doen maar toch teksten gebruiken waar jij hard op hebt zitten werken) gaat het alleen een stuk beter :)

Ik heb er altijd een hekel aan, kijk er ook altijd tegen op. Komt misschien door mijn voorbereiding en dat ik al uit mezelf niet zo'n prater ben. Morgen heb ik een presentatie, dan schrijf ik vanavond mijn tekst, morgenochtend lees ik het door, in de middag houd ik mijn presentatie die eigenlijk een kwartier moest duren, maar ik ben binnen 5 minuten klaar omdat ik niet meer weet wat ik allemaal moet vertellen.

Gevolg: Onvoldoende. Met commentaar, je spiekt te veel, het is chaotisch, blabla.

Ik ben meestal van te voren erg zenuwachtig en wil het liefst dat hoet niet hoeft, maar als ik voor de klas sta valt dit meestal van me af. Je moet je maar bedenken dat bijna iedereen kei-zenuwachtig is als ie een spreekbeurt moet houden en er dus wel rekening mee houdt. ze moeten namelijk zelf ook een keer voor de klas staan en dan willen zij ook dat iedereen luistert enzo. Het help wel om je dat te bedenken

Zelf ben ik eigenlijk nooit zenuwachtig. Vroeger wel, echt heel erg. Een drama was dat. Maar omdat ik het nu zo vaak gedaan heb, vind ik het niet erg meer.

Bij mij hielp het heel erg om gewoon te denken: ik ga nu niet iets presenteren, nee, ik ga die mensen gewoon iets VERTELLEN. Gewoon, iets waar ik veel vanaf weet. En dat dat toevallig 'presentatie' of 'spreekbeurt' heet, moet je niet aan denken. Ik zou ook nooit de spreekbeurt/presentatie tot in de details uit gaan schrijven, je kunt veel beter ter plekke zinnen formuleren. Dan komt het er stukken natuurlijker uit. Geeft niks als je het ff niet weet, ik zeg ook wel eens: 'ik bedoel, ehhh, hoe zeg je dat' maar als je dan daarna gewoon verder praat, geeft dat echt niet. Leraren zeggen vaak dat ik heel 'natuurlijk' en levendig presenteer, nou, dat komt dus daardoor denk ik. Als je veel over het onderwerp van je spreekbeurt gelezen en geschreven hebt, en je interesseert je voor het onderwerp, dan zul je merken dat je het zelfs graag wíl vertellen. Omdat je er zoveel vanaf weet en omdat het interessant is. Tenminste, zo werkt het bij mij.. :)

Ja, ik zie er altijd heel erg tegenop en dan krijg ik altijd de neiging om alles van papier op te gaan lezen enzo, echt heel fout.

geen punt, als ik weet wat ik wil vertellen en het is een boeiend onderwerp vind ik het alleen maar leuk om dat met anderen te delen. :)

Ja, ik zie er altijd heel erg tegenop. Debatteren bij Nederlands gaat meestal nog wel, dat is niet zo'n probleem, maar gewone spreekbeurten zijn echt een hel. Gelukkig heb ik ze nu nauwelijks meer.

twee minuten voor het aan mij is begin ik een beetje kriebeltjes in mijn buik te krijgen, maar of je dat 'zenuwachtig' kunt noemen... ik zie er absoluut nooit tegenop, heb er ook geen moeite mee om voor een publiek te spreken.


xxx

Vroeger vond ik het altijd eng. Op het begin van de middelbare school vooral toen was ik heel wat onzekerder.
Nu ben ik daar eigelijk helemaal van af. Ik zit nu op de Pabo en daar ben je op school(en stage) eigelijk de hele dag bezig met praten en jezelf presenteren. Het maakt ook wel een verschil of je het leuk vindt wat je doet en verteld, dan krijg je natuurlijk al een zelfverzekerde houding. En meestal als je dan eenmaal aan het praten bent en weet wat je wil vertellen valt het allemaal nog mee

Nee, maar ik ben wel een beetje zenuwachtig van te voren
de spreekbeurt voor mijne denk ik; nu moet ik :p
en ben meestal ook wel een beetje zenuwachtig als ik er sta, maar als positieve kritiek krijg ik altijd; je was niet zenuwachtig [natuurlijke rust]
vaag
had n 9,5 voor mn laatste spreekbeurt :evil:

Ik praat heel gemakkelijk in publiek. Hooguit wat gezonde spanning :)

en nog een up :rolleyes:

(n)